بریده‌هایی از کتاب فتنه‌‌ی تغلّب

رهبر انقلاب میگویند: «آن را که میدانم. (امّا) بحث من این نیست خانم کروبی؛ بحث این است که بچّهٔ شهید مصونیّت نباید داشته باشد؛ یعنی این معنی ندارد که بگوییم چون بچّهٔ شهید است، چون آخوند است، چون دانشجو است، (مصونیّت دارد). اگر دانشجو مجرم است، (باید برخورد کنند) و اگر مجرم نیست، نه. شما میدانید، من هنوز هم ارتباطم با دانشجوها خوب است؛ هفتاد سالَم است امّا ارتباطم با دانشجوها قطع نشده است؛ واقعاً هم به اینها علاقه دارم؛ واقعاً هم دوست میدارم همهٔ دانشجوها را؛ امّا این معنایش این نیست که اگر دانشجو جرم کرد، بگوییم چون دانشجو است، پس بنابراین نباید (رسیدگی شود)؛ نه، باید رسیدگی شود. سخت‌گیری را قبول ندارم، سهل‌گیری را هم قبول ندارم. باید کار بشود.

شما می‌بینید دو نفر بر سرِ اینکه باید این دست را یک بار آب کشید یا دو بار آب کشید، به سر و کلّهٔ هم میکوبند، امّا حقیقت توحید و معنای توحید در جامعه دارد حذف میشود و از بین میرود، حسّاسیّتشان برانگیخته نمیشود

فرق ما با آنهایی که خدا ندارند، «لا مولا لهم» این است که اگر چشم، کار آنها را نبیند کار آنها هدر رفته است و اگر چشمی کار ما را نبیند، چون کار ما خالصانه است، این ماندگار است.

جنگ تمام شد، (امّا) مبارزه تمام نشده؛ شکل آسان‌ترِ مبارزه تمام شد که همه چیز مشخّص بود، حق و باطل معلوم بود، (امّا) تهاجم فرهنگی که جنگ اصلی است، بعد از آن شروع شد و هنوز هم ادامه دارد؛

اگر حرکتی کردیم که دیدیم این دشمن را خشمگین میکند، بدانیم که راهمان راهِ درست است... این معیارها را در نظر داشته باشید. این معیارها حقایق را روشن خواهد کرد. در بسیاری از موارد آنجایی که اشتباهی پیش می‌آید، با این معیارها میشود آن اشتباه را برطرف کرد.

منطقِ رفتارِ دشمن واضح است: کوتاه آمدن در صورت اقتدار، فشار آوردن در صورت ضعف. اگر همهٔ مسئولین به‌عنوان خدمتگزاران ملّت و خواص و نخبگان به‌عنوان امنای ملّت، فقط به همین منطقِ رفتاری دشمن، باور داشته و به آن در شعار و عمل پایبند باشند، به‌آسانی میتوانیم بفهمیم راه کدام است و بیراهه کدام.

رهبر انقلاب: به مهندس موسوی گفتم و او هم قبول کرد قانونی عمل کند، پشتش می ایستم

اشارهٔ رهبر انقلاب به نامه‌ای است که چند روز پیش از انتخابات از سوی باراک اوباما رئیس‌جمهور ایالات متّحده دریافت کرده بودند؛ با مضمون دوستی و تلاش برای در پیش گرفتن رویکردی تازه در روابط دو کشور به‌دور از دشمنی‌ها! امّا در عرض چند روز، اعتراض برخی نامزدها حکومتگران آمریکایی را به طمع انداخت تا بر اردوکشی خیابانی، موج‌سواری کنند.

منطقِ رفتارِ دشمن واضح است: کوتاه آمدن در صورت اقتدار، فشار آوردن در صورت ضعف

نخست دقّت در حجم اتّفاقها و ادّعاها درمورد یک مسئلهٔ خاص در طول زمان است. از ماه‌ها پیش از انتخابات دهم ریاست‌جمهوری، احتمال تقلّب توسّط برخی به میان کشیده شد. با تشکیل کمیتهٔ «صیانت از آراء» عدم امانت‌داری نظام در برگزاری انتخابات، القا شد. همچنین مردم شعارهای بسیاری را در خاطر دارند که آن روزها به تردید در سلامت انتخابات دامن میزد؛ مثل «اگر تقلّب بشه، ایران قیامت میشه». برخی حتّی هنگام رأی‌دهی به تحریک رأی‌دهندگان پرداختند و گفتند: «اگر تقلّب شد، بریزید به خیابون». یکی از نامزدها در روز شنبهٔ پس از انتخابات از یک صحنه‌آرایی خطرناک برای خیانت به آراء مردم سخن گفت و بر طبل تقلّب کوبید: «مردم آگاهند و در برابر کسانی که با تقلّب روی کار بیایند تمکین نخواهند کرد.». شعارهای دسته‌ای از مردم تهران که با «تجاوب نسبی» این ادّعا برای اعتراض به خیابانهای تهران آمده بودند نیز بر همین محور بود: «رأی من کو؟»، «رأی ما رو پس بدید» و... .

در صفّین بود که حضرت امیر دیدند دو سه نفر از اصحاب به نیروهای معاویه فحش میدهند. ایشان گفتند چه میکنید؟ گفتند آقا فحش دادند، داریم جوابشان را میدهیم. حضرت فرمودند: «إنّی أکره أن تکونوا سبّابین...»؛ بدم می‌آید شما فحش بدهید. گفتند آقاجان آنها دارند فحش میدهند، ما چه‌کار کنیم؟ فرمودند شما افشا کنید؛ سخنرانی کنید، توضیح بدهید که ما چه میگوییم، بگویید دعوا سر چیست؟ استدلال کنید؛ بگذارید آنها فحش بدهند.

