بریده‌هایی از کتاب چگونه عشق خود را پیدا کنیم؟

یکی از مهم‌ترین اصول انتخاب معقولانهٔ شریک زندگی این است که در انتخاب‌مان شتاب‌زده نباشیم. پیش‌شرط رضایت از زندگی مشترک رضایت از تجرّد است. وقتی تنهایی برایمان غیرقابل‌تحمل باشد، نمی‌توانیم عاقلانه تصمیم بگیریم. برای اینکه بتوانیم رابطهٔ خوبی بسازیم، باید احتمال سال‌ها تنهایی را بپذیریم، وگرنه به جای اینکه عاشق فردی باشیم که ما را از تنهایی درآورده، پیش از هر چیز مشتاق فرار از تجرّد هستیم.

ما پیوسته با گزینه‌های بد مواجه هستیم. این وضعیت در عین حال هم سوگناک است و هم به طرز زیبایی رهایی‌بخش. نیازی نیست در انتخاب کردن سخت‌گیر باشیم.

پیش‌شرط رضایت از زندگی مشترک رضایت از تجرّد است.

اولین قدم برای بالا بردن اعتمادبه‌نفس در اغواگری این است که هر صبح، پیش از بیرون زدن از منزل، رسماً به خود بگوییم که انسان یک موجود احمق، کودن، هالو و ابله است که خیلی کم پیش می‌آید بتواند بیش از پانزده دقیقه شاد و خرسند باشد.

برجسته‌ترین جنبهٔ غریزه در امر عشق وسواس آن است. ما نمی‌توانیم عاشق هر کسی بشویم؛ ما تحت هدایت شدید ”سنخ“ خود هستیم.

ما می‌توانیم علی‌رغم داشتن عیب و ایراد خودمان را دوست بداریم، و علی‌رغم دیدن عیب و ایراد در دیگران، عاشق‌شان باشیم.

باید یاد بگیریم خودمان را تحمل کنیم، نه اینکه اعتقاد پیدا کنیم خیلی خاص هستیم، بلکه با واقع‌بینی بپذیریم که هر فردی در عین حال هم خوب است و هم کمی حال‌به‌هم‌زن

ما هم باید اغواگری مفرط را کنار بگذاریم و هنر خودافشایی هوشمندانه را یاد بگیریم: هنر افشای تدریجی و صادقانهٔ ویژگی‌های پیچیدهٔ خود به یک شاهد باگذشت.

دیگر آن آدمی نیستیم که اجازه دهیم سرخوردگی‌های دیرزمان موجب کمرویی امروزمان شوند.

کسی واقعاً مهربان است که شهامت آن را داشته باشد که منفور واقع شود. آدمی که می‌خواهد به هر قیمتی خوب به نظر برسد به لحاظ روانی دارای شخصیت آرام اما به طرز عجیبی جفاکار است.

پیش‌شرط رضایت از زندگی مشترک رضایت از تجرّد است. وقتی تنهایی برایمان غیرقابل‌تحمل باشد، نمی‌توانیم عاقلانه تصمیم بگیریم. برای اینکه بتوانیم رابطهٔ خوبی بسازیم، باید احتمال سال‌ها تنهایی را بپذیریم، وگرنه به جای اینکه عاشق فردی باشیم که ما را از تنهایی درآورده، پیش از هر چیز مشتاق فرار از تجرّد هستیم.

آنها فقط به این دلیل ما را خارق‌العاده می‌دانند که ما خودمان را اینطور نشان داده‌ایم. ما در پنهان کردن خصوصیات منفی‌مان فوق‌العاده موفق عمل کرده‌ایم. آنها ساده‌لوح نیستند، ماییم که دروغگوهای قهاری هستیم.

ما با هر کسی قهر نمی‌کنیم و قهرهایمان را برای کسی نگه می‌داریم که باور داریم باید ما را درک کنند اما در شرایط خاصی درک‌مان نمی‌کند

یک عاشق خوب باید بدون آنکه چیزی را با او در میان بگذاریم، ذهن ما را به راحتی بخواند. و وقتی می‌بینیم او بخش‌هایی از ذهن‌مان را آنقدر خوب می‌خواند و درک می‌کند، این توقع مخرب در ما ایجاد می‌شود که او باید تمام ذهن ما را در تمام مواقع بخواند و درک کند. نتیجه آنکه کلاً نسبت به توضیح دادن بی‌میل می‌شویم و آن را غیررمانتیک می‌دانیم.

ما همواره بردهٔ غرایزمان هستیم، اما می‌توانیم یاد بگیریم شوق‌مان را مؤثرانه‌تر مدیریت کنیم.

احساس عاشقی به‌ندرت پایه‌گذار خشنودی در بلندمدت می‌شود. اگر قصد داریم روابط بهتری داشته باشیم، باید سعی کنیم ندای عشق رمانتیک را عاقلانه وارسی کنیم.

قهر در روانشناسی عشق پدیدهٔ بسیار مهمی است و اهمیت آن در این است که ما با هر کسی قهر نمی‌کنیم و قهرهایمان را برای کسی نگه می‌داریم که باور داریم باید ما را درک کنند اما در شرایط خاصی درک‌مان نمی‌کند.

پشت این اغواگری مفرط نوعی خودبیزاری است. قلباً معتقدیم که آنقدر پسندیده نیستیم که اگر کسی خود واقعی ما را ببیند، واقعاً عاشق‌مان شود. به همین دلیل سعی می‌کنیم در مخفی‌کاری مهارت پیدا کنیم. این روش جواب می‌دهد، اما به قیمت تنهایی مرگ‌بار.

افرادی که دچار کمبود سرزندگی، هیجان، و تجملات هستند و زندگی بی‌روح و ملالت‌آوری دارند، احتمالاً جذب کلیسای پیترزکرچ ویَن می‌شوند. و کسانی که از فرط کمبود آرامش، وحدت درون، و آسودگی خاطر در اضطرابند، و ذهن آشفته، مشغله، و تنش زیادی دارند، مجذوب سادگی کلیسای سن مورتز آوگسبرگ می‌شوند.

وقتی عوامل مجذوبیت خود به یک فرد خاص را دریابیم، ناگزیر ویژگی‌هایی را یافته‌ایم که در افراد دیگر هم وجود دارد. ما در واقع عاشق این فرد بخصوص نیستیم، بلکه دلبستهٔ یک رشته خصلت‌هاییم که اولین بار در او دیده‌ایم