بریده‌هایی از کتاب راهنمای زنان آلفا

تمام روان‌شناسان باانصاف خواهند گفت که طلاق در بهترین حالت فقط یک آسودگی موقت است. افزون‌برآن، طلاق به‌جای اینکه راه‌حل باشد، دردسرهای بیشتر درست می‌کند. پس بیایید مثال را برعکس کنیم. به‌جای اینکه طلاق را راهکار مشکلات زناشویی در نظر بگیرید، دیدگاه خود را درباره نفس ازدواج تغییر بدهید. برای مثال مقصود از ازدواج خوشحال شدن شما نیست. فقط خودت و خودت مسئول شاد بودنت هستی.

فرهنگ امروز به ما می‌آموزد که قرار است ازدواج سبب خوشحالی زن شود و اگر چنین نباشد او مجبور است زندگی خود را ترک کند و خوشحالی را در کنار دیگری پیدا کند.

در امریکای کنونی دو انگاره اساسی درباره ازدواج رواج دارد: ضرورتی ندارد و لازم نیست دائمی باشد. همچنین ازدواج و مادر شدن دیگر علتِ وجودی یک زن نیستند، بلکه شغل او چنین جایگاهی دارد. این تغییر ساختار در شیوه تفکر افراد در بازه زمانی کوتاه است. زنان نسل‌های پیش ازدواج و پیامدهای آن را با اشتیاق می‌پذیرفتند، آن‌ها عشق و زندگی خانوادگی را مرکز حیات می‌دانستند نه امری جانبی. در مورد بدبیاری‌های زنان در آن دوران زیاد شنیده‌ایم؛ اما حقیقت این است که گویا زنان برای اینکه در زندگی حرفه‌ای خود موفق شوند، از زندگی عاطفی خود کم می‌کنند. شاید در حیطه‌های کاری موفق‌تر باشند، اما تقریباً از عشق چیزی سر درنمی‌آورند.

گویا زنان برای اینکه در زندگی حرفه‌ای خود موفق شوند از زندگی عاطفی خود کم می‌کنند. بااین‌حال شاید در حیطه‌های کاری موفق‌تر باشند؛ اما تقریباً چیزی از عشق سر درنمی‌آورند.

یک هفته تمرین کنید همسری متفاوت باشید. کارهایی را که تابه‌حال انجام می‌دادید انجام ندهید. برای مثال وقتی با حرف‌های همسرتان مخالف هستید چنین بگویید: «جالب است.» زمان‌هایی که به‌طورمعمول نظر می‌دادید دیگر نظر ندهید، در مواقعی که شکایت می‌کردید، حال جمله‌ای مثبت به زبان بیاورید. به‌جای امر و نهی کردن، تقاضا کنید؛ ترجیحاً از کلمه «لطفاً» یا «متشکرم» استفاده کنید. به‌جای رد کردن، قبول کنید. نکته را گرفتید؟ پس ببینید چه اتفاقی می‌افتد.

این طرز فکر را کنار بگذارید؛ اگر به همسرتان گوش بدهید یا به هر نحوی به او وابسته باشید، نشانه ضعف شما نیست. با تلفیق ضعف و آسیب‌پذیری، مانع ایجاد می‌کنید. آدمِ عاشق آسیب‌پذیر می‌شود. بدون آسیب‌پذیری هیچ اعتمادی ممکن نیست و بدون اعتماد، صمیمیتی وجود ندارد و بدون صمیمیت، خب، منظورم را گرفتید.

شما نمی‌توانید با تشر زدن کسی را تغییر بدهید و او را به شکل دلخواه خود دربیاورید. لااقل در مورد همسر این‌گونه است. شما تلاش می‌کنید با گوشزد کردن اشتباهاتش او را عوض کنید؛ اما او عزم خود را جزم می‌کند تا بازهم آن رفتار را تکرار کند. این کار به‌هیچ‌وجه باعث تغییر نمی‌شود. (اطلاعات بیشتر در فصل ۶) یعنی در مقام زن تنها گزینه موجود و تنها نظارت هوشمندانه که برای بهبود رابطه‌تان لازم دارید این است که خود را عوض کنید. شیوه مواجهه با مسائل را تغییر بدهید و نتیجه‌ای متفاوت بگیرید.

هیچگاه در حضور جمع به نقاط ضعف همسرتان اشاره نکنید وگرنه دنیا را بر سرتان خراب می‌کند. افزون‌براین، این کار بدجنسی است.

دیل کارنگی در کتاب چگونه دوست پیدا کنیم و بر دیگران تأثیر بگذاریم نوشته است، «شما می‌توانید با نگاه، لحن کلام یا ژست خود به شیوایی به مردم بفهمانید که اشتباه کرده‌اند.»

اما اینکه ما به شیوه رفتاری خاصی چسبیده‌ایم دلیل نمی‌شود قدرت غلبه بر آن را نداشته باشیم. شما می‌توانید هر زمان که بخواهید رفتار خود را عوض کنید.

وقتی دو آلفا با یکدیگر روبه‌رو می‌شوند آتش به پا می‌شود! وقتی دو بتا کنار هم باشند، هیچ چیز پیش نمی‌رود. هدف این است که هماهنگی وجود داشته باشد.

زنان بتا خوشحال‌ترند و آرامش بیشتری دارند. لازم به گفتن نیست که تعامل با آنان ساده‌تر است، همچنین در روابط خود با مردان زیاد کشمکش نمی‌کنند. هنگامی که مرد بر زن سلطه بیشتر داشته باشد سینرژی به‌طورعادی جریان می‌یابد؛ اما اگر برعکس باشد اوضاع به هم می‌ریزد، جایی که باید آرامش وجود داشته باشد اختلاف پیش می‌آید

هنگامی که مرد بر زن سلطه بیشتری داشته باشد، به‌طورعادی سینرژی جریان می‌یابد؛ اما اگر قضیه برعکس شود اوضاع به هم می‌ریزد.

