بریده‌هایی از کتاب عشق و ژلاتو

پدرها باید فرزندشان را همان‌طور که هست، بپذیرند؛ مگر نه؟

زندگی بدون عشق مثل یه سالِ بدون تابستون می‌مونه.»

اگر چیزی در ظاهر آن‌قدر خوب است که نمی‌تواند واقعی باشد، پس حتماً خیلی خوب است.

و چرا باید درباهٔ من می‌گفت ساکت؟ از اینکه کسی به من بگوید ساکت، متنفر بودم. مردم همیشه طوری این کلمه را می‌گفتند که انگار نوعی کمبود است؛ که اگر مثلاً بلافاصله همه‌چیز را نمی‌گفتم، نامهربان یا مغرور بودم. مادرم این را درک کرده بود. تو شاید دیر گرم بشی، ولی وقتی بشی، به کل اتاق نور می‌بخشی.

این فصلی جدید است. زندگی من... و من با آغوش باز به‌طرفش می‌دوم. هر کار دیگری، فقط اتلاف وقت است.

هر شروع جدیدی، از پایان یک شروع دیگر نشأت می‌گیرد.

«نشنیدی؟ توی چندتا فیلم هست. درمورد اینه که هروقت عاشق کسی می‌شی، معلوم می‌شه که اون عاشق کس دیگه‌ایه... و توی این دایرهٔ بزرگِ درهم‌برهم، هیشکی به کسی که می‌خواد، نمی‌رسه.» «اُه... خیلی غم‌انگیزه!»

هر شروع جدیدی، از پایان یک شروع دیگر نشأت می‌گیرد.

آخرین نوعی که خوردم، چی بود؟ اون‌که تیکه‌های شکلات داشت؟» «استراسیاتلا.» «می‌خوام این رو به‌عنوان اسم اولین دخترم انتخاب کنم.»

زندگی بدون عشق مثل یه سالِ بدون تابستون می‌مونه.

کسی به من بگوید ساکت، متنفر بودم. مردم همیشه طوری این کلمه را می‌گفتند که انگار نوعی کمبود است؛ که اگر مثلاً بلافاصله همه‌چیز را نمی‌گفتم، نامهربان یا مغرور بودم. مادرم این را درک کرده بود. تو شاید دیر گرم بشی، ولی وقتی بشی، به کل اتاق نور می‌بخشی.

هروقت عاشق کسی می‌شی، معلوم می‌شه که اون عاشق کس دیگه‌ایه... و توی این دایرهٔ بزرگِ درهم‌برهم، هیشکی به کسی که می‌خواد، نمی‌رسه.» «اُه... خیلی غم‌انگیزه!»

من همیشه دلم می‌خواست ایتالیا رو ببینم؛ و حالا اینجام. مطمئناً تو یه اردک خوش‌شانسی که اینجا زندگی می‌کنی.» با خودم گفتم: کوآک کوآک.

«پس داری می‌گی نه‌تنها من رو دوست داری و شایدم عاشقمی، بلکه قراره برای همیشه اینجا بمونی؟» «همین رو گفتم.» «این رسماً زیباترین شب زندگی منه.» (ایتالیایی) «مطمئنم اگه می‌دونستم معنی‌ش چیه، کاملاً باهات موافق بودم.»

تابه‌حال روزهای بد داشته‌ای، نه؟ می‌دانی، از آن روزهایی که ساعتت زنگ نمی‌زند، نان تُستت عملاً می‌سوزد و خیلی دیر یادت می‌افتد که همهٔ لباس‌هایت توی ماشین لباس‌شویی خیس است. بعد باعجله پانزده دقیقه دیر به مدرسه می‌رسی و خداخدا می‌کنی کسی متوجه نشود موهایت شبیه موهای عروس فرانکشتاین شده است.

برای پرسیدن این سؤال، فرانچسکا عالی بود، چون وقتی پای خرید به‌میان می‌آید، او صبر ایوب دارد.

زندگی بدون عشق مثل یه سالِ بدون تابستون می‌مونه.»

حالا که نوتلا در رگ‌هایم جریان پیدا کرده بود، حس می‌کردم شکست‌ناپذیرم.

این‌بار زمان طولانی‌تری به هم نگاه کردیم و تقریباً مطمئنم همهٔ چهارهزار سنگ قبر خم شده بودند تا ببینند اتفاق بعدی چی بود.

ژلاتو به‌تنهایی کافی نبود؛ من قسمت عشقش را هم می‌خواستم.