بریده‌هایی از کتاب ازدواج ساختنی است نه شانسی (جلد اول): خطراتی که بر سر راه دوام ازدواج قرار دارد

اگر شما هم از آن دسته زوج‌هایی هستید که زیاد با هم مشاجره می‌کنند، بدانید که بهترین راه‌کار برای شما این است که هیچ کدامتان نخواهید که برنده‌ی میدان باشید. هنگامی که شما واقعاً در پی پیروز شدن در میدان مشاجره هستید، در حقیقت به دنبال ضربه زدن به همسرتانید. بدانید حتی اگر در ظاهر برنده باشید، در حقیقت بازنده‌‌ی میدان زندگی بوده‌اید. چرا که همسری را آزرده‌اید که روزی به او تعهد دادید که همواره دوستش بدارید و در لحظات شیرین و تلخ زندگی در کنارش باشید. پس لجاجت را کنار بگذارید و مانند دو انسان بالغ رفتار کنید. سعی کنید در لحظه‌‌ی بروز اختلاف نظرها بر خشمتان غلبه کنید و برای حل مشکلات مانند یک تیم در کنار هم تلاش کنید.

در مشاجرات کوتاه، معمولاً یکی از همسران تصمیم می‌گیرد که اوضاع را آرام کند و با گفتن جمله‌ای به مشاجره پایان می‌دهد. این تدبیر آگاهانه موجب خاتمه دادن به چرخه‌ی گفت‌وگوهای آزار دهنده‌ می‌شود. این کار تنها نیازمند کمی فروتنی و البته دوراندیشی است. بدانید که اگر این دو ویژگی را در خودتان پرورش دهید، بهترین‌ و زیباترین لحظات را به زندگی مشترکتان فرا خوانده‌اید.

به اعتقاد برخی محققین، یک برخورد بد زن و شوهر با یکدیگر، بیست برخورد دیگر آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در حقیقت رفتارهای منفی، مانند یک اسید قوی موجب تخریب دیگر رفتارهای ما می‌شود.

به اغلب زوج‌ها باید یادآوری شود که هر دو عضو یک تیم هستند. اکثر زوج‌ها تمام وقتی که با هم هستند را با جر و بحث کردن و دفاع از نظراتشان می‌گذرانند؛ به‌راستی که هیچ چیز احمقانه‌تر از چنین رفتارهایی نیست. به جای دفاع کردن از نظراتتان، آنها را به اشتراک بگذارید و از آنها برای اتخاذ بهترین تصمیم استفاده کنید. هرگز نظرتان را در مقابل نظر همسرتان قرار ندهید. در مقابل ایده‌های یکدیگر جبهه نگیرید. بدانید که در زندگی مشترک، نظر من و تصمیم من وجود ندارد؛ بلکه آنچه هست، نظر ما و تصمیم ما است. ما احساس می‌کنیم، ما فکر می‌کنیم و ما تصمیم می‌گیرم؛ این است زبان یگانگی در ازدواج.

امتیاز ۱= هیچ وقت، ۲=گاهی اوقات و ۳= اغلب مواقع. بحث‌ها و گفت‌وگوهایی که به جنگ‌های ناخوشایند، تهمت، سرزنش و یادآوری اشتباهات گذشته می‌انجامد. همسرم عقاید، احساسات و خواسته‌های مرا مسخره و یا نکوهش می‌کند. همسرم منظور مرا اشتباه برداشت می‌کند. هنگامی که برای حل مشکلی با هم صحبت می‌کنیم، مثل دو تیم مخالف روبروی هم قرار می‌گیریم. من افکار و احساساتم را از همسرم مخفی نگاه می‌دارم. من در این ارتباط احساس تنهایی می‌کنم. ۷. هنگامی که با هم بحث می‌کنیم، یکی از ما قهر می‌کند و می‌گوید که دیگر نمی‌خواهد در مورد این موضوع حرف بزند و محل را ترک می‌کند.

با گذشت زمان و با مواجهه با مشکلات جدی زندگی، اختلاف‌ها آغاز می‌شود. این اتفاق برای اغلب زوج‌ها رخ می‌دهد. اغلب مشکلات ذاتاً مشکل نیستند، بلکه عکس‌العمل زوج‌ها نسبت آن مسئله است که آن را به مشکل تبدیل می‌کند. برخی مسائل برای برخی زوج‌ها، مشکل ساده و قابل حلی محسوب می‌شوند؛ اما برای برخی دیگر از زوج‌ها، مشکلی غیرقابل حل قلمداد می‌گردد. برای مثال، بزرگ کردن فرزندی بیمار.

ازدواج در حقیقت، پاسخ خداوند به عمیق‌ترین نیاز انسانی است که همانا یکی شدن با همسر در زندگی مشترک می‌باشد. این یگانگی، همه‌‌ی جوانب زندگی زن و مرد را شامل می‌شود. ازدواج، تنها یک رابطه‌ی فیزیکی نیست، همچنین رابطه‌‌ی ساده‌ای برای دادن و ستاندن حمایت عاطفی و احساسی هم نیست. بلکه یکی شدن و یگانه گشتن دو زندگی در جنبه‌های مختلف عقلانی، اجتماعی، معنوی، روانی، احساسی و فیزیکی است.

آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که انسان با ازدواج کردن در پی رسیدن به چه اهدافی است؟

«ازدواج موفق، اتفاقی ‌بدست نمی‌آید».

بدانید که هیچ چیز به اندازه‌ی یک ازدواج موفق و شاد نمی‌تواند زندگی شما را متحول کند. همچنین سلامت جسمی و روانی فرزندان شما نیز در گرو میزان موفقیت شما در ازدواجتان می‌باشد. بدانید که هر چه رابطه‌ی بهتری با همسرتان داشته باشید، فرزندان سالم‌تری نیز خواهید داشت.

اگر شرایط زندگی‌تان به گونه‌ای است که نمی‌توانید مخارج نگهداری فرزندی را متقبل شوید، تصمیم بگیرید که فعلاً بچه‌دار نشوید. هرگز اجازه ندهید که طبیعت کار خودش را بکند و خودتان را به دست اتفاقات زندگی نسپارید.

هنگامی که با هم مشاجره می‌کنید و همسرتان را به خاطر رفتار نادرستش سرزنش می‌کنید، در حقیقت شما تخریب‌کننده‌ترین کار ممکن را برای رابطه‌تان انجام داده‌اید. در واقع، هنگامی که فردی با خودش فکر می‌کند که همسرش بی‌انصاف است و یا رفتار نامناسبی دارد، در حقیقت فراموش می‌کند که خودش می‌تواند چه نقشی در بهبود این وضع داشته باشد و به اشتباه خودش را بری از هر اشکال و ایراد تصور می‌کند.

بدترین کاری که والدین ممکن است انجام دهند این است که با متوسل شدن به مسائل مالی، فرزندشان را مجبور به اطاعت کنند.

زنان صمیمی شدن را در قالب ارتباطات عملی تعریف می‌کنند. در حالی که مردان صمیمی بودن را در انجام فعالیت‌های مشارکتی می‌دانند . این نکته‌ی مهمی است که باید بدان توجه داشته باشید. وقتی زنی از شوهرش می‌خواهد که در کنار او بنشیند تا در مورد احساسات و آرزوهایش با وی صحبت کند، در حقیقت می‌خواهد که با او صمیمی و نزدیک شود. در مقابل، مرد برای صمیمی شدن با همسرش از او می‌خواهد که برای قدم زدن بیرون بروند.

بدانید که مردان به اندازه‌ی زنان نسبت به ازدواجشان پایبند و وفادار هستند، اما این تعهد را به شکل دیگری ابراز می‌کنند. یافته‌های روانشناختی حاکی از آن است که میزان وفاداری یک مرد به همسرش تأثیر بسیار زیادی بر میزان شادی و رضایت زن از زندگی مشترکش دارد.

نتایج تحقیقات اخیر روانشناسان نشان داده است که نحوه‌ی آغاز کردن یک گفت‌وگو توسط یک زوج، تا ۹۶ درصد می‌تواند تعیین کننده‌ی نحوه‌ی پیش رفتن آن گفت‌وگو باشد. این بدان معنی است که اگر گفت‌وگویی را با خشم آغاز کنید، به جای گفت‌وگویی آزاد و صمیمی، مشاجره‌ای سرشار از خشم و خصومت خواهید داشت که یقیناً هیچ نتیجه‌ی منطقی در پی نخواهد داشت. اما اگر پیش از آغاز گفت‌وگو، خودتان را آرام کنید و با لبخند و احترام گفت‌وگویتان را آغاز کنید، به احتمال بسیار قوی می‌توانید با همان آرامش نیز صحبتتان را ادامه داده به نتیجه‌ی مطلوب دست پیدا کنید.

داشتن تمایل به برداشت‌های منفی، از احساسات منفی و مخربی است که باید در درون خودتان با آنها روبرو شوید. شما تنها کسی هستید که می‌تواند با این حس مخرب مقابله کند. اولین کاری که باید انجام دهید، این است که هرگاه برداشت منفی از اتفاقی داشتید، خودتان به منفی بودن و غیرمنطقی بودن آن آگاه باشید. دومین کار این است که به دنبال شواهدی بگردید تا به خودتان ثابت کنید که از آن اتفاق تفسیر اشتباهی داشته‌اید و فکر شما غلط بوده است. در حقیقت، در این مرحله خودتان باید به خودتان ثابت کنید که اشتباه می‌کردید.

وقتی که یکی از شما خسته و یا از موضوعی ناراحت است، طرف مقابل با گفتن «بیا با هم این مشکل را حل کنیم» یا «بیا از اول شروع کنیم» هم به رابطه‌تان کمک کرده و هم زودتر مشکل پیش آمده را حل کنید.

مهربان و بخشنده باشید

رایج بودن هرگز به معنای بی‌اهمیت بودن نیست.