بریده‌هایی از کتاب چرا نمی شه؟

کارل گوستاو یونگ اظهار می‌دارد: علیرغم پیشرفت در حوزه شیمی آلی، ما هنوز قادر به توضیح خودآگاه به عنوان یک فرایند بیوشیمیایی نیستیم. برعکس، باید بپذیریم که قوانین شیمی حتی فرایند انتخابی جذب غذا را نیز توضیح نمی‌دهند، چه رسد به تنظیم خودکار و محافظت خودکار موجود زنده. واقعیت روان هر چه که باشد، به نظر می‌رسد که با واقعیت زندگی هم‌زمان می‌شود و در عین حال با قوانین رسمی حاکم بر جهان موجودات زنده در ارتباط است.

دو نکته مهم را باید به خاطر داشت. اولاً، در طول مرحله افزایش وزن فعال، سوخت و ساز در بافت چربی از سوخت و ساز این بافت پس از رسیدن به وزن ثابت فربهی به طور معناداری متفاوت است و در نتیجه احتمال تغییرات معنادار در روحیه، مرتبط با آن وجود دارد. ثانیاً، انواع مختلف غذا در افراد فربه به شیوه‌ای متفاوت از افراد لاغر هضم می‌شود و هیچ رژیمی نیست که برای همه مفید باشد.

در واقع، شواهد اخیر حاکی از این است که بدن از توده بافت چربی دفاع می‌کند. این امکان هست که هیپوتالاموس در افراد مختلف از حد مبناهای مختلف دفاع می‌کند؛ یعنی نقطه کنترل اشتها را به شکلی که آن فرد نسبت به آن احساس اجبار می‌کند یا با آن راحت است حفظ می‌کند. این امر حاکی از این است که فربهی برای برخی افراد بخش «طبیعی» یا «مطلوب» ترکیب بدن است. این حقایق برای تمام موقعیت‌های درمانی که فربهی در آن دخیل است، حیاتی هستند. جایی که پُر سلولی قسمتی از ترکیب فیزیک یک بانو است، ممکن است او اندازه بدن خود را «همین است که هست» دانسته و بپذیرد. این نگرش به خودی خود می‌تواند نوسانات مداوم وزن را اصلاح کند. از سوی دیگر، فربهی درجه دو را زمانی می‌توان از طریق رژیم اصلاح کرد که آن رژیم از نظر روان‌شناختی برای فرد مطلوب و دوست‌داشتنی باشد.

هنگامی که یک بانوی فربه در یک تعارض شدید روان‌شناختی قرار می‌گیرد، تعادل هم‌ایستایی او بهم خورده و اگر چه شاید بتواند آن را با رژیم و اعمال کنترل شدید بر خود به صورت مصنوعی تنظیم کند، ولی امکان ادامه آن را نخواهد داشت. در واقع، شواهد اخیر حاکی از این است که بدن از توده بافت چربی دفاع می‌کند. این امکان هست که هیپوتالاموس در افراد مختلف از حد مبناهای مختلف دفاع می‌کند؛ یعنی نقطه کنترل اشتها را به شکلی که آن فرد نسبت به آن احساس اجبار می‌کند یا با آن راحت است حفظ می‌کند. این امر حاکی از این است که فربهی برای برخی افراد بخش «طبیعی» یا «مطلوب» ترکیب بدن است.

این امکان وجود دارد که پر سلولی به هیپوتالاموس علامت می‌دهد تا خوردن غذای بیشتر را تحریک کند. طبق این نظریه، مراکز تغذیه مجموع مقدار چربی در بدن را کنترل کرده و خود توسط آن تنظیم می‌شوند. بنابراین پُر سلولی منشأ انگیزه دائمی برای خوردن غذای بیشتر است. به دلیلی که هنوز ناشناخته است، نقطه کنترل اشتها در هیپوتالاموس فرد فربه بالا و ثابت، یا بالا و در حال افزایش، یا دچار نوسان غیر معمول است.

وقتی قلمرو عقده‌ها آغاز می‌شود، آزادی نفس به پایان می‌رسد، زیرا عقده‌ها نهادهایی روانی هستند که عمیق‌ترین ماهیت آنها هنوز ناشناخته مانده است. کارل گوستاو یونگ، «مروری بر نظریه عقده»

چاقی زمانی مضمونی شاد داشت. مردم «می‌خندیدند و چاق می‌شدند»؛ تعداد معدودی که خوش‌شانس بودند، لقمه‌های چرب و نرمی داشتند، کم‌شانس‌ترها که بسیار بودند «به خرس گنده» حسادت می‌کردند.