بریده‌هایی از کتاب خواستن توانستن نیست

یک بار تصمیم بگیرید و برای بار دوم به آن فکر نکنید. شرایطی مهیا کنید که جریان را راه می‌اندازد و والاترین ارزش‌های شما را طبیعی و ناگزیر می‌سازد.

هر چقدر گزینه‌های بیشتری داشته باشید، تصمیم‌های کمتری می‌گیرید. دکتر باری شوارتز در کتابش به نام پارادوکس انتخاب می‌گوید، داشتن گزینه‌های بیشتر امتیاز محسوب نمی‌شود. تنوع در گزینه‌های موجود باعث عدم تصمیم‌گیری و انتخاب‌های نصفه‌ونیمه می‌شود. گزینه‌های زیاد فقط به عدم رضایت منتهی می‌شوند. سردرگم می‌مانید که آیا انتخاب درستی داشته‌اید یا خیر. هرگز تمام‌وجود متعهد نمی‌شوید و همیشه به گذشته فکر می‌کنید. مایکل جردن همیشه می‌گوید: «من وقتی تصمیمی می‌گیرم، برای بار دوم به آن فکر نمی‌کنم.» این یعنی اعتمادبه‌نفس؛ یعنی اعتماد به خود. ترس برای ازدست‌دادن معنایی ندارد

اگر گوشی هوشمند دارید، تمام اپلیکیشن‌هایی را که کمکی به پیشرفت شما در کارتان نمی‌کنند حذف کنید. همین الآن آنها را پاک کنید.

در اینجا چند مثال از چیزهایی می‌آورم که می‌تواند به زندگی شما نظم بیشتری بدهد: - هرگز بیش از پنجاه ایمیل در صندوق ورودی خود نگه ندارید؛ - هرگز بیش از چهل ساعت در هفته کار نکنید؛ - هرگز بیش از ده دقیقه در روز در فیس‌بوک نچرخید؛ - هرگز بیش از ۴۰۰۰ دلار در ماه خرج نکنید؛ - هرگز بیشتر از سه بار در هفته به رستوران نروید. محدودیت‌های فوق واضح هستند. چیزهایی نیستند که بخواهید از آنها فراتر بروید، اما محدودیت‌های پایین هم مفیدند. اینها معیارهایی هستند که می‌توانید از آنها فراتر بروید، اما کمتر از آن را نمی‌خواهید. - دست‌کم ماهی یک بار به سفر می‌روم؛ - دست‌کم سی مایل در هفته می‌دوم؛

شاید باور نکنید اما تکنولوژی به سیستم شما استرس وارد می‌کند. استرس مداوم بدن شما را در حالت بقا نگه می‌دارد و موجب می‌شود

اطلاعات جدید، روابط جدید و تجربه‌های جدید راه تغییر شماست. شما باید از محیط اطراف خود دانه‌های درست را گردآوری کنید و بکارید تا بتوانید باغ پربرکت زندگی خود را شکل دهید. درنتیجه، اگرچه اغلب محیط‌ها، فردی ناراضی و پریشان از شما می‌سازند، اما اگر به‌دنبال رشد هستید باید بدانید تلاش برای رهایی از «محیط» یا «شرایط» نه‌فقط غیرممکن، که احمقانه هم هست. محیط شما می‌تواند بهترین دوست شما باشد و همان‌طور که خواهید دید، شما و محیط اطرافتان درواقع یکی هستید.

درواقع، نتیجه‌ای که ویل دورانت به آن دست یافت این بود که تاریخ توسط انسان‌های بزرگ شکل نگرفته است، بلکه توسط شرایط طاقت‌فرسا شکل گرفته است.

رفتاری را که دوست دارید انجام دهید تبدیل به رفتاری می‌کنید که ملزم هستید انجام دهید که همیم حکم پادزهر خودویرانگری را برایتان پیدا می‌کند.

بی‌تردید، هر انسانی به‌وسیلهٔ محیط پیرامونش شکل گرفته است. باوجوداین، هر انسانی قدرتی شگرف برای کنترل و خلق محیطی دارد که درنهایت او را شکل می‌دهد.

ما حاصل «متوسط پنج نفری هستیم که با آنها نشست‌وبرخاست می‌کنیم.» همان‌طور که می‌بینید ما ترکیب متوسطی از پنج نفری هستیم که بیشتر وقت خود را با آنها می‌گذرانیم