بریده‌هایی از کتاب سقوط

«بدبختی هنگامی به‌سراغ‌تان می‌آید که همه از شما تعریف می‌کنند!»

«هیچ‌کس مجبور نیست انسان بزرگی باشد. تنها انسان‌بودن کافی است.»

«هیچ‌کس مجبور نیست انسان بزرگی باشد. تنها انسان‌بودن کافی است.»،

«به آن‌چه که ما را با بعضی از آدم‌ها وابسته می‌کند، نام عشق ندهیم.»

من از آن قماش آدم‌ها نبودم که توهین‌ها را ببخشم، ولی سرانجام همیشه آن‌ها را فراموش می‌کردم و آن کس که گمان می‌کرد از او متنفرم، وقتی می‌دید لبخندزنان و با رویی گشاده به او سلام می‌کنم، باورش نمی‌شد و دهانش از حیرت باز می‌ماند. آن‌وقت بنا به سرشتش بزرگواری و اعتلای روحم را تحسین می‌کرد یا بی‌رگی و بی‌غیرتی‌ام را مورد تحقیر قرار می‌داد، غافل از این‌که دلیل این رفتارم بسیار ساده بود: همه‌چیز، حتا نامش را هم ازیاد برده بودم.

دل آدم حافظهٔ خوبی دارد

«به آن‌چه که ما را با بعضی از آدم‌ها وابسته می‌کند، نام عشق ندهیم.»

«بشر تنها آفریده‌ایست که نمی‌خواهد آن باشد که هست.»،

سرانجام روزی یا شبی، صدای خنده بی‌خبر همه‌جا پخش خواهد شد. حکمی که دربارهٔ دیگران صادر کرده‌اید، سرانجام یکراست به خودتان برخواهد گشت، مانند سیلی به صورت‌تان می‌خورد و آسیب‌هایی به‌بار می‌آورد.

شما دربارهٔ روز رستاخیز حرف می‌زدید. اجازه بدهید مؤدبانه به گفته‌هاتان بخندم. من بدون ترس و لرز منتظرش هستم: به آن‌چه از همه بدتر است پی برده‌ام و آن داوری دربارهٔ آدم‌هاست.

«بدبختی هنگامی به‌سراغ‌تان می‌آید که همه از شما تعریف می‌کنند!»

از آن‌جا که دلم می‌خواست کسی را دوست بدارم و کسی هم مرا دوست داشته باشد، به گمانم عاشق شدم. به‌عبارت دیگر احمق شدم.

«همیشه به دوردست‌ها فکر کن. آن‌جاست که حقیقت را خواهی یافت.»

«به آن‌چه که ما را با بعضی از آدم‌ها وابسته می‌کند، نام عشق ندهیم.»

آدم‌ها، با دلیل‌هاتان، با درستی گفتارتان و وخیم‌بودن درد و رنج‌هاتان متقاعد نمی‌شوند، مگر موقعی که بمیرید.

جذاب‌بودن که می‌دانید یعنی چی؟ روشی برای دریافت پاسخ مثبت بدون مطرح‌کردن هیچ‌گونه پرسش مشخصی.

با مردی آشنا بودم که بیست سال از عمرش را برای زنی خنگ هدر داد، همه‌چیزش را به‌پای او ریخت، دوستانش، کارش، حتا نواخت منظم زندگی‌اش را فدا کرد و یک شب هم به‌من اعتراف کرد هرگز آن زن را دوست نداشته. فقط از تنهابودن کسل می‌شده، کسل مانند بسیاری از آدم‌ها. بنابراین زندگی پردردسر و فاجعه‌باری برای خودش درست کرده بود. توضیحی که بیش‌تر آدم‌ها درمورد این‌گونه کارها و رفتارهاشان می‌دهند این است که به‌هرحال باید رویدادهایی در زندگی وجود داشته باشند تا زندگی به‌صورت یکنواخت و کسل‌کننده درنیاید، ولو پای‌بندی و بردگی بدون عشق، حتا جنگ یا مرگ باشد. بنابراین زنده‌باد به‌خاک‌سپاری‌ها.

خدا نیازی به خلق گناهان یا تنبیه ندارد. خود هم‌نوعان‌مان برای این کار کافی‌اند، ما هم کمک‌شان می‌کنیم.

موقعی‌که بدن غمگین است، دل هم ملول می‌شود

عشق حقیقی، امری است استثنایی، به احتمال دو یا سه مورد طی یک قرن. بقیهٔ عشق‌ها، یا از روی خودخواهی است یا ملال.