بریده‌هایی از کتاب چرا نمی شه؟

مادر همیشه می‌گفت: «آن‌طور که فکر می‌کنی نیست.» من نسبت به تربیت سخت‌گیرانه او به شدت واکنش نشان می‌دادم.

به دلایلی انرژی غریزی زنانگی مسدود شده است، الهه زنانگی خشمگین است و اولتیماتوم خود را از طریق جسم بادکرده به ایگو می‌فرستد. فقط با برقراری ارتباط با آن نیروی ناخودآگاه است که می‌توان در نهایت جسم را شفا داد و روح زنانگی را آزاد کرد.

به دلایلی انرژی غریزی زنانگی مسدود شده است، الهه زنانگی خشمگین است و اولتیماتوم خود را از طریق جسم بادکرده به ایگو می‌فرستد. فقط با برقراری ارتباط با آن نیروی ناخودآگاه است که می‌توان در نهایت جسم را شفا داد و روح زنانگی را آزاد کرد.

به دلایلی انرژی غریزی زنانگی مسدود شده است، الهه زنانگی خشمگین است و اولتیماتوم خود را از طریق جسم بادکرده به ایگو می‌فرستد. فقط با برقراری ارتباط با آن نیروی ناخودآگاه است که می‌توان در نهایت جسم را شفا داد و روح زنانگی را آزاد کرد.

نظام تنبیه و پاداش در ارتباط با بدن فربه به یک موضوع اخلاقی تبدیل می‌شود. آنها وقتی احساس طردشدگی می‌کنند، این فقدان را با خوردن جبران می‌کنند (جدول ۲، ردیف ۱۶)؛ وقتی از دست خود عصبانی هستند، جسم را با خوردن تنبیه می‌کنند (جدول ۲، ردیف ۱۷)؛ وقتی خوشحال هستند با نخوردن به جسم

صدای آنیموس منفی می‌غرد: «تو نباید، تو نباید، تو نباید.» کودک که زندانی این منفی‌گرایی است، خیلی زود زندگی بر اساس ساز و کارهای دفاعی را آغاز کرده و یک پوسته حفاظتی ایجاد می‌کند که ممکن است شبیه یک ایگوی قوی ظاهر شود. اما این یک الگوی واکنشی است که باعث می‌شود فرد واقعی ناخودآگاه در قفس خود بماند و از نیاز خود آگاه نباشد.

هر چه فرد ناخودآگاه‌تر باشد، استقلال عمل عقده بیشتر است، حتی تا جایی که ممکن است در قالب خود ایگو در آید که نتیجه آن تغییر لحظه‌ای شخصیت است که «هم‌ذات‌پنداری با عقده» نامیده می‌شود. در قرون وسطی، این امر را جن‌زدگی یا تسخیرشدگی می‌نامیدند. یونگ می‌گوید: «اما مسیر امن به ناخودآگاه آن‌طور که فروید فکر می‌کرد رؤیا نیست، بلکه خود عقده است که معمار رؤیاها و نشانه‌هاست».

یونگ «تقریباً مطمئن بود» که عقده‌ها «روان‌تراشه» هایی هستند که در رؤیاهای ما جایی که خودآگاه بازدارنده حضور ندارد تا آنها را سرکوب کند، تجسم می‌یابند. خاستگاه آنها یک ضربه روانی یا حمله عاطفی است که باعث شکافته شدن قسمتی از روان می‌شود. یکی از معمول‌ترین دلایل آن تناقض اخلاقی است که فرد در آن قادر به تأئید تمامیت و یکپارچگی هویت خود نشده است. «این غیرممکن بودن بر یک شکاف بی‌واسطه دلالت دارد، صرف‌نظر از این که ذهن خودآگاه از آن آگاه باشد یا نباشد».

ممکن است یک موقعیت بیرونی باعث آزاد شدن یک فرایند روانی شود که در آن محتوای خاصی کنار هم جمع شده و برای اقدام دست به کار شوند. او این فرایند را خوشه شدن نامید؛ یک فرایند خودکار که فرد قادر به کنترل آن نیست. «محتوای خوشه شده، عقده‌هایی مشخص هستند که انرژی خاص خود را دارند».

عقده تصویر یک موقعیت روانی مشخص است که دارای بار عاطفی بالایی است و با نگرش خودآگاه که مبتنی بر عادت است، هم‌خوانی ندارد. این تصویر دارای انسجام درونی بالایی است؛ یکپارچگی و تمامیت خاص خود را دارد و بعلاوه، دارای درصد بالایی از استقلال است، بنابراین میزان کنترل ذهن هشیار بر آن بسیار محدود است، در نتیجه مانند یک جسم خارجی جاندار در فضای خودآگاه رفتار می‌کند. معمولاً عقده را می‌توان با تلاش اراده سرکوب نمود، اما نمی‌توان آن را با استدلال از صحنه خارج کرد. عقده در اولین فرصت مناسب با تمام قوای اولیه خود دوباره ظاهر می‌شود.