بریده‌هایی از کتاب شیوه‌ی چوپان

هیچ چیز بدتر از یک رهبر ضعیف و بدون مهارت که سعی می‌کند شریک دزد و رفیق قافله باشد، روحیه گروه را تضعیف نمی‌کند. تِد، زمانی که به جنرال تکنولوژی رفتی، یادت باشد وقتی که افرادت احساس کردند مورد تهاجم قرار گرفته‌اند، نیاز دارند بدانند که می‌توانند به چوپانشان تکیه کنند. کسی که در وسط میدان ایستاده و برای آن‌ها می‌جنگد. اگر این کار را بکنی افرادت عاشقت می‌شوند. علاوه بر این، اگر روزی کسی بخواهد کله تو را بکند، این افرادت هستند که از تو دفاع می‌کنند.»

اگر انگیزه‌ای برای استفاده از توانایی‌هایت نداشته باشی، مهم نیست که تا چه حد در زمینه‌ای توانمند هستی. بنابراین من سعی می‌کنم بفهمم که کارکنانم به چه چیزی علاقه دارند. اگر آن‌ها را جایی قرار بدهم که به اشتیاقشان پاسخ دهد، مانند گلوله‌ای که از توپ به بیرون پرت شده به سرکار می‌آیند. کم کم آن‌ها به کارشان به چشم یک هدف نگاه می‌کنند و نه به چشم جایی برای حقوق گرفتن

«برای آدم‌ها هم همین‌طور است. فرق نمی‌کند که چقدر تلاش کنی تا همه را در کنار هم و در جهت درست نگه داری؛ بعضی افراد دوباره منحرف می‌شوند و خودشان را به دردسر می‌اندازند. این اتفاق ردخور ندارد. در تمام مکان‌هایی که من بوده‌ام، این اتفاق افتاده است.»

رهبریِ عالی بهایی دارد که افراد کمی تمایل به پرداختنش دارند.»

یادداشت‌هایی که برداشته بودم، نگاهی انداختم: شیوه چوپان: - وضعیت گله‌ات را بدان. - وضعیت کارکنانت را همانند وضعیت کار پیگیری کن. - گله‌ات را بشناس، هر زمان یک نفر. - با افرادت به طور منظم در ارتباط باش. - گوش‌ها و چشم‌هایت را باز کن، سؤال بپرس و مسائل را دنبال کن.

کیفیت برداشتت به کیفیت سرمایه‌گذاری‌ات بستگی دارد. اگر می‌خواهی افرادت به تو وفادار باشند و اعتماد کنند، ابتدا تو باید در آن‌ها اعتماد و وفاداری را سرمایه‌گذاری کنی.

تو می‌توانی بزرگترین چوپان دنیا باشی، اما اگر آن‌ها تو را به عنوان چوپان خودشان نشناسند، تو برایشان فقط یک غریبه هستی.

«بحث اصلاح کردن است. یعنی در خلوت نشستن با یک نفر و گفتن این عبارت که: آهای، درست جلوی تو چاهی هست و من نمی‌خواهم که تو صدمه ببینی. می‌فهمی؟ تو افرادت را تأدیب می‌کنی نه برای اینکه به آن‌ها صدمه بزنی، بلکه برای این که آن‌ها را از خطر دور نگهشان داری.»

«مدیر نمی‌تواند چیزی را که نمی‌شناسد، مدیریت کند. بنابراین علاوه بر این که باید وضعیت کار را بدانی، باید وضعیت افرادت را هم بشناسی. خیلی از مدیران به شدت بر انجام پروژه‌ها تمرکز می‌کنند و به افرادشان توجه کافی ندارند.

اگر من چوپان خوبی برای افرادم باشم، به آن‌ها نشان می‌دهم که ارزش پیروی شدن را دارم