یک زن آلفای واقعی هرگز به شیوه‌های خود شک نمی‌کند و عقیده‌ای به تعدیل رفتار ندارد، مغرور است، از شیوه‌های دیکتاتورگونه خویش دفاع می‌کند، با نگاه کردن به آینه مشکل دارد و همچنین ممکن است آب‌زیرکاه باشد.

هر آلفا به یک بتا نیاز دارد و برعکس. دستکاری این دو ویژگی شاید نیرنگ‌آمیز به نظر برسد؛ اما برای ازدواج ضروری است.

هیچ‌کس آلفا یا بتای محض نیست. کسی که صددرصد بتا باشد هیچ ایده‌ای ندارد (یا هرگز آن را در میان نمی‌گذارد)، بی‌هویت است و عزت‌نفس پایین دارد. این فرد به‌هیچ‌وجه برای نیازهای خود ارزش قائل نیست. از طرف دیگر، کسی که آلفای محض باشد درواقع یک سلیطه است. به نظر می‌رسد خودی مغرور دارد؛ اما در واقعیت ممکن است احساس امنیت نداشته باشد و به‌سختی درگیر حل‌وفصل نیازهای دیگران است. شاید به‌ندرت با افرادی از این نوع مواجه شویم؛ اما آن‌ها استثنا هستند و اصیل نیستند. بیشتر ما ترکیبی از آلفا و بتا هستیم گرچه به‌طورمعمول یک کفه ترازو سنگین‌تر می‌شود.

آلفا در رستوران تقاضای خدمات خوب می‌کند؛ اما بتا از کوره درنمی‌رود. این سناریو مثالی مناسب درباره ایرادهای یکسان هر دو تیپ شخصیتی است. از یک‌طرف مردم باید در ازای مبلغی که پرداخت می‌کنند توقع غذا و خدمات خوب داشته باشند و اگر غذا باب سلیقه‌شان نبود باید موضوع را مطرح کنند که می‌تواند گستاخانه یا مؤدبانه مطرح شود. درعوض بتاها معتقدند مهم این است که اجازه ندهیم پول اضافه خرج شود یا کیفیت غذا و خدمات نباید بر تجربه وقت گذراندن با عزیزان اثر بگذارد. به همین دلیل بیشتر احتمال دارد غذای ناخوشایند را بپذیرند و در مورد آن شکایت نکنند.

دو راه عالی برای تشخیص آلفا و بتا بودن، نحوه رانندگی و رفتار در رستوران است. جاده تشبیهی بسیار خوب برای تعیین تیپ شخصیتی است. آلفاها بیشتر از اینکه بخواهند واکنش نشان بدهند تمایل دارند تخمین بزنند. برای مثال اگر در مسیر خروجی اتوبان صفی طولانی تشکیل شده باشد آن‌ها در صف نمی‌مانند و همراه دیگران صبورانه انتظار نمی‌کشند، بلکه درعوض وارد مسیر کناری می‌شوند و هنگامی که مسیری را باز ببینند به‌سمت آن می‌پیچند. خطرناک است، منصفانه نیست، آری؛ اما آلفاها باید به جایی که می‌خواهند برسند. اساساً بتاها پشت فرمان آرامش بیشتری دارند و بنابراین با رانندگان دیگر سخاوتمندانه‌تر رفتار می‌کنند. به نظرشان حیرت‌انگیز است که رانندگان پشت فرمان حسی ناخوشایند دارند، شاید هم زیرلب بگویند، «چقدر احمق هستند»؛ اما با پرخاشگری واکنش نشان نمی‌دهند.

بتاها امروز و فردا می‌کنند. این ویژگی به‌شدت برای آلفاها خسته‌کننده است، زیرا خودشان اهل عمل‌اند. اما لحظاتی وجود دارد که اگر به‌جای زور زدن برای مرتب کردن اوضاع خودمان را عقب بکشیم و زندگی را به حال خودش بگذاریم، به سود ما تمام می‌شود. درواقع مواقعی که بتاها محاسبه‌گرند، شاید آلفاها کورکورانه عمل کنند. به‌عبارت‌دیگر، هر دو شخصیت ضعف‌ها و قوت‌های خود را دارند. اگر بخواهم تفاوت اصلی بین این دو را مشخص کنم باید بگویم آلفاها تقریباً همیشه می‌خواهند ذهنیات خود را بیان کنند، درحالی‌که بتاها چنین نمی‌کنند. مثلاً بیان طرز فکر اهمیت دارد؛ اما بعضی‌وقت‌ها بیان نکردن نیز بسیار قدرتمند است. بتاها این مسئله را غریزی درک می‌کنند. امریکایی‌ها بیشتر به آدم‌های پرحرف اهمیت می‌دهند، ازاین‌رو معمولاً به آلفاها احترام بیشتری گذاشته می‌شود. باعث شگفتی است؛ اما بتا گنجینهٔ خردورزی است و آلفا باید به اندازه کافی سکوت کند تا حرف بتا را بشنود.

بتاها یا تیپ شخصیتی «ب» بیشتر اهل تکیه‌کردن‌اند، آن‌ها صبورند، سخت نمی‌گیرند و به‌ندرت عجله می‌کنند. در تعاملات اجتماعی کُند پیش می‌روند، بیشتر تمایل دارند حرف بزنند تا اینکه چیزی را عملی کنند.