بریده‌هایی از کتاب فتنه‌‌ی تغلّب

در هر بنایی ستونهای اصلی‌ای باید وجود داشته باشد که هر چیزی را بشود به آنها متّکی کرد و اگر یک جایی هم سُست است، با تکیهٔ به آن ستون بتواند سرِ پا بایستد. ستونهای اصلی در جامعه بایستی محکم باشد. ستونهای اصلی چه کسانی‌اند؟ رئیس فلان اداره ستون اصلی است؟ نه؛ پیش‌نماز فلان مسجد لزوماً ستون اصلی است؟ نه؛ ستون اصلی، ایمانهای آدمهایی است که صادقانه و از روی بصیرت، قضیّه را فهمیده‌اند و پایَش ایستاده‌اند؛ اینها ستونهای اصلی‌اند و به نظر من بیشترِ این ستونهای اصلی هم در خانواده‌های شهدا و جانبازها پیدا میشوند.

خانم کروبی تأکید میکند که برخی از دستگیرشدگان در اعتراضات روزهای اخیر، بچّه‌های شهدا هستند. امّا رهبر انقلاب پاسخ میدهند: «شما بهتر از من میدانید منافاتی ندارد؛ چون بعضی از بچّه‌های شهدا هم خلاف میکنند.». خانم کروبی میگوید: «ما که ارادتمند به شما هستیم، شما علاقهٔ من را نسبت به خودتان میدانید.». رهبر انقلاب میگویند: «آن را که میدانم. (امّا) بحث من این نیست خانم کروبی؛ بحث این است که بچّهٔ شهید مصونیّت نباید داشته باشد؛ یعنی این معنی ندارد که بگوییم چون بچّهٔ شهید است، چون آخوند است، چون دانشجو است، (مصونیّت دارد).

این انقلاب یک چیز عجیبی است؛ حتّی شماها هم که رفته‌اید در دلش و آن‌جور کار کرده‌اید، هنوز به آن اعماق و ریزه‌کاری‌هایش نرسیده‌اید؛ ما که بیشتر از شما نرسیده‌ایم؛ خیلی این انقلاب چیز عجیبی است. این برای اربابهای دنیا، حالاحالاها دردسرها خواهد داشت؛ این اوّل کار است.

یک نظامی در دنیا به‌وجود آمده که تنها هم هست و ما در دنیا دوّمی نداریم؛ یک نظامی است که بر اساس توحید و بر اساس اسلام به‌وجود آمده و هدفش و شعارش و راهش عبارت از اعتراض به وضع کنونی دنیا است که وضع کنونی دنیا ظلم است، گرسنگی است، فساد اخلاقی است، فساد جنسی است،‌ هم‌جنس‌بازی است؛ می‌بینید که دنیا چقدر به سمت لجن دارد پیش میرود! (امّا در مقابل) این نظامِ جمهوری اسلامی است؛‌ این نظام را باید حفظ کرد، از تضعیفش بایستی بشدّت خودداری کرد.

اگر در این نظام نتوان به کسانی مانند آقای مؤمن و آقای جنّتی اعتماد کرد، به هیچ فرد دیگری هم نمیتوان؛ چرا که آنها برای بردن و آوردن کسی، دینشان را از دست نمیدهند.

نظام حقیقتاً مدیون این حضور حماسی مردم است که آمدند از نظام خودشان که متعلّق به خودشان است، از انقلابی که متعلّق به خودشان است، دفاع کردند و این اقدام را کردند.

ریزشهای بزرگان در تاریخ اسلام، نشان میدهد که باطل ممکن است در بیان و عمل چهره‌های موجّه در جبههٔ حق جلوه کند و سرانجام خود آنان را نیز به زمین بزند؛ که «تاریخ اسلام پر است از خیانت بزرگانش به اسلام.»

در جنگ با خوارج میگویند آنهایی که فرار میکنند را رها کنید؛ چون دیگر سازمان‌دهی مجدّد نخواهند داشت؛ بگذارید بروند. در جمل هم همین‌طور است؛ میگویند اینها که بروند دیگر رهبر نخواهند داشت؛ با ما دشمن هستند ولی دیگر فتنه راه نمی‌اندازند. امّا دربارهٔ نیروهای معاویه میگویند مراقب باشید اینها دوباره میروند سازمان‌دهی میشوند.

