بریده‌هایی از کتاب مرد گمشده

حالا بیش‌تر روزها با فکر اگرها سپری می‌شد.

«فکر می‌کنی تصمیم درستیه؟» «بله. انتخاب بهتری وجود نداشت.»

بچهٔ ناخواسته بودن تقصیر او نبود، اما کمکی به او نمی‌کرد.

حرف نمی‌زدند و ادامهٔ راه به خاطر همین طولانی‌تر شد.

فقط می‌خوام بگم فرقی نمی‌کنه دیگران فکر می‌کنن چی دیدن یا جنا باید چی کار می‌کرد. در واقع فقط دو نفر اون‌جا بودن و...

دو نفر دو چیز متفاوت از یه ماجرا تعریف می‌کنن و هر دو فکر می‌کنن حق با خودشونه.

همیشه می‌گفت بچه‌های سرگردان بلندتر فریاد می‌زنن. مادرهاشون تا پایان عمر صدای گریهٔ اون‌ها رو تو باد می‌شنون.

«همیشه می‌گفت بچه‌های سرگردان بلندتر فریاد می‌زنن. مادرهاشون تا پایان عمر صدای گریهٔ اون‌ها رو تو باد می‌شنون. به نظرت این درسته؟» «که این‌جا روح داره؟» «که مادرها صدای بچه‌های گمشدشون رو توی باد می‌شنون.» «اوه.» دوباره دست مادرش را گرفت. «نه.» در واقع نمی‌دانست. اگر درست بود، زوزهٔ باد در مناطق دورافتاده چنان بلند بود که گردوخاک هرگز آرام نمی‌شد.

همیشه می‌گفت بچه‌های سرگردان بلندتر فریاد می‌زنن. مادرهاشون تا پایان عمر صدای گریهٔ اون‌ها رو تو باد می‌شنون.

«همیشه می‌گفت بچه‌های سرگردان بلندتر فریاد می‌زنن. مادرهاشون تا پایان عمر صدای گریهٔ اون‌ها رو تو باد می‌شنون. به نظرت این درسته؟» «که این‌جا روح داره؟» «که مادرها صدای بچه‌های گمشدشون رو توی باد می‌شنون.» «اوه.» دوباره دست مادرش را گرفت. «نه.» در واقع نمی‌دانست. اگر درست بود، زوزهٔ باد در مناطق دورافتاده چنان بلند بود که گردوخاک هرگز آرام نمی‌شد.

مردم کمرون را دوست داشتند و حتی اگرهم نداشتند، برای مرده‌ها همه کاری می‌کردند.

«این کار رو با خودت نکن. اتفاقی نبوده که بتونی تغییرش بدی.»

«به نظرت حالش بدتر نشده؟» «راستش، به نظرم مثل همیشه‌ست.»

احساس تأسف تیز و تندی در وجودش پیچید.

اتفاقی که ژاک مدت‌ها از آن می‌ترسید خیلی عادی در جریان بود. او از همه چیز خسته شده بود.

نمی‌دانست چه‌طور شد که در آخر، کار به خنده و قهقهه کشید. نه به خاطر اتفاقاتی که افتاده بود، به خاطر چیزهای دیگر، چیزهای کوچکی که باعث می‌شوند مشکلات قابل تحمل‌تر شوند.

حس می‌کردند در خلأ راه می‌روند.

«فکر کنم خوبیم. به نظرم. با توجه به شرایط خوبیم.»

ناتان پرسید: «نظرت دربارهٔ حومهٔ شهر چیه؟» و خندید. «عالیه. انگار روی لبهٔ زمین باشی.»

کم همیشه کارش زیاد بود، اما همه چیز رو سر و سامون می‌داد.