بریده‌هایی از کتاب سه فلسفه‌ی زندگی

فقط شخص آزاد می‌تواند گناهکار باشد.

تراژدی بزرگ زندگی فقط این نیست که امور بد اتفاق می‌افتند بلکه این است که آن امور بد دقیقاً به همان دفعاتی که برای مردم بد اتفاق می‌افتند، برای مردم خوب اتفاق می‌افتند. تراژدی این است که همه‌چیز … بیهودگی است، برای عادلان و شریران یک واقعه است، برای خوبان و طاهران و نجسان، برای کسی که ذبح می‌کند و برای کسی که ذبح نمی‌کند واقعه یکی است (جامعه، ۹: ۱-۲).

انسان به جهان گفت: قربان، من وجود دارم! با وجود این، جهان پاسخ داد: این واقعیت کوچک‌ترین حس تعهدی در من ایجاد نمی‌کند

بدون ایمانی که به معنای اعتماد و امید و عشق است، بدون رابطهٔ عاشقانهٔ زیسته با خداوند، زندگی بیهودگی است، سایهٔ یک سایه و رؤیایی درون یک رؤیاست.

حتی آیا عادلانه است که انسان‌ها برتر از میمون‌ها باشند؟ (من به‌عنوان پیشگوییِ معطوف به مقصود، برای آن انسان‌هایی که فکر نمی‌کنند از میمون‌ها برترند استثنا قائل می‌شوم ).

اثر اصیل مانند گاوی ماده است که هر صبح شیر تازه می‌دهد. اثر اصیل کتابی است که مدام به بازخوانی مکرر آن پاداش می‌دهد. اثر اصیل مانند صبحدم و مانند خود طبیعت همیشه جوان و همواره شاداب است.

فلسفه: انتزاعی‌ترین شیوهٔ فکر کردن و لابد از همین‌رو خالص‌ترین و غیرحیوانی‌ترین شیوه

ماهیت دوزخ رنج نیست، چراکه رنج می‌تواند امیدبخش باشد. برای ایوب این‌طور بود. او هرگز ایمان و امیدش را از دست نداد (  که ایمان معطوف به آینده است)، و ثابت می‌شود که رنج او جنبهٔ پاک‌کنندگی، تطهیری و تربیتی داشت و به او بصیرت داد تا خداوند را ببیند. و این علتِ بودن همهٔ ما انسان‌ها روی زمین است.