بریده‌هایی از کتاب آوای یخ و آتش (جلد اول)

گفت: «سم اسلحهٔ ترسوهاست.» ند به اندازهٔ کافی شنیده بود. «می‌خواهی برای کشتن یک بچهٔ چهارده ساله مزدور اجیر کنید و هنوز نگران شرافتش هستی؟»

حاکمی که پشت جلادهای مزدورش پنهان می‌شود خیلی زود فراموش می‌کند مرگی نیز هست.

تو واقعا ما و آرمان‌های والای‌مان را مسخره می‌کنی.» تیریون خندید. «گاهی باید مسخره بشویم لرد مورمنت تا خودمان را چندان جدی نگیریم.

هرگز فراموش نکن که چه کسی هستی، دنیا که اصلا فراموش نمی‌کند. بعد آن را نقطهٔ قوت خودت کن. دیگر نمی‌تواند نقطه ضعفت باشد. مثل زره بپوشش تا نشود به تو آسیبی زد

دستانش را از سر خوشی به شکمش زد و لبخند زد. «می‌دانی دربارهٔ شاه و وزیرش چه می‌گویند؟» ند می‌دانست. «هر چه شاه آرزو می‌کند وزیر می‌سازد.» «یک روز با دختر ماهی‌فروشی بودم و فهمیدم عوام این مفهوم را چقدر بهتر می‌رسانند. می‌گویند شاه می‌خورد گهش به وزیر می‌رسد.»