بریده‌هایی از کتاب مصائب عشق

بابت عجله در ایجاد و پیشبرد یک رابطه بهای گزافی باید بپردازیم.

برای دوری از خودصالح‌پنداری و خشم‌زدگی باید بپذیریم که با فرد بی‌نقص وارد رابطه نشده‌ایم.

دلیل اسف‌بار دیگرِ بدرفتاری با شریک زندگی‌مان این است که آنقدر احساس امنیت داریم که تصور می‌کنیم رفتار ناخوشایندمان با وی قرار نیست مشکلی ایجاد کند.

بی‌شک هر انسانی می‌تواند ما را سرخورده، عصبانی، آزرده، آشفته، و دلسرد کند ــ و ما نیز متقابلاً همین کار را با آنها می‌کنیم.

احساس خلأ و نقص ما ممکن است هیچ پایانی نداشته باشد. این حقیقتی است که به شکلی ماندگار در لوح زندگی حک شده است. بنابراین، انتخاب فردی برای ازدواج یا با هم بودن صرفاً مشخص‌کنندهٔ نوع غم و رنجی است که قادر به تحمل آن هستیم، نه موقعیتی برای فرار معجزه‌آسا از غم و اندوه.

ما سرمشق مناسب نداریم؛ هیچ‌کدام‌مان (طبیعتاً) تربیت کامل و بی‌نقصی نداشتیم؛ به جای توضیح دادن، دعوا می‌کنیم؛ به جای آموختن، عیب‌جویی می‌کنیم؛ به جای تحلیل نگرانی‌های خود، بدخلقی می‌کنیم؛ حس امنیت در ما متزلزل است؛ نه خود و نه دیگران را نمی‌توانیم درست درک کنیم؛ میلی به کشف حقیقت نداریم، و گرفتار ضعف فاجعه‌بارِ انکار به قصد خوش جلوه دادن واقعیت هستیم. احتمال پرورش یک انسان خوب و کامل از دل حقایق مخاطره‌آمیز زندگی صفر است.

مقصود این کتاب کمک به ارتقاء یک مهارت عاطفی در خواننده است که نام آن را «واقع‌گرایی رمانتیک» می‌گذاریم. این مفهوم را به این صورت می‌توان تعریف کرد: آگاهی درست از توقعات به‌جایی که می‌توان از عشق داشت، و اطلاع از اینکه چرا بخش عظیمی از زندگی خود را، بدون هیچ دلیل شخصی یا بداقبالی خاصی، در سرخوردگی از عشق به سر می‌بریم.

تنها زمانی می‌توان دلایل وصلت را واقعی دانست که تجرد و تأهل شرایط برابری داشته باشند.

هرچند برای حفظ رابطه باید مصمم و کاردان باشیم، برای ترک به‌موقع رابطه باید به‌مراتب باتدبیرتر و هوشمندانه‌تر عمل کنیم.