بریده‌هایی از کتاب اثر مرکب

زندگی شما محصول انتخاب‌های لحظه‌به‌لحظهٔ شماست

«اهمیتی ندارد چقدر باهوشید یا نیستید؛ باید کمبود تجربه، مهارت، هوش یا تواناییِ ذاتی‌تان را با سخت کارکردن جبران کنید.

اگر تاکنون ارزش‌های‌تان را به‌صورت شفاف تعریف نکرده‌اید، ممکن است انتخاب‌هایی کنید که با اهداف‌تان متناقض باشند. برای مثال اگر راست‌گویی برای شما از اهمیت زیادی برخوردار باشد اما با دروغ‌گویان معاشرت می‌کنید، تناقضی در این‌جا پیش می‌آید.

هیچ بهانه‌ای پذیرفتنی نیست. اگر در کاری خوب نیستید، سخت‌تر و هوشمندانه‌تر کار کنید.

داستانی دربارهٔ مردی نقل شده است که سوار بر اسب سریع می‌تاخت. به نظر می‌رسید به جایی بسیار مهم می‌رود. مردی که تنها کنار جاده ایستاده بود فریاد زد: «کجا می‌ری؟» اسب‌سوار گفت: «نمی‌دونم. از اسب بپرس!» این داستانِ زندگیِ اغلب مردم است. آن‌ها بدون توجه به مقصد، سوار بر اسبِ عادت‌های‌شان می‌تازند.

از ارسطو نقل شده است: «ما همان چیزی هستیم که به‌طور مکرر آن را انجام می‌دهیم.‌»

«جالب است. هرچه بیش‌تر تمرین می‌کنم، خوش‌شانس‌تر می‌شوم.‌»

اساساً شمایید که انتخاب‌های‌تان را تعیین می‌کنید؛ سپس این انتخاب‌های‌تان هستند که شما را تعریف می‌کنند.

من لاک‌پشت هستم. به من زمانِ کافی بدهید و من تقریباً هرکسی را در هر زمانی و هر رقابتی شکست خواهم داد.

انتخاب‌های کوچک و هوشمندانه + ثبات + زمان = تفاوت بنیادی

خطر بزرگ رسانه این است که دید بسیار تحریف‌شده‌ای از جهان به ما ارائه می‌کند.

از این روز به‌بعد، مسئولیت کامل زندگی‌ات را برعهده بگیر. همهٔ بهانه‌هایت را حذف کن. این حقیقت را بپذیر که اگر مسئولیت فردیِ انتخاب‌هایت را برعهده بگیری، انتخاب‌هایت حکم آزادی‌ات را خواهند داشت.‌

«افراد موفق اهداف بسیار روشنی دارند. آن‌ها می‌دانند چه‌کسی هستند و می‌خواهند چه‌کسی باشند. آن‌ها این هدف را می‌نویسند و برای دستیابی به آن تلاش می‌کنند. افراد ناموفق اهداف‌شان را مثل تیله‌های توی قوطی، در سرشان دارند. ما می‌گوییم هدفی که نوشته نشود، خیالی بیش نیست. همهٔ افرادْ خیالاتی دارند؛ اما این خیالات مثل فشنگ‌هایی بدون باروت است. افراد بدون داشتن اهدافِ کتبی در زندگی، به‌سمت نشانه‌های خالی شلیک می‌کنند و این نقطهٔ شروع است.‌»

اگر تخته‌ای به‌عرض ۲۵ سانتی‌متر و طول ۱ متر را روی زمین بگذارم و بگویم «اگر طول تخته را راه بروید، ۲۰ دلار به شما خواهم داد»، آیا این کار را انجام خواهید داد؟ حتماً پاسخ‌تان مثبت خواهد بود، چون به‌راحتی می‌توانید بیست دلار بگیرید؛ اما اگر همان تخته را برمی‌داشتم و یک پلِ سقفی بین دو ساختمانِ صدطبقه با آن می‌ساختم، چه تصمیمی می‌گرفتید؟ همان بیست دلار برای راه‌رفتن روی تختهٔ یک‌متری، دیگر مطلوب یا حتی ممکن نخواهد بود. آیا این‌طور نیست؟ در این مورد، شما به من نگاه خواهید کرد و خواهید گفت: «عمراً.» تصویر ۷ را ببینید. اما اگر فرزند شما در ساختمان مقابل بود و آن ساختمان دچار آتش‌سوزی شده بود، آیا طول تخته را برای نجات فرزندتان طی می‌کردید؟ بدون سؤال و بدون تعلل، با بیست دلار یا بدون آن این کار را می‌کردید.

می‌گوید اگر به هریک از بازندگانِ قرعه‌کشی در تلویزیون سی ثانیه زمان بدهیم که اعلام نکنند «من بردم» و بگویند «من باختم»، حدود نه سال طول خواهد کشید که بازندگانِ تنها یک قرعه‌کشی به اتمام برسند.

دفعات ازپاافتادن مهم نیست؛ مهم کاری است که پس از آن انجام می‌دهید.

رمز موفقیت شما در برنامهٔ روزانه‌تان نهفته است.

«هرگز از کسی که نمی‌خواهید به‌جای او باشید درخواست پند نکنید.‌»

پدر بُتِ من بود و می‌خواستم به من افتخار کند. همیشه با ترس از ناامیدکردن او زندگی می‌کردم.

به خودتان قول بدهید که انتظارات خود برای برنده‌شدن در قرعه‌کشیِ لاتاری را یک بار برای همیشه رها کنید. با این واقعیت روبه‌رو شوید که شما فقط داستان‌های برندگان را می‌شنوید و نه داستان‌های میلیون‌ها بازنده را. شخصی که می‌بینید جلوی دستگاه سکه‌ایِ شهر وگاس یا در پیست اسب‌سواری سانتا آنیتا بالاوپایین می‌پرد، باخت‌های صدباره‌ای دارد که نامعلوم است. اگر به احتمال ریاضیِ وقوع نتیجهٔ مثبت بازگردیم، احتمال برنده‌شدن‌تان نزدیک به صفر است.