بریده‌هایی از کتاب بیست و هشت روز تمام

«حداقل سعی‌اش را می‌کند. این خیلی بیشتر از آن چیزی است که اکثر ما بتوانیم دربارهٔ خودمان بگوییم.»

«هرکسی آزاد است تصمیم بگیرد می‌خواهد چطور انسانی باشد.»

اغلب وقتی ترس وجودم را فرا می‌گیرد، سطح چیزی را لمس می‌کنم تا آرام شوم: سطح فلزات، سنگ، پارچه - فرقی نمی‌کند، مهم این است که متوجه شوم غیر از ترسم، چیز دیگری هم در دنیا وجود دارد.

«تا زمانی‌که آدم می‌تواند به‌نحوی مبارزه کند، اجازه ندارد خودکشی کند. مرگشان بی‌منطق بود.»

«آدم همیشه حق انتخاب دارد و می‌تواند تصمیم بگیرد.»

کسی برنده است که کمتر بترسد. حالا متوجه این موضوع شدم. آلمانی‌ها به همین دلیل بر یهودیان چیره شده بودند

دیگر به وجود خدا باور نداشتم، ولی قسمتی از وجودم هنوز می‌خواست به او امید ببندد.

دیوانه‌کننده است که آدم چه زود می‌تواند دوباره امیدوار شود.

آیا مگر با کسی ازدواج کردن، به‌قصد نجات جانش، عالی‌ترین شکل عشق نیست؟

دنیا را مطابق میل و ارادهٔ خود ساختن، حتماً باید چیز فوق‌العاده‌ای باشد، حتی اگر این اتفاق فقط در عالم تخیل بیفتد.