بریده‌هایی از کتاب چگونه عشق خود را پیدا کنیم؟

۱. غریزهٔ تکامل یکی از قوی‌ترین نیروهای موجود در عشق غریزهٔ تکامل است. هیچ‌یک از ما اساساً کامل نیستیم: در شخصیت‌مان طیفی از کاستی‌های فیزیکی و روانی داریم. شاید فاقد ویژگی‌هایی همچون متانت، خوش‌ذوقی، مهارت، ذکاوت، قدرت یا حساسیت باشیم. انگار در نقطه‌ای از وجود خود نقصی را کشف کرده‌ایم و هرگاه نزدیک فردی می‌شویم که ویژگی مکمل ما را دارد مجذوب او می‌شویم و سعی می‌کنیم از طریق عشق نقص‌مان را رفع و خودمان را کامل کنیم.

پیش‌شرط رضایت از زندگی مشترک رضایت از تجرّد است.

اما تخیّل به معنی توجه به خصوصیات کمتر مشهود است. ما به ظاهر نگاه می‌کنیم و تعجب می‌کنیم که این آدم ممکن است چه خصوصیت جذابی داشته باشد. ممکن است فردی به‌ظاهر خشک و مقرراتی باشد، اما بعداً روحیهٔ بازیگوش و هیجانی او هم نمایان شود. ممکن است کمرو و بی‌سر و زبان به نظر بیاید، اما در جمع آشنایانش خیلی هم شوخ‌طبع باشد. ممکن است بینی‌اش قدری انحراف داشته باشد، اما چشم‌هایش بسیار مهربان و لب‌هایش به طور شگفت‌انگیزی دلربا باشند. شاید شغلش چندان تحسین‌برانگیز نباشد، اما علایق متنوعی دارد و بهترین همراه برای چرخ زدن در بازار عتیقه باشد. با کمک تخیّل رفته‌رفته متوجه محاسن پنهانی می‌شویم که در نگاه اول دیده نمی‌شوند.

یک کودک به والدین مطلقاً خوب نیاز ندارد، بلکه به والدینی معمولی، دارای عیب و نقص، ولی خوش‌قلب نیاز دارد، پدر و مادری که اشتباه می‌کنند، افسوس می‌خورند، نگران می‌شوند، عصبانی می‌شوند، و بعد عذرخواهی می‌کنند.

دلبستگی یعنی اعتقاد به این که تنها یک نفر وجود دارد که می‌توانیم خالصانه عاشقش باشیم، حتا اگر نتوانیم در عمل با او وارد رابطه شویم. به همین دلیل پیشنهاد کس دیگری را که می‌تواند شریک زندگی خوبی هم برایمان باشد رد می‌کنیم.

ما مبتلا به یک نابالغی موضعی هستیم

رویکرد ما به عشق در بزرگسالی، تا حد زیادی تحت تأثیر تجربهٔ ما از عشق در کودکی است.

اولین قدم برای بالا بردن اعتمادبه‌نفس در اغواگری این است که هر صبح، پیش از بیرون زدن از منزل، رسماً به خود بگوییم که انسان یک موجود احمق، کودن، هالو و ابله است که خیلی کم پیش می‌آید بتواند بیش از پانزده دقیقه شاد و خرسند باشد. پس انجام یکی دو کار احمقانهٔ دیگر چندان تفاوتی به حالش ندارد.

به این دلیل با شریک زندگی خود مشکل پیدا می‌کنیم که یاد گرفته‌ایم به آن دسته از ویژگی‌هایش که عکس ویژگی‌های والدمان است واکنشی تنبیهی نشان دهیم.

ما مبتلا به یک نابالغی موضعی هستیم: یک بخش کهنهٔ ما دقیقاً به همان صورتی مانده که در کودکی بوده، و نتوانسته رشد کند و ترس‌هایش را رها کند.

اگر با خودمان روراست باشیم، در ارتباط با دیگران نیز واقع‌بین خواهیم بود. این نوع نگاه به ما کمک می‌کند تصورمان از فرد مناسب را اصلاح کنیم.

برای خوب بودن گاهی لازم است رفتارهایی در قبال معشوق‌مان بکنیم که برای مقطعی خشمگین یا حتا شوکه‌اش کند. کسی واقعاً مهربان است که شهامت آن را داشته باشد که منفور واقع شود.

ما نیازی داریم به سوی یک الگوی انسانی‌تر و معقول‌تری از عشق چندوجهی حرکت کنیم؛ عشقی که کاستی‌ها و تضادها را مجاز بداند و بپذیرد که ما می‌توانیم علی‌رغم داشتن عیب و ایراد خودمان را دوست بداریم، و علی‌رغم دیدن عیب و ایراد در دیگران، عاشق‌شان باشیم.

ازدواج کنی پشیمان می‌شوی؛ ازدواج نکنی باز هم پیشمان می‌شوی؛ ازدواج کنی یا نکنی، در هر حال پیشمان می‌شوی. به مسخره بودن دنیا بخندی، پیشمان می‌شوی؛ به حالش گریه کنی، باز هم پیشمان می‌شوی؛ به مسخره بودن دنیال بخندی یا به حالش گریه کنی، در هر دو صورت پیشمان می‌شوی. طالب زن بشوی، پیشمان می‌شوی؛ طالب زن نشوی، باز هم پیشمان می‌شوی... خودت را دار بزنی، پیشمان می‌شوی؛ خودت را دار نزنی، باز هم پیشمان می‌شوی؛ خودت را دار بزنی یا دار نزنی، در هر حال پیشمان می‌شوی؛ چه خودت را دار بزنی چه نزنی، در هر دو صورت پیشمان می‌شوی. بزرگوار، این است جان کلام فلسفه.

راه بالا بردن اعتمادبه‌نفس این نیست که مدام در پی حفظ آبرو و منزلت‌مان باشیم؛ راهش این است که با این حقیقت انکارناپذیر کنار بیاییم که بشر ذاتاً موجود مضحکی است. رفتارهای احمقانه از ما سر می‌زند، در گذشته هم سر زده، و در آینده نیز سر خواهد زد. ــ هیچ ایرادی هم ندارد

عشق ما، در حقیقت نوعی قدردانی از توانایی جادویی آنها در درک ماست.

باید یاد بگیریم با کاستن بدبینی نسبت به خودْ خود واقعی‌مان را به دیگران نشان دهیم.

ما در برابر کسی که دیگر عاشقش نیستیم اخلاقاً موظفیم که تمام امیدهایش را از بین ببریم و بگذاریم از ما متنفر شود، و مطمئن باشیم که تاب خشم او را خواهیم داشت. مهربانی واقعی همین است.

وقتی بدانیم چه ویژگی‌هایی از فرد مدنظرمان را دوست می‌داریم، قدم بزرگی برای رهایی از دلبستگی برداشته‌ایم.

از بسیاری جهات، مشکل اصلی خودمان هستیم.