بریده‌هایی از کتاب آشپزی برای پیکاسو

از او بعید بود که اسمی از مرگ ببرد، اما او با شجاعت بسیار از آن نام برد؛ مثل جنگجویی که آماده می‌شد تا با نبرد اجتناب‌ناپذیرِ پیش رو، روبه‌رو شود.

تو نمی‌تونی بدون طوفان، آرامش داشته باشی.

پیکاسو همچنان که مثل پرنده‌ای پیر به غذایش نوک می‌زد گفت: «وای، آره. برای من چهار سال طول کشید که مثل رافائل نقاشی کنم، اما یه عمر طول کشید تا مثل یه بچه نقاشی بکشم.»

«باید درباره‌ش فکر کنم. وقتی یه تصمیمی گرفته می‌شه، یکی می‌بَره، یکی می‌بازه. برای همین همیشه کدورت باقی می‌مونه.»

چنین فوران خوشایند اعتمادبه‌نفسی از احساس شناخت آدم‌هایی می‌آمد که تو را درک می‌کردند و برایت ارزش قائل می‌شدند.

گاهی‌اوقات آدم‌ها به‌خاطر مصیبت‌های زیادی که توی زندگی‌شون کشیدن بدعُنق و پرخاش‌جو می‌شن، فقط برای‌اینکه آسیب‌پذیری بیش از حدشون رو از دیگران مخفی کنن.»

پیکاسو گفت: «همه می‌خوان باور داشته باشن که خداوند، سرزمین اونها رو علی‌الخصوص به‌عنوان سرزمین مقدّس برگزیده. خب می‌دونی، خداوند واقعاً تنها هنرمندِ متفاوته. اون زرافه، فیل و گربه رو خلق کرده. سبک واقعی نداره. اون فقط به امتحان‌کردن چیزهای دیگه ادامه می‌ده.»

یک مرد، قبل از اینکه زنی را به‌عنوان همسرش انتخاب کند باید در بانک پول کافی داشته باشد تا بتواند از او حمایت کند؛

عشق رو فقط جایی پیدا می‌کنی که بتونی با شجاعت حقیقت رو ببینی.»

آدم‌ها لزوماً مجبور نیستن اعتماد تو رو به‌دست بیارن. بالاخره، اعتماد یه انتخابه که ما می‌کنیم. ما تصمیم می‌گیریم، من انتخاب می‌کنم که به این یکی اعتماد کنم. گاهی‌اوقات فقط باید دل رو به دریا بزنی

یک اصطلاحی هست به نام «تِروا» که همان خاک، آب و هواست که درختِ مو، سبزیجات، پرنده یا حیوان وقتی‌که رشد می‌کند پاهایش را روی آن می‌گذارد. اگر تو همان درخت مو یا دانه را به یک کشور دیگر ببری، زیر نور خورشیدِ یک سرزمین دیگر، اصلاً همان مزه را نمی‌دهد

چنین فوران خوشایند اعتمادبه‌نفسی از احساس شناخت آدم‌هایی می‌آمد که تو را درک می‌کردند و برایت ارزش قائل می‌شدند.

گاهی‌اوقات فقط باید دل رو به دریا بزنی.

«وقتی مسن‌تر می‌شی رابطهٔ عاشقانه ناپخته‌تر می‌شه، چون هرکی فرصت کمتری داره.»

وقتی یه تصمیمی گرفته می‌شه، یکی می‌بَره، یکی می‌بازه. برای همین همیشه کدورت باقی می‌مونه.

گاهی‌اوقات آدم‌ها به‌خاطر مصیبت‌های زیادی که توی زندگی‌شون کشیدن بدعُنق و پرخاش‌جو می‌شن، فقط برای‌اینکه آسیب‌پذیری بیش از حدشون رو از دیگران مخفی کنن.

اگه مجبور باشی واسهٔ یه مرد بجنگی، مبارزه رو از پیش باختی.»

رؤیای دیوانه‌کننده‌ای بود، اما اهمیتی ندادم. فکر کردم این روزها، چیزهایی را که آدم‌ها عاقلانه می‌نامیدند، اغلب احمقانه‌تر از چیزی بود که من در سر داشتم.

در تمام مدتی که می‌توانی خلق کن، قبل از آنکه ارتش مرگ تو را تسخیر کند...

برای من چهار سال طول کشید که مثل رافائل نقاشی کنم، اما یه عمر طول کشید تا مثل یه بچه نقاشی بکشم.