بریده‌هایی از کتاب یادداشت‌هایی برای سیاره‌ی پراسترس

نیت کنید تا تک تک لحظاتتان را حس کنید، تا فردا را نادیده بگیرید، تا تمام نگرانی‌ها و حسرت‌ها و ترس‌هایی که مفهومِ زمان در شما ایجاد کرده را از یاد ببرید. نیت کنید تا قدم بزنید و به هیچ چیز جز قدم زدن فکر نکنید. نیت کنید تا وقتی دراز می‌کشید و خوابتان نمی‌برد، هرگز نگران خوابیدنتان نباشید. فقط در همان حال باشید و از شرینیِ این دراز کشیدن لذت ببرید؛ فارغ از تمام نگرانی‌های دیروز و فردا.

خواندن، همان عشق است که در عمل تجلی پیدا می‌کند.

شاید باید اتصال خود را قطع کنیم تا به نسخهٔ جدیدی از خودمان برسیم.

لحظه‌ای که چیزی می‌خواهیم همان لحظه‌ای است که از چیزی ناراضی هستیم. هرچه بیشتر بخواهیم، بیشتر رضایت را از خودمان دور خواهیم کرد.

شاید راز زیبایی‌ای که هیچ مجله‌ای دلش نمی‌خواهد از آن به ما بگوید این است که بهترین راه برای راضی بودن از ظاهرمان، پذیرشِ "ظاهر کنونی‌مان" است.

آینده واقعی نیست. آینده مفهومی انتزاعی است. تمامِ آنچه که از آن خبر داریم لحظه است. لحظه‌ای در پسِ لحظه‌ای دیگر. لحظه آن جایی است که باید در آن زندگی کنیم.

نگران بودن از پیر شدن، یکی از نشانه‌های جوان بودن است.

"هیچ خوب و بدی وجود ندارد؛ این فکرِ ماست که خوب و بد می‌سازد."

"هیچ خوب و بدی وجود ندارد؛ این فکرِ ماست که خوب و بد می‌سازد."

اگر اهل مکزیک یا ترکیه هستید احتمالا مشکلی با دیدنِ خود در آینه ندارید چرا که ۷۰ درصد از جمعیتِ این دو کشور نسبت به ظاهر خود در حالت "کاملاً راضی" یا "نسبتاً راضی" قرار دارند. مردمِ ژاپن، بریتانیا، روسیه و کره جنوبی بیش از هر کشور دیگری ناراضی هستند.