بریده‌هایی از کتاب یادداشت‌هایی برای سیاره‌ی پراسترس

"وقتی احساس می‌کنیم که همه چیز می‌خواهیم احتمالاً دلیلش این است که به شکل خطرناکی در مرز هیچ چیز نخواستن قرار گرفته‌ایم."

در دنیایی که همه در آن کاملاً به یکدیگر متصل هستند، دیوانگیِ جمعی امری محتمل است.

پا را از غارِ تعصبِ خود بیرون بگذارید. اجازه ندهید این ناشناس بودن از شما فردی بسازد که خارج شدن از فضای اینترنت برایش خجالت‌آور باشد. راز باشید، نه آماری همیشه در دسترس.

عکس هایمان را از داخل "آلبوم" نگاه می‌کردیم

اضطراب نتیجهٔ بارهای اضافی است

همگی در فیسبوک به دوستان‌شان دروغ و در توییتر به غریبه‌ها راست می‌گویند.

احساسِ وقتِ کافی نداشتن لزوماً به معنای نداشتنِ وقت کافی نیست. ‫احساسِ زشت بودن لزوماً به معنای زشت بودنِ شما نیست. ‫احساس اضطراب لزوماً به این معنا نیست که باید اضطراب داشته باشید. ‫احساسِ موفق نبودن لزوماً به معنای موفق نبودنِ شما نیست. ‫احساس نقص لزوماً به معنای کامل نبودنِ شما نیست.

شما فقط یک مصرف کننده نیستید به هیچ‌کس و هیچ‌چیز اجازه ندهید به شما احساس ناکافی بودن را القا کند. فکر نکنید برای اینکه شما را بپذیرند باید به موفقیت‌های بیشتری برسید. از آنچه که هستید خرسند باشید؛ فارغ از هر به‌روزرسانی‌ای. رویابافی برای رسیدن به اهداف خیالی را تمام کنید. آنچه را که بازار شما را از پذیرش آن منع می‌کند بپذیرید. شما هیچ مشکلی ندارید. شما هیچ فقدانی ندارید.

مشکل آشفتگی ذهنی این است که تمام آنچه که باعث می‌شود در کوتاه مدت احساس بهتری داشته باشی، در طولانی مدت حال تو را خراب‌تر می‌کند. درست در زمانی که کاملاً به شناخت خودت نیاز داری، خودت را سردرگم و پریشان می‌کنی.

در میان توده مردم، بیش از زمانی که فقط با یک نفر یا اصلاً خودم تنها هستم، احساس تنهایی کردم.

تماشا نکردن اخبار شرم نیست. در توییتر فعالیت نداشتن شرم نیست. قطع اتصال شرم نیست.

بهبودی به پذیرش بستگی دارد. تنها با پذیرش وضع موجود است که می‌توانید در مسیر تغییرِ آن قدم بردارید. بایستی از شوک درس بگیرید نه اینکه از خودِ آن شوک، شوکه شوید. نه اینکه نسبت به موضوعی نگران کننده، در موضع نگرانی و اضطراب قرار بگیرید. بایستی یاد بگیرید آنچه را که قادر به تغییرش هستید تغییر دهید و درگیر تلاشی بیهوده برای تغییرِ آنچه که در توان شما نیست نشوید.

"تنها چیزی که باید از آن بترسیم، خودِ ترس است."

خواستنِ چیزی مشکلی ندارد. خواستنِ شهرت، ظاهرِ جوان، گرفتنِ ۱۰ هزار لایک، اندام ورزیده یا حتی دونات. اما خواستن به معنای کمبود و فقدان نیز هست. معنای "خواستن" یعنی همین. پس باید مراقب آنچه می‌خواهیم باشیم و حواس‌مان باشد که تنها به ایجاد حفره‌هایی بی‌شمار در ما منجر نشوند. در غیر این صورت، همچون سطل آبی ترک خورده، شادمانی و رضایت از درون ما به بیرون چکه خواهد کرد. لحظه‌ای که چیزی می‌خواهیم همان لحظه‌ای است که از چیزی ناراضی هستیم. هرچه بیشتر بخواهیم، بیشتر رضایت را از خودمان دور خواهیم کرد.

تصور کن چه می‌شد اگر روزی می‌داشتیم که انسان‌ها را انسان صدا می‌زدیم. نه بر اساس ملیتشان. نه بر اساس مذهبی که دارند. نه بریتانیایی. نه آمریکایی. نه آلمانی. نه ایرانی. نه چینی. نه مسلمان. نه مسیحی. نه آسیایی. نه سیاه پوست. نه سفیدپوست. نه مرد. نه زن. نه مدیر عاملِ شرکتِ کوکا کولا. نه عضو دار و دسته خلافکارها. نه مادرِ یک بچه سه ساله. نه مورخ. نه اقتصاددان. نه خبرنگار بی‌بی‌سی. نه کاربر توییتر. نه مصرف‌کننده. نه طرفدارِ فیلم استار ترِک. نه نویسنده. نه ۱۷ ساله و ۱۹ ساله و ۸۳ ساله. نه محافظه‌کار. نه آزادی‌خواه. فقط و فقط انسان. درست همین‌طور که تمام لاک‌پشت‌ها را لاک‌پشت می‌نامیم. انسان و انسان و انسان.

سعی کنید در صورت امکان طوری کار کنید که کار کردن شما جهان را به جای بهتری تبدیل کند. جهان به ما شکل می‌دهد. بهتر کردن دنیا یعنی بهتر شدنِ ما.

سعی نکنید شبیه کسی باشید که همین حالا هم وجود دارد. از تفاوت خود لذت ببرید. ۵. نگران این نباشید که کسی از شما خوشش نمی‌آید. قرار نیست همگی از شما خوششان بیاید. بهتر است به این خاطر که خودتان هستید از شما متنفر شوند تا اینکه کس دیگری باشید و شما را بپسندند. زندگی نمایش نیست. شما نیازی به تمرینِ پیش از اجرا ندارید. فقط خودتان باشید.

سطح اضطراب خود را به میزان شارژ باتری موبایل خود وابسته نکنید.

چیز دیگری هم هست که باید به شما بگویم. اندامِ شما حتی برای سایر افرادِ حاضر در ساحل نیز اهمیتی ندارد. واقعاً اهمیتی ندارد. آنها به ساحل خیره شده‌اند یا نهایتاً درگیرِ "ظاهرِ خودشان" هستند. حتی اگر هم به ظاهرِ شما فکر کنند، چرا این موضوع برای شما اهمیت دارد؟ چرا شما انسان‌ها تا این اندازه نگرانِ نظرِ یک غریبه هستید؟ چرا کاری که من می‌کنم را نمی‌کنید؟ همچون موجی که بر من می‌ریزد و می‌رود، بگذارید دیگران نظرشان را بدهند و بروند. به خودتان اجازه دهید تا همانی که بودید باشید. مثلِ من باشید. فقط ساحل.

ذهن خود را از غیر ضروری‌ها خالی کنید. اضطراب نتیجهٔ بارهای اضافی است. ما در دنیایی که پُر شده از بارهای اضافی، به نوعی فیلتر احتیاج داریم. بایستی دست به ساده‌سازی بزنیم. گاهی باید اتصال خود را قطع کنیم. بایستی دست از زُل زدن به موبایل‌هایمان برداریم. بایستی لحظاتی داشته باشیم که در آنها به کار فکر نکنیم. ما به نوعی خانه تکانی احتیاج داریم.