بریده‌هایی از کتاب شیرجه‌زدن در چشمه‌ی زندگی

خلاقیت به کارگیری تخیل برای حل‌کردن مشکلات است. ایده‌های خلاق به خدمتِ نیازی مشخص درمی‌آیند و عملی می‌شوند. آن‌ها برای شما ایده‌هایی نو هستند اما این‌طور نیست که ضرورتاً برای دیگران هم جدید باشند. تمایز قائل‌شدن میان تخیل و خلاقیت اهمیتی به‌سزا دارد. با قوهٔ تخیل می‌توانید ساحل را تجسم کنید و با به‌کارگرفتن خلاقیت می‌توانید از تخیل‌تان برای به‌تصویرکشیدن آن صحنه استفاده کنید. تصورکردن خودرویی خورشیدی کارِ تخیل و ساختن آن خلاقیت است.

چرخهٔ نوآوری - تخیل، تصورکردن چیزهایی است که وجود ندارند. - خلاقیت، به‌کارگیری تخیل برای حل‌کردن مشکلات است. - نوآوری، اِعمال خلاقیت برای ایجاد راه‌حل‌هایی منحصربه‌فرد است. - کارآفرینی به‌کارگرفتن نوآوری و به‌ثمررساندن ایده‌های منحصربه‌فرد و الهام‌بخشیدن به تخیلات دیگران است.

کارآفرینان با آن‌چه کم‌تر از ناچیز است، کارهایی ورای تصور انجام می‌دهند.

شما معنا را از گذشتهٔ خود می‌سازید، از علاقه‌ها و وظیفه‌های‌تان، از تجربه‌های‌تان در تعامل با انسان‌ها، از استعداد و فهم‌تان، از چیزهایی که به آن‌ها ایمان دارید، از اشیا و افرادی که دوست‌شان دارید، از ارزش‌هایی که حاضر هستید چیزی را به‌خاطرشان فدا کنید. عناصر سازندهٔ معنای زندگی از قبل وجود دارند و شما تنها کسی هستید که می‌توانید آن‌ها به‌صورت الگویی منحصربه‌فرد که زندگی خودتان خواهد بود، سرهم کنید.

حالا پس از گذشت سی سال معتقدم که برای پل‌زدن به آیندهٔ دلخواه‌تان، سه عنصر حیاتی لازم است: عنصر اول رویکردی ذهنی و پیش‌قدمانه است که به شما کمک می‌کند تا دنیا را مکانی پُر از فرصت‌های مختلف ببینید. ایجاد شانس و فرصت برعهدهٔ خودتان است؛ باید بدانید که بیش‌تر قوانین صرفاً توصیه هستند و به خودتان جرئت بدهید که آن‌ها را به مبارزه بطلبید.

هستهٔ خلاقیت همین است: تخیل‌تان را در راستای حل مشکل به کار ببندید و از انگیزه‌تان برای آزمایش‌کردن استفاده کنید.

در هر زمینه‌ای که دری را به‌سوی هدفی خاص بگشایید، مسیرهایی در برابرتان نمایان می‌شوند که احتمالاً از وجودشان خبر نداشته‌اید. درواقع آن‌چه مسبب انگیزهٔ شما می‌شود، احتمالاً چیزی است که از قبل هیچ اطلاعی از آن نداشته‌اید.

کارها برای همهٔ ما انسان‌ها منجر به ایجاد اشتیاق می‌شوند و نه برعکس. اشتیاق مادرزادی نیست، بلکه تجربه‌های خودمان ایجادش می‌کند.

آن‌ها آزمایش درمان‌های جدید را آغاز کردند و بعضی راه‌حل‌هایی را که پیش‌تر آزمایش شده بودند دوباره آزمودند. در مرحلهٔ نوآوری، کیت و گروهش به بینشی دست یافتند که دیدگاه‌شان دربارهٔ درمان رعشه را عوض کرد. آن‌ها فهمیدند که بیماران درگیر نشانه‌های بیماری در بازو و دست‌شان هستند اما تمرکز درمان‌های موجود اغلب روی مغز است. این بینش به ساخت دستگاه‌هایی پوشیدنی انجامید که رعشه‌ها را در مرکزشان درمان می‌کردند. این روش نه‌تنها مؤثر بود، بلکه اثرات جانبی داروها و خطرات جدی جراحی مغز را نداشت.

در مرحلهٔ کارآفرینی، کیت شرکت کلا هلث را تأسیس کرد تا دستگاه‌های پزشکی مؤثر و ایمن و مقرون‌به‌صرفه را برای بیماری‌های عصبی تولید کند. مشکلاتی بی‌شمار در مسیر ارائهٔ این محصولات به بازار وجود داشت که چند نمونه از آن‌ها استخدام گروه، گرفتن تأییدیهٔ اف‌دی‌ای، جذب سرمایه، تولید و بازاریابی بودند. او برای انجام‌دادن این کارها باید پایداری می‌کرد و برای تهیهٔ سرمایه و دعوت از دیگران برای ملحق‌شدن به این شرکت و خریدن محصولات شرکت، به دیگران الهام می‌بخشید. کیت در همان حال که مشغول تولید اولین محصول بود، ایده‌هایی دیگر هم در سر داشت و با همین رویکرد به‌دنبال راه‌حل‌هایی جدید برای سایر بیماری‌ها بود و به‌این‌ترتیب با دورزدن در این چرخه، دوباره به تخیل بازگشت!