بریده‌هایی از کتاب یادداشت‌هایی برای سیاره‌ی پراسترس

زندگی نه به معنای لذت بردن از کاری که انجام می‌دهید، که به معنای لذت بردن از آنچه که هستید است.

شاید اینکه بگوییم دنیا به سمت فروپاشی در حال حرکت است کمی غافلگیرکننده به نظر بیاید اما بدون کوچک‌ترین تردیدی می‌دانیم که جهان از هر نظر (چه از لحاظ تکنولوژی، چه از لحاظ زیست محیطی و چه از نظر سیاسی) در حال تغییر است؛ تغییری سریع. بنابراین همهٔ ما بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم بدانیم که چگونه بایستی جهان را اصلاح کنیم که به فروپاشیِ ما ختم نشود.

آیا اینترنت ما را دچار اختلال کم توجهی و بیش فعالی می‌کند؟ (روزنامه واشنگتن پُست) "ذهن ما قابلیت ربوده شدن دارد": مهندسین تکنولوژی نگران به وجود آمدنِ ناکجا آباد نوعی توسط موبایل‌های هوشمند هستند (خبرگزاری گاردین)

فیسبوک اعلام کرد که این شبکهٔ اجتماعی "می‌تواند شما را بیچاره کند". (وبسایت خبریِ اسکای نیوز) تند شدنِ شیبِ خود آزاری در میان نوجوانان (شبکه خبریِ بی بی سی)

برخوردم. البته بدیهی است که اخبار همیشه به گونه‌ای طراحی می‌شوند که ما را دچار اضطراب کنند. اگر اخبار را به برای آرام کردن ما طراحی می‌کردند که دیگر نمی‌شد نامش را اخبار گذاشت؛ م

چگونه می‌توان در این دنیای دیوانه زندگی کرد بی‌آنکه خودمان دیوانه شویم؟

قرنِ نقاب‌هایی که روی صورت گذاشتیم تا کسی باشیم که نیستیم و کسی باشیم که دیگران دلشان می‌خواهد باشیم.

هیولاهای قرن بیست و یکم دیگر خیلی به هیولاهای قرن‌های پیش شبیه نیستند. دیگر خبری از دیو دو سر و شیطانِ لانه کرده در تاریکی و روح خبیث نیست. قرن بیست و یکم قرنِ هیولاهای دیجیتالی است؛

البته بدیهی است که اخبار همیشه به گونه‌ای طراحی می‌شوند که ما را دچار اضطراب کنند. اگر اخبار را به برای آرام کردن ما طراحی می‌کردند که دیگر نمی‌شد نامش را اخبار گذاشت؛ می‌شد یوگا و یا توله سگی زیبا. کمپانی‌های خبری در همین حین که در مورد اضطراب گزارش تهیه می‌کنند، خودِ ما را نیز به اضطراب می‌اندازند؛ این تناقض همیشه در آنها وجود داشته است.

احساس بد داشتن وقتی دلیلی برای احساس بد داشتن وجود ندارد، بیشتر از آن فاجعه است.

"عواملِ حواس پرت کننده، حواس مرا از پرت شدنِ حواسم پرت کردند."

مشکل آشفتگی ذهنی این است که تمام آنچه که باعث می‌شود در کوتاه مدت احساس بهتری داشته باشی، در طولانی مدت حال تو را خراب‌تر می‌کند. درست در زمانی که کاملاً به شناخت خودت نیاز داری، خودت را سردرگم و پریشان می‌کنی.

برخلاف موبایلم، هیچ دکمه "خاموش شدنی" برای اضطراب وجود ندارد.

هدف این کتاب این نیست که بگوید همه چیز به نابودی رسیده و همه ما بدبخت شده‌ایم چرا که برای رسیدن به چنین هدفی توییتر وجود دارد!

"عواملِ حواس پرت کننده، حواس مرا از پرت شدنِ حواسم پرت کردند."

در واقع حالا که فکر می‌کنم می‌بینم این ویژگی، اصلی‌ترین ویژگیِ اضطرابِ من است؛ تصوری همیشگی از اینکه شرایط تا چه اندازه می‌تواند وخیم‌تر و وخیم‌تر شود

نگران شدت منزوی بودن و راکد بودنم هستم که خودِ همین نگرانی مرا منزوی‌تر از قبل می‌کند.

گاهی احساس می‌کنم سرم مثل کامپیوتری است که چندین پنجره را به صورت هم‌زمان باز دارد و صفحهٔ زمینه‌اش شلوغ و به‌هم‌ریخته است.

یک مشکل اضطراب اینجاست که اغلب خیلی سخت می‌توان دلیلی برای آن پیدا کرد. ممکن است هیچ خطر محسوسی شما را تهدید نکند و شما به کل احساس وحشت کنید. فقط اضطرابی شدید است بی آنکه رخدادی در کار باشد؛ مثل آرواره‌ای بی کوسه.

اما اغلب این کوسه‌ها و یا به بیانی استعاری، این کوسه‌های نامرئی وجود دارند. زیرا گاهی که فکر می‌کنیم بی هیچ دلیلی نگران هستیم، در واقع دلایل وجود دارند.