بریده‌هایی از کتاب فلسفه برای زندگی و دیگر موقعیت‌های حساس

براساس سی‌بی‌تی، چیزی که معمولاً اختلالات هیجانی را رقم می‌زند اطمینان بیش از حد به تفسیر متعصبانهٔ خود از دنیاست.

وقتی شما صحبت درونیِ کسی با خودش را کنترل می‌کنید، وجودش را کنترل می‌کنید.

همان‌طور که امپراتور مارکوس اورلیوس به خود گفت: «ذهن تو افکارِ همیشگی‌اش را دوست خواهد داشت، چون روح به رنگ افکارش درخواهد آمد؛ به همین دلیل، آن‌را در مجموعه‌ای از افکار [معقول] غرق کن

فقط یک بار متوجه شوم چطور عادت‌های فکری‌ام من را می‌رنجانند؛ باید برای به‌وجودآوردن عادت‌های فکریِ جدید روشی اصولی اتخاذ می‌کردم

فیثاغورس به پیروانش یاد داد به تناسخ باور داشته باشند و ادعا کرد می‌تواند زندگی‌های گذشتهٔ خود و شاگردانش را به خاطر بیاورد.

«آن‌چه برایت اتفاق می‌افتد مهم نیست، کاری که دررابطه‌با آن می‌کنی مهم است»؛

«به صلح‌جویی جان‌سخت تبدیل شدم. فکر می‌کنم جنگ، این‌که بر سر مناقشاتِ مرزی می‌جنگیم یا بر سر این‌که چه‌کسی بهترین مذهب را دارد یکدیگر را می‌کشیم، کاملاً شنیع و زشت است؛ اصلاً رفتار متمدنانه‌ای نیست. این‌ها پیامدِ وجود ایدهٔ قدیمی و بدویِ "ماهی بزرگ ماهی کوچک را می‌خورد" هستند. ما انسان‌ها باید از این مسائل گذر کنیم و بزرگ شویم.»

«یاد گرفته‌ام هیچ‌کس نمی‌تواند مانع‌مان شود یا ناامیدمان کند. هیچ‌کس نمی‌تواند به من آسیب بزند یا کار زشتی انجام دهد. چیزی که سر راه قرار بگیرد، خودش، به راه تبدیل می‌شود.

مارکوس اورلیوس می‌نویسد، «وظیفهٔ ما این است که به دیگران نیکی کنیم و با آن‌ها بردبار باشیم»

نوشته‌ای از اپیکتتوس می‌اندازد: «وقتی سختی به‌سراغت می‌آید، به یاد داشته باش که خدا، مانند مربی کشتی‌گیران، تو را حریفِ جوانِ سرسختی کرده است. ممکن است بپرسی: "برای چه؟ چرا؟" که شاید برندهٔ المپیک شوی.»