بریده‌هایی از کتاب فتنه‌‌ی تغلّب

مشکل ما در نظام جمهوری اسلامی فقط این نیست که مردم به ما بدبین میشوند یا از ما عقیده‌شان برمیگردد، مشکل ما تکلیف شرعی هم هست ولو مردم نفهمند؛

در جنگ با خوارج میگویند آنهایی که فرار میکنند را رها کنید؛ چون دیگر سازمان‌دهی مجدّد نخواهند داشت؛ بگذارید بروند. در جمل هم همین‌طور است؛ میگویند اینها که بروند دیگر رهبر نخواهند داشت؛ با ما دشمن هستند ولی دیگر فتنه راه نمی‌اندازند. امّا دربارهٔ نیروهای معاویه میگویند مراقب باشید اینها دوباره میروند سازمان‌دهی میشوند.

رهبری هم در خطبه میگویند امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) برای هر کاری دلیل می‌آورد، حتّی برای دشمن. وقتی میخواست بجنگد، میگفت ما به این دلیل داریم با شما میجنگیم؛ هم برای اینکه بعداً تحریف نشود، هم برای اینکه اگر کسانی در آن طرف هستند که نمیدانند دعوا سر چیست، بدانند. این هم یک بُعد سیاست اسلامی است. استدلال کن، ولو برای دشمن!

چندی پیش دیدم رهبری از امام چیزی نقل کردند که من جایی نخوانده بودم؛ برایم مهم و جالب بود. ایشان گفتند من از امام پرسیدم فکر اینکه حکومت تشکیل بدهیم کِی به ذهن شما آمد؟ در کدام مرحله از مبارزات؟ امام گفت هیچ‌وقت! کسی که تز حکومت اسلامی و ولایت فقیه در عصر غیبت را داده، این‌طور میگوید. ایشان گفتند من تعجّب کردم که یعنی چه؟ امام گفت من هر لحظه نگاه میکردم که الان در این موقعیّت، وظیفهٔ من چیست؟ اصلاً برایم مهم نبود که حکومت بشود یا نشود. میگفتم وظیفه‌مان مبارزه است؛ اگر پیروز شدیم، می‌بینیم مرحلهٔ بعد وظیفه‌مان چیست. من هم آمادهٔ شهادتم، هم آمادهٔ حکومت. وظیفه‌مان آن لحظه این بود که علیه شاه بایستیم.

«ولایت فقیه است که جلوی دیکتاتوری را میگیرد؛ اگر ولایت فقیه نباشد، دیکتاتوری میشود. آن فقیهی که برای امّت تعیین شده است و امام امّت قرار داده شده است، آن است که میخواهد این دیکتاتوری‌ها را بشکند و همه را به زیر بیرق اسلام و حکومت قانون بیاورد. اسلام، حکومتش حکومت قانون است.».

در آن شرایط، یکی از نمایندگان عضو حزب مشارکت در مجلس ششم، گفته بود که اتّحادیّهٔ اروپا در قضیّهٔ ردّ صلاحیّتها کوتاه نمی‌آید و اگر این افراد ردّ صلاحیّت بشوند، آنها ارتباطاتشان را با ما قطع میکنند. آقا از مسئول تیم حفاظتشان میپرسند چه خبر؟ او هم این خبر را برای ایشان نقل میکند و سپس میپرسد آیا آنها چنین میکنند؟ آقا میگویند خیر؛ اروپایی‌ها دنبال منافع خودشان هستند؛ البتّه اگر کسانی روی کار باشند که چراغ سبزی به غربی‌ها نشان دهند، غربی‌ها بدشان نمی‌آید آنها روی کار بیایند. شاید یک هفته یا بیشتر از ده روز نگذشته بود که مسئول سیاست خارجی اتّحادیّهٔ اروپا گفت ما کاری با مشکلات داخلی ایران نداریم؛ ما هرکس که در ایران قدرت در اختیارش باشد، با او ارتباط برقرار میکنیم.

خانم کروبی تأکید میکند که برخی از دستگیرشدگان در اعتراضات روزهای اخیر، بچّه‌های شهدا هستند. امّا رهبر انقلاب پاسخ میدهند: «شما بهتر از من میدانید منافاتی ندارد؛ چون بعضی از بچّه‌های شهدا هم خلاف میکنند.».

چرا حمله به بسیج و تلاش برای تصرّف آن و دستیابی به اسلحهٔ موجود در پایگاه را محکوم نکردید؟ چرا وقتی حمایت مقامات آمریکایی و صهیونیستی را دیدید، از آنها اعلام بیزاری نکردید؟ اگر فقط همین دو پرسش رهبری انقلاب را پاسخ میدادند، برادری‌شان را با انقلاب و مردم ثابت کرده بودند. افسوس که چنین نکردند و خود و کشور و ملّت را به دردسر انداختند.

خانم کروبی تأکید میکند که برخی از دستگیرشدگان در اعتراضات روزهای اخیر، بچّه‌های شهدا هستند. امّا رهبر انقلاب پاسخ میدهند: «شما بهتر از من میدانید منافاتی ندارد؛ چون بعضی از بچّه‌های شهدا هم خلاف میکنند.». خانم کروبی میگوید: «ما که ارادتمند به شما هستیم، شما علاقهٔ من را نسبت به خودتان میدانید.». رهبر انقلاب میگویند: «آن را که میدانم. (امّا) بحث من این نیست خانم کروبی؛ بحث این است که بچّهٔ شهید مصونیّت نباید داشته باشد؛ یعنی این معنی ندارد که بگوییم چون بچّهٔ شهید است، چون آخوند است، چون دانشجو است، (مصونیّت دارد).

امروز بیشتر از همه چیز برای ما هوشیاری لازم است، شناخت دوست و دشمن لازم است. مبادا دوست را با دشمن اشتباه کنید؛ مبادا دوست و دشمن را مخلوط کنید؛ مبادا رفتاری که با دشمن باید داشت، با دوست انجام بدهید. این، خطاب به همهٔ جناحها است... مبادا دشمن را با دوست اشتباه بکنیم؛ دوست را به‌خاطر یک خطا به‌جای دشمن بگیریم و از آن طرف یک عدّه‌ای هم دشمن خونی و معاند را دوست فرض کنند، به حرف او گوش کنند، توجّه بدهند.