بریده‌هایی از کتاب اسیر سرنوشت

«دلم دوستانی می‌خواهد، که بگذارند تنهای تنها باشم، آنگاه که تنهایی تنها چیزی است که می‌خواهم.»

«فردا چه اهمیتی دارد؟ فردا چه چیز بیشتر از روزهای دگر دارد؟» برادران آوِت، نابود شده

- همه چیز را زیر سؤال ببرید. عشقتان، مذهبتان، امیالتان. اگر سؤالی در ذهن نداشته باشید، هیچ‌وقت به جوابی هم نخواهید رسید.

«من قلبم رو به تو بدهکارم.»

بدون شک لحظاتی وجود دارد که احساساتی می‌شویم، اما جوری نیست که نتوانیم بر آن غلبه کنیم

چیزی که تو فکر می‌کنی نقطه ضعفته، درست همون چیزیه که دارم به خاطرش عاشقت میشم.»

از خیر عشق می‌گذرم. ارزشش را ندارد.

«من از دوست داشتن بیزارم، و چه وحشتناک مرا به خود دچار کرده، و هرروز دریغ از دیروز.»

«تا ابد مثل زمینی که زیر پایم می‌چرخد حرکت خواهم کرد و وقتی مسیرم را گم کنم، به آسمان نگاه می‌کنم و وقتی ردای سیاه روی زمین کشیده شود آمادهٔ تسلیم شدن خواهم بود، و خوب به یاد داشته باشید همهٔ ما در یک کشتی هستیم اگر عمری را که به من عطا شده خوب زندگی کنم، از مرگ هراسی نخواهم داشت.» برادران آوِت، تا ابد نجار