رهبری هم در خطبه میگویند امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) برای هر کاری دلیل می‌آورد، حتّی برای دشمن. وقتی میخواست بجنگد، میگفت ما به این دلیل داریم با شما میجنگیم؛ هم برای اینکه بعداً تحریف نشود، هم برای اینکه اگر کسانی در آن طرف هستند که نمیدانند دعوا سر چیست، بدانند. این هم یک بُعد سیاست اسلامی است. استدلال کن، ولو برای دشمن!

چندی پیش دیدم رهبری از امام چیزی نقل کردند که من جایی نخوانده بودم؛ برایم مهم و جالب بود. ایشان گفتند من از امام پرسیدم فکر اینکه حکومت تشکیل بدهیم کِی به ذهن شما آمد؟ در کدام مرحله از مبارزات؟ امام گفت هیچ‌وقت! کسی که تز حکومت اسلامی و ولایت فقیه در عصر غیبت را داده، این‌طور میگوید. ایشان گفتند من تعجّب کردم که یعنی چه؟ امام گفت من هر لحظه نگاه میکردم که الان در این موقعیّت، وظیفهٔ من چیست؟ اصلاً برایم مهم نبود که حکومت بشود یا نشود. میگفتم وظیفه‌مان مبارزه است؛ اگر پیروز شدیم، می‌بینیم مرحلهٔ بعد وظیفه‌مان چیست. من هم آمادهٔ شهادتم، هم آمادهٔ حکومت. وظیفه‌مان آن لحظه این بود که علیه شاه بایستیم.

«ولایت فقیه است که جلوی دیکتاتوری را میگیرد؛ اگر ولایت فقیه نباشد، دیکتاتوری میشود. آن فقیهی که برای امّت تعیین شده است و امام امّت قرار داده شده است، آن است که میخواهد این دیکتاتوری‌ها را بشکند و همه را به زیر بیرق اسلام و حکومت قانون بیاورد. اسلام، حکومتش حکومت قانون است.».

در آن شرایط، یکی از نمایندگان عضو حزب مشارکت در مجلس ششم، گفته بود که اتّحادیّهٔ اروپا در قضیّهٔ ردّ صلاحیّتها کوتاه نمی‌آید و اگر این افراد ردّ صلاحیّت بشوند، آنها ارتباطاتشان را با ما قطع میکنند. آقا از مسئول تیم حفاظتشان میپرسند چه خبر؟ او هم این خبر را برای ایشان نقل میکند و سپس میپرسد آیا آنها چنین میکنند؟ آقا میگویند خیر؛ اروپایی‌ها دنبال منافع خودشان هستند؛ البتّه اگر کسانی روی کار باشند که چراغ سبزی به غربی‌ها نشان دهند، غربی‌ها بدشان نمی‌آید آنها روی کار بیایند. شاید یک هفته یا بیشتر از ده روز نگذشته بود که مسئول سیاست خارجی اتّحادیّهٔ اروپا گفت ما کاری با مشکلات داخلی ایران نداریم؛ ما هرکس که در ایران قدرت در اختیارش باشد، با او ارتباط برقرار میکنیم.

خانم کروبی تأکید میکند که برخی از دستگیرشدگان در اعتراضات روزهای اخیر، بچّه‌های شهدا هستند. امّا رهبر انقلاب پاسخ میدهند: «شما بهتر از من میدانید منافاتی ندارد؛ چون بعضی از بچّه‌های شهدا هم خلاف میکنند.».

چرا حمله به بسیج و تلاش برای تصرّف آن و دستیابی به اسلحهٔ موجود در پایگاه را محکوم نکردید؟ چرا وقتی حمایت مقامات آمریکایی و صهیونیستی را دیدید، از آنها اعلام بیزاری نکردید؟ اگر فقط همین دو پرسش رهبری انقلاب را پاسخ میدادند، برادری‌شان را با انقلاب و مردم ثابت کرده بودند. افسوس که چنین نکردند و خود و کشور و ملّت را به دردسر انداختند.

