بریده‌هایی از کتاب نکته‌های داغ برای بچه‌های عصبانی

نگذارید قبل از این‌که مغزتان به‌کار بیفتد، دهان‌تان کار خودش را بکند.

اگر اتفاق‌ها عصبانی‌مان می‌کردند، همهٔ آدم‌ها باید از یک اتفاق مشخص عصبانی می‌شدند، درحالی‌که این‌طور نیست، مثلاً گاهی چیزهایی که باعث می‌شود پدر و مادرتان حسابی جوش بیاورند، شما را می‌خنداند.

توجه کنید که اتفاق، یعنی افتادن کتاب‌ها، هنوز همان است، ولی وقتی فکرتان عوض شد، احساس‌تان هم تغییر کرد، چون فکر شما روی احساس شما تأثیر می‌گذارد و آن را کنترل می‌کند.

هر جور می‌خواهید فکر کنید. هیچ‌یک از این گزینه‌ها نمی‌توانند مجبورتان کند عصبانی شوید. فقط و فقط خودتان احساس‌هایتان را کنترل می‌کنید. پس جواب سؤال بالا چهار حرف است. چه چیزی عصبانیت می‌کند؟

هنوز هم بعضی‌ها می‌گویند با مشت کوبیدن به بالش یا کارهایی مثل این خشم‌تان را تخلیه کنید. آن‌ها می‌گویند بهتر است گاهی عصبانیت خود را بروز بدهید. این اشتباه است! می‌خواهید واقعیت را بدانید؟ برای بدن‌تان نگه داشتن عصبانیت با ابراز کردن آن هیچ فرقی ندارد. تغییراتِ ضربان قلب و فشارخون در هر دو حالت مثل هم است. احساس خشم هم به بدن‌تان آسیب می‌زند.

مردن فرصت شرکت در تعطیلات آخر هفته را از ما می‌گیرد! پس حتی اگر به‌خاطر خشم‌تان در خانه و مدرسه به دردسر نیفتاده‌اید و مشکل چندانی با آن ندارید، باز هم بدن‌تان عذاب می‌کشد.

نگذارید قبل از این‌که مغزتان به‌کار بیفتد، دهان‌تان کار خودش را بکند.

هنری وارد بیچر می‌گوید: «حرفی که یک آدم عصبانی می‌زند، فراموش نمی‌شود.»

خشم می‌تواند به شما انرژی دهد خشم یک احساس است. احساسی که معمولاً به بدن علامت می‌دهد: «بیدار شو، ما باید کاری بکنیم. ممکن است خطر در پیش باشد!»

خشم علت پرخاشگری نیست، اما معمولاً با پرخاشگری همراه است. پرخاشگری یک انتخاب است. اگر از آن دسته آدم‌ها هستید که وقتی خشمگین می‌شوند رفتارهای خشن دارند، مهم است بدانید که خشم‌تان سعی می‌کند چیزی را بهتان بگوید. به خشم به چشم آژیر خطر نگاه کنید. زمانی که حس می‌کنید در حال عصبانی شدن هستید، این واقعیت را بپذیرید که ممکن است پرخاشگر شوید. بنابراین چیزی که اهمیت دارد این است که زیرک باشید، به کسی آسیب نرسانید، به‌خودتان صدمه نزنید یا خودتان را در دردسر جدی نیندازید.

خشم باعث می‌شود بفهمید به ارزش‌هایتان بی‌احترامی شده است. علاوه‌براین، خشم می‌گوید به چه چیزهایی معتقدید و این خیلی مهم است.

عصبانی شدن اشکالی ندارد اما خشونت خوب نیست

اگر به خواندن این کتاب ادامه دهید، به شما سه قول می‌دهم: ۱. بهتان خوش می‌گذرد. ۲. چیزهایی یاد می‌گیرید. ۳. باز هم از صبحِ زود بیدار شدن در روزهای تعطیل متنفر خواهید بود!

یکی از راه‌های مفید و مؤثر کنترل خشم، روش متوقف کردن فکر یا ایست دادن به آن است.

بعضی از آدم‌ها به‌وسیلهٔ خلاقیت با استرس مبارزه می‌کنند. آن‌ها همهٔ انرژی احساسات‌شان را نگه می‌دارند و از آن در نقاشی کشیدن، طراحی کردن یا داستان نوشتن استفاده می‌کنند. کارهای هنری لذت‌بخش و جالب‌اند و کمک می‌کنند از اضطراب رها شوید. ممکن است بگویید: «اما نقاشی من خوب نیست!» چه‌کار می‌شود کرد؟ نقاشی من هم خوب نیست. قرار نیست یک تابلوِ هنری خلق کنیم که روی دیوار موزه آویزانش کنند. کارتان را با خط‌خطی کردن کاغذ شروع کنید. یادتان باشد این نقاشی‌ها مال خودتان است و اگر دوست نداشتید به کسی نشان‌شان ندهید. این کارها را می‌کنیم که حال‌مان خوب شود.

اگر نتوانستید چهار راه‌حل برای کم کردن اضطراب‌تان بنویسید، باید بگویم خیلی شانس آورده‌اید که دارید این کتاب را می‌خوانید، چون چیزهایی یاد می‌گیرید که عمرتان را طولانی‌تر می‌کند. یادگیری راه‌های مدیریت اضطراب کمک‌تان می‌کند بتوانید خشم‌تان را هم مدیریت کنید.

دوست داریم طوری رفتار کنیم که انگار همه چیز را می‌دانیم، درحالی‌که این‌طور نیست.

مغز ما از «او کار بدی کرده.» می‌پرد به «او آدم بدی است.» می‌بینید؟ به همین دلیل میان‌بُرها گاهی ما را به اشتباه می‌اندازند. یادتان باشد که حتی آدم‌هایی که خیلی بد به نظر می‌رسند هم ویژگی‌های خوبی دارند.

فکرهایی را که از ذهن‌تان می‌گذرد، بشنوید. باورها و فکرهای منطقی (درست) را از باورها و فکرهای غیرمنطقی (غلط) تشخیص بدهید. فکرهای غیرمنطقی را به فکرهای منطقی تبدیل کنید.

وقتی فکر می‌کنیم دیگران حتماً باید طوری برخورد کنند که دوست داریم و با ما منصفانه رفتار کنند، همین اشتباه را مرتکب می‌شویم.