ابطال، یعنی زدن توی دهن مردم!

ایشان نامزدهای معترض را به خویشتن‌داری و پیگیری درخواست‌هایشان از مسیرهای قانونی دعوت نموده و هم‌زمان مسئولین ذی‌ربط را نیز موظّف به رسیدگی جدّی به شکایات انتخاباتی کردند. با نمایندگان نامزدها به گفتگو نشستند، حرفهای آنان را شنیدند؛ اطمینان دادند که اعتماد شخص ایشان به روند برگزاری انتخابات، مانع رسیدگی به ابهامات و اعتراضات نیست و حتّی مجوّز بازشماری آراء را نیز صادر نمودند. امّا مطالبهٔ ابطال انتخابات باتوجّه‌به مرتبط و کافی نبودن ادلّهٔ ارائه‌شده، از دید رهبری به معنای تضییع حقّ‌النّاس بود و ایشان بدون توجّه به آنکه شخصِ منتخب کیست، به پاسداشت مردم‌سالاری ایستادند: «چهل میلیون (نفر) _ بالاترین نصاب انتخابات _ در سال ۸۸ در (دادن) آراء شرکت کردند. خب، یک نتیجه‌ای داد. هرکسی (هم) برندهٔ این انتخابات میشد، ما همین‌جور می‌ایستادیم، دفاع میکردیم. بنده از حقّ‌النّاس دفاع کردم، از حقّ مردم دفاع کردم. بازهم هر وقتی که مردم رأی بدهند _ به هرکسی که مردم بپسندند و بپذیرند و رأی بدهند _ بنده از رأی مردم دفاع خواهم کرد؛ پشت سرِ مردم خواهم ایستاد.» این، سیرهٔ آیت‌الله خامنه‌ای در همهٔ موارد مشابه قبل و بعد از انتخابات سال ۱۳۸۸ بوده که بر اساس «قبول صادقانهٔ مردم‌سالاری دینی» آن را دنبال کرده‌اند:

ای سیّد ما! ای مولای ما! ما آنچه باید بکنیم، انجام میدهیم؛ آنچه باید هم گفت، هم گفتیم و خواهیم گفت. من جان ناقابلی دارم، جسم ناقصی دارم، اندک آبرویی هم دارم که این را هم خود شما به ما دادید؛ همهٔ اینها را من کف دست گرفتم، در راه این انقلاب و در راه اسلام فدا خواهم کرد؛ اینها هم نثار شما باشد. سیّد ما، مولای ما، دعا کن برای ما؛ صاحب ما تویی؛ صاحب این کشور تویی؛ صاحب این انقلاب تویی؛ پشتیبان ما شما هستید؛ ما این راه را ادامه خواهیم داد؛ با قدرت هم ادامه خواهیم داد؛ در این راه ما را با دعای خود، با حمایت خود، با توجّه خود، پشتیبانی بفرما.

رهبر انقلاب بارها تأکید کرده‌اند، منطقِ رفتارِ دشمن واضح است: کوتاه آمدن در صورت اقتدار، فشار آوردن در صورت ضعف.

«هرکس بخواهد با نتیجهٔ آراء ملّت دربیفتد، بنده در مقابلش می‌ایستم. در سالهای گذشته و انتخابات‌های گذشته هم همین‌جور بوده؛ در سال ۷۶، در سال ۸۴، در سال ۸۸، در سال ۹۲؛ بعضی مقابل چشم مردم بوده و مردم مطّلع شده‌اند؛ بعضی را هم مردم مطّلع نشده‌اند؛ امّا این حقیر در جریان قرار گرفته‌ام. در همهٔ این سالهایی که شمردم، کسانی بودند که میخواستند در مقابل انتخابات بایستند؛ که در سال ۸۸ آشکار شد و آمدند در میدان اردوکشی کردند، و در آن سالهای دیگر جور دیگری (بود). در همهٔ این سالها بنده ایستادم و گفتم نتیجهٔ انتخابات مردم هرچه هست باید تحقّق پیدا کند؛ این آنجایی است که من در امر انتخابات دخالت میکنم و در مقابل مخالفین و معارضین انتخابات می‌ایستم؛ امّا در بقیّهٔ امور دیگر نه، باید مُرّ قانون عمل بشود؛ مردم تشخیص بدهند و حرکت کنند.»

کسانی بودند که با شبهه در سلامت انتخابات از سوی برخی نامزدها، در نگاه اوّل دچار تردید شده و منتظر ارائهٔ ادلّهٔ مناسب و کافی برای اثبات این ادّعا بوده‌اند. اگر ادّعاهای معترضان در مسیرهای معتبر قانونی که قابل راستی‌آزمایی باشد دنبال میشد، حقیقت سخن معترضین برای همگان روشن میشد. در آن صورت، نه این‌همه هزینه به کشور تحمیل میشد، نه مجالی برای سوءاستفادهٔ دشمن میماند.

مشکل ما در نظام جمهوری اسلامی فقط این نیست که مردم به ما بدبین میشوند یا از ما عقیده‌شان برمیگردد، مشکل ما تکلیف شرعی هم هست ولو مردم نفهمند؛

رهبر انقلاب بارها تأکید کرده‌اند، منطقِ رفتارِ دشمن واضح است: کوتاه آمدن در صورت اقتدار، فشار آوردن در صورت ضعف.

امام (قدّس‌سرّه) گفتند اینهایی که از آمریکا میترسند، برای این است که تهذیب نفس نکردند. تهذیب نفس چه ربطی به سیاست بین‌الملل دارد؟ ایشان معتقد بود اگر آنها تهذیب نفس میکردند، میفهمیدند که منشأ قدرت خدا است و توکّل میکردند.