بریده‌هایی از کتاب نکته‌های داغ برای بچه‌های خسته

چرا داشتن دوست شما را باارزش‌تر می‌کند؟ باهوش‌تر می‌شوید؟ باحال‌تر می‌شوید؟ بامزه‌تر می‌شوید؟ نه! داشتن دوست هیچ‌چیزی را درباره‌تان عوض نمی‌کند. شما را بلندتر یا کوتاه‌تر نمی‌کند. موهایتان فِرتر یا صاف‌تر نمی‌شود. شما مثل قبل هستید، عوض نشده‌اید.

قبلاً هم گفته‌ام که بیش‌ترِ آدم‌ها، دوره‌ای و موقتی، احساس ناامیدی و ناراحتی می‌کنند. زندگی ناامیدی‌های زیادی دارد و طبیعی است که یک وقت‌هایی غمگین باشید. اگر شکست جدی خورده‌اید، طبیعی است که احساس ناامیدی کنید. اگر اصلاً ناراحت نشوید، غیرطبیعی است.

فکرهای شما احساس‌تان را می‌سازد این هم خبر خوبی است، چون می‌توانیم یاد بگیریم افکارمان را عوض کنیم. نمی‌توانیم دیگران یا اتفاق‌ها را کنترل کنیم، ولی می‌توانیم یاد بگیریم چیزهایی را که به خودمان می‌گوییم، کنترل کنیم. نام این درمان، درمان شناختی - رفتاری است.

اتفاقات بد باعث افسردگی نمی‌شوند، بلکه افکار، باورها و نگرش آدم‌ها دربارهٔ آن اتفاق‌ها باعث افسردگی می‌شود. خبر خوبی است. وقتی افکار افسردگی را به وجود می‌آورند، آدم‌ها می‌توانند یاد بگیرند افکارشان را عوض کنند و دیگر افسرده نشوند یا افسردگی‌شان درمان شود. اگر اتفاقات بد دلیل افسردگی بودند، دیگر قدرت و آزادی و کنترلی نداشتیم و مثل عروسک خیمه‌شب‌بازی بودیم.

اگر افسرده‌اید یا اعتمادبه‌نفس‌تان پایین است، دردی حس می‌کنید که ممکن است یک پیام باشد تا کاری را که انجام می‌دهید و شیوهٔ فکر کردن‌تان را عوض کنید. درد از سوی نیروهای شیطانی برای نابود کردن زندگی‌مان نیامده، بلکه قرار است بهمان یاد بدهد به تغییر نیاز داریم.

بیش‌ترِ آدم‌ها برای تمام کردن یک فصل یا پی‌گیری یک برنامه خودشان را تحت فشار می‌بینند و با این شیوه لحظه‌های آموزشی را از دست می‌دهند. لطفاً این اشتباه را نکنید. اگر مفهوم خاصی را نمی‌فهمد یا مهارتی را یاد نمی‌گیرد، به او برای رفع ابهام زمان بدهید.

موفقیت را با خود ارزشمندی‌تان یکی ندانید موفقیت‌های شما نشان‌دهندهٔ ارزش‌تان نیست. فقط نشان‌دهندهٔ اندازهٔ تلاش‌تان در انجام کارهاست. نمره‌های خوب یا بد شما را کم‌ارزش یا ارزشمندتر نمی‌کند. موفق بودن یا ضعیف بودن در ورزش معیار نیست، فقط نشان می‌دهد که در ورزش توانایی دارید و این فقط بخش کوچکی از شماست.

درد برای تنبیه نیست، برای یاد گرفتن است. بگذارید منظورم را توضیح بدهم. وقتی درد جسمی داریم، هر کاری را که بهمان آسیب می‌زند، متوقف می‌کنیم. اگر ظرف داغی برداشته‌ایم که دست‌مان را می‌سوزاند، آن را زمین می‌گذاریم. درد مثل هشدار است: «ببین! مشکلی وجود دارد. این بوی دست توست که دارد می‌سوزد. آن ظرف داغ را زمین بگذار.» درد عاطفی هم درست همین‌طور عمل می‌کند. اگر افسرده‌اید یا اعتمادبه‌نفس‌تان پایین است، دردی حس می‌کنید که ممکن است یک پیام باشد تا کاری را که انجام می‌دهید و شیوهٔ فکر کردن‌تان را عوض کنید. درد از سوی نیروهای شیطانی برای نابود کردن زندگی‌مان نیامده، بلکه قرار است بهمان یاد بدهد به تغییر نیاز داریم.

یاد گرفتن این‌که چه‌طور افسردگی‌تان را از بین ببرید، مثل یادگیری هر مهارت جدیدی به سخت‌کوشی و تمرین نیاز دارد. هیچ راه میان‌بُری وجود ندارد، اما ارزش تلاش کردن دارد.

باید بدانید یک قلاب وجود دارد و همیشه هم هست. بگذارید توضیح بدهم. در دنیا هیچ جادویی وجود ندارد. پس اگر فکر و رفتارتان را عوض نکنید، احساس‌تان هم تغییری نمی‌کند. دوستان‌تان، پدر و مادرتان، معلم‌هایتان، موش خانگی‌تان، هیچ‌کدام نمی‌توانند کاری کنند که احساس بهتری داشته باشید. مطمئناً من هم نمی‌توانم با این کتاب معجزه کنم و زندگی‌تان را تغییر بدهم، اما می‌توانم بعضی راهکارها و نظرهای ثابت‌شده را بهتان یاد بدهم. اگر می‌خواهید احساس بهتری داشته باشید، کارهایی را که پیشنهاد می‌کنم، انجام دهید.