بریده‌هایی از کتاب کوه دوم

خوب دیدن طبیعی نیست. یک عمل فروتنانه است. این بدان معناست که خودتان-نیازها و خواسته‌های خودتان- را از سر راه خود برمی‌دارید تا بتوانید چیزها را به‌عنوان آن‌چه هستند ببینید و نه صرفاً به‌عنوان بازتابی از منافع شخصی خودتان.

ازدواج یعنی وقت گذاشتن برای مرتب کردن رخت‌خواب حتی اگر بدانید اگر این کار را نکنید او احتمالاً انجامش می‌دهد.

«نظم و انضباط خود نوعی آزادی و رهایی است. رهایی از تنبلی و بی‌حالی، آزادی از انتظارات و مطالبات دیگران، آزادی از ضعف و ترس و تردید.»

اگر خوش‌شانس به دنیا آمده باشید پس باید مشکلات بزرگی را حل کنید.

وقتی می‌خواهید شغل فعلی‌تان را ترک کنید قانون ۱۰-۱۰-۱۰ را اعمال کنید. این تصمیم در ۱۰ دقیقه، ۱۰ ماه و ۱۰ سال چه حسی خواهد داشت؟ این به شما کمک می‌کند رنج عاطفی کوتاه مدت هر تصمیم را در مواجهه با پیامدهای بلند مدت قرار دهید.

برای بسیاری از افراد، انتخاب‌های بزرگ زندگی واقعا انتخاب نیستند بلکه به شن‌های روان بیابان می‌مانند. شما صرفاً در محلی که تصادفاً در آن ایستاده‌اید فرو می‌روید.

وقتی که یک آدم متخصص از دانش عملی خود استفاده می‌کند بیش‌تر از بقیه فکر نمی‌کند بلکه کم‌تر فکر می‌کند. او از طریق عادت، مجموعه‌ای از مهارت‌ها ایجاد کرده است و بدین ترتیب تعداد کارهایی را که می‌تواند بدون اطلاع خودآگاهانه انجام دهد افزایش داده است.

«من این تجربه را پشت سر گذاشته و از آن عبور کرد، زیرا عصبانی بودم. قصد داشتم با ایجاد تغییر در جهان با آن‌چه او سعی کرد با من بکند مقابله کنم. ببینید، او من را نکشت. پاسخ من به او این است که هر کاری که می‌خواستی با من بکنی، گور پدرت! نمی‌توانی موفق شوی.»

یک زندگی ستبر و غنی با تعهدات و وظایف تعریف می‌شود. یک زندگی خوب سفری از گزینه‌های متعدد به یک اجبار شیرین است.

انسان در متعالی‌ترین حالت خویش، هدیه‌دهندهٔ موهبت‌های گوناگون به دیگران است.