امروز بیشتر از همه چیز برای ما هوشیاری لازم است، شناخت دوست و دشمن لازم است. مبادا دوست را با دشمن اشتباه کنید؛ مبادا دوست و دشمن را مخلوط کنید؛ مبادا رفتاری که با دشمن باید داشت، با دوست انجام بدهید. این، خطاب به همهٔ جناحها است... مبادا دشمن را با دوست اشتباه بکنیم؛ دوست را به‌خاطر یک خطا به‌جای دشمن بگیریم و از آن طرف یک عدّه‌ای هم دشمن خونی و معاند را دوست فرض کنند، به حرف او گوش کنند، توجّه بدهند.

میخواهم بگویم اینکه شما میگویید «آرامش، آرامش»، من آرامش دارم؛ من هیچ ناراحت (نیستم). بعضی‌ها می‌آیند میگویند «ما دلمان به حالتان خون است.»؛ میگویم بیخود! من راحتم، من دارم حرکت میکنم، من دارم حرکت را میبینم، برای من روشن است که دارد چه اتّفاقی در کشور می‌افتد؛ بله البتّه، دشمنی هست، مخالفت هست، اگر نبود باید تعجّب میکردیم، گروه‌هایی هستند «سازمان‌یافته»، برای ضربه زدن از روزنهٔ فرهنگ، از روزنهٔ هنر؛ باهم ارتباط دارند، پول خرج میکنند، پول میگیرند، خیانت میکنند، خباثت میکنند، پست‌فطرتی نشان میدهند _ از این کارها همه‌شان دارند میکنند _ برای اینکه یک‌جوری، نگذارند این انقلاب حرکت بکند؛ انقلاب هم دارد حرکت میکند، سینه‌اش را سپر کرده

ایستادگی‌ها کار خودش را میکند. در هر بنایی ستونهای اصلی‌ای باید وجود داشته باشد که هر چیزی را بشود به آنها متّکی کرد و اگر یک جایی هم سُست است، با تکیهٔ به آن ستون بتواند سرِ پا بایستد. ستونهای اصلی در جامعه بایستی محکم باشد. ستونهای اصلی چه کسانی‌اند؟ رئیس فلان اداره ستون اصلی است؟ نه؛ پیش‌نماز فلان مسجد لزوماً ستون اصلی است؟ نه؛ ستون اصلی، ایمانهای آدمهایی است که صادقانه و از روی بصیرت، قضیّه را فهمیده‌اند و پایَش ایستاده‌اند

کسانی که عهده‌دار مسئولیّتی در حکومتهای ملّی شده‌اند و یا به دنبال آن هستند (بویژه در سطوح کلان و تصمیم‌گیر) موظّف به دفاع از حاکمیّت ملّی‌اند و کوتاهی در دفاع از حاکمیّت ملّی و استقلال کشور ازجمله در برابر مداخلات بیگانگان، نقض مبانی حقوقی مسئولیّت است که حسب مورد، مشروعیّت و صلاحیّت فرد را مخدوش میکند.

احساس میکنم امروز همه تکلیف داریم از هویّت جمعی این کشور و این ملّت دفاع کنیم. (این) یک مجموعهٔ عظیم مردمی است، با این بار امانت سنگینی که بر دوش گرفته، با این حرکت عظیم و شجاعانه‌ای که در طول این سی سال این ملّت انجام داده، این را نگذارید شقّه شقّه بشود؛ نگذارید افراد در مقابل هم قرار بگیرند. هرکدام‌تان به یک کیفیّتی خواهید توانست این کار را انجام بدهید

این خطا است که ما این دو مجموعهٔ رأی‌دهنده را _ که یک عدّه‌ای رأی به یک شخص نامزدی دادند، یک عدّه‌ای رأی به آن نامزد ندادند _ متخاصم و متقابل فرض کنیم؛ نه، در یک مسئله‌ای، در یک گزینشی، اینها سلیقه‌شان یک‌جور نبوده، لکن در اصل قضیّه، در اعتقاد به نظام، در پشتیبانی از جمهوری اسلامی، همهٔ اینها باهم یکی هستند.