بریده‌هایی از کتاب قوانین طبیعت انسان

فردی را که همیشه دست به موعظهٔ اخلاقی می‌زند، به‌ناگاه در موقعیتی کاملاً برعکس می‌بینید. یا فردی با ظاهری خونسرد در بدترین موقعیت ناامنی‌ها و عصبانیت درونی‌اش را بیرون می‌ریزد. یا فردی که همیشه دم از عشق و مهربانی می‌زند، ناگهان به یک سلطه‌جو تبدیل می‌شود. این رفتار عجیب و متناقض همان تجلی مستقیم سایه است.

کینگ بیان کرد: «همهٔ ما مسئولیت داریم که کشف کنیم برای چه چیزی ساخته شده‌ایم، رسالت زندگی خود را تعیین کنیم و بدانیم که به کدامین سو خوانده می‌شویم. پس از این اکتشاف باید با تمام قوا و انرژی برای انجام دادن آن تلاش کنیم». این «رسالت زندگی» همان چیزی است که به خاطرش زاده شدیم و مهارت‌ها، موهبت‌ها و گرایش‌هایمان ما را به آن‌سو هدایت می‌کنند

«سعی کن داستانی بنویسی دربارهٔ مردی جوان که بردهٔ درونش را قطره قطره از خود بیرون کرد و یک صبح زیبا از خواب بیدار شد و دید که در رگ‌هایش نه خون یک برده که خون یک انسان واقعی جریان دارد.»

در روزگار کهن، بسیاری از رهبران بزرگ مانند اسکندر کبیر و ژولیوس سزار احساس می‌کردند از طرف خدایان انتخاب شده‌اند و بخشی از وجودشان الهی است. این خودباوری سبب شده بود میزان بالایی از اعتمادبه‌نفس داشته باشند و دیگران نیز همین ویژگی را در آن‌ها تقویت کنند و همین تبدیل به رسالت آن‌ها شد. نیازی نیست شما هم در این توهم خودبزرگ‌بینی غرق شوید، اما این احساس که به دنیا آمده‌اید تا کاری بزرگ و مهم انجام دهید به شما کمک می‌کند که در مواقعی که با موانع یا مقاومت روبه‌رو می‌شوید، همچنان با اطمینان جلو روید.

توانایی ارزیابی ارزش حقیقی آدم‌ها، میزان وفاداری و آگاهی آن‌ها یکی از مهم‌ترین مهارت‌هایی است که می‌توانید از آنِ خود کنید، زیرا به شما کمک می‌کند تا از استخدام نیروهای بد و شراکت یا رفاقت با افرادی که می‌توانند زندگی‌تان را به بدبختی بکشانند، جلوگیری کنید.

برای رسیدن به این بلوغ فکری باید در روان خود تغییراتی ایجاد کنیم؛ اول اینکه باید به این باور برسیم که ما ظرفیت تربیت خویش را داریم. اطمینان به توانایی یادگیری و پیشرفت پادزهر مهم حسادت است. به جای اینکه آرزو کنیم ای کاش داشته‌های دیگری مال ما بود و به سرکوب و تخریب او روی بیاوریم، باید این احساس را در خود زنده کنیم که ما نیز توانایی مشابه را داریم. دوم اینکه، باید یک اخلاق و آداب کاری محکم و سرسخت داشته باشیم و به آن متعهد بمانیم. اگر پشتکار و سخت‌کوشی داشته باشیم، خواهیم توانست بر هر مانعی تسلط یابیم و موقعیت خود را بالا ببریم. افراد تنبل و نامنظم و بدون برنامه بیشتر در معرض تجربهٔ حس حسادت‌اند.

دوگانگی اینجاست که اغلب اوقات آن‌ها با نشان دادن این فضای مقدس در بالاترین حد ممکن، به قدرت زیادی می‌رسند و درنهایت یک فرقه یا حزب سیاسی تشکیل می‌دهند. آن‌ها تاب هیچ رفتار ریاکارانه‌ای را ندارند و اگر لازم باشد فرد خاطی را مجازات می‌کنند. ماکسیمیلیان روبسپیر معروف به «فسادناپذیر» که در انقلاب فرانسه به اوج قدرت رسید، نمونه‌ای از شخصیت قدیس بود. زمانی که او به قدرت رسید، گیوتین لحظه‌ای بدون استفاده نماند. این افراد در خفا به سمت سکس، پول، جلب توجه و هر آن چیزی که برای یک قدیس عیب به‌شمار می‌رود، کشیده می‌شوند.

هر گونه انحراف از مسیر برایتان اضطراب و نگرانی به همراه خواهد داشت.

از طریق عمل و نه سخنرانی به پیروزی برسید. به اهداف بلندمدت خود بیندیشید. نردبانی از ارزش‌ها و اولویت‌های زندگی خلق کنید و آنچه را برایتان مهم‌تر است به یاد آورید. اگر تعیین کنید که یک نبرد خاص مهم است، شما می‌توانید با حسی بهتر فاصله بگیرید و پاسخی راهبردی‌تر ارائه دهید.

ریشهٔ هیجانات خود را بررسی کنید. شما عصبی هستید. این احساس را از درون بررسی و به آن فکر کنید. آیا چیزی جزئی و معمولی این هیجان را در شما برانگیخته است؟ این علامتی مطمئن است که چیزی یا کسی پشت این هیجان است. شاید یک هیجان ناراحت‌کننده‌تر مانند حسادت یا سوءظن منشأ عصبانیت شما باشد. باید به اصل موضوع پی ببرید.

همواره انواع کیش‌ها و فرقه‌ها در حال تولیدند. برای مثال، کیش شخصیت‌پرستی یا بت کردن ستاره‌های سینما و افراد معروف.

عوام‌فریبان در رسانه‌ها یا سیاست سعی دارند که یک احساس مداوم از ترس، اضطرار و خشم را ایجاد کنند. آن‌ها باید سطح عاطفی را بالا نگه دارند. دفاع در برابر این افراد ساده است: قدرت استدلال خود را در نظر بگیرید، به ارزشمندترین دارایی خود یعنی قدرت تفکر بیندیشید. هرگونه نفوذ دیگری بر ذهن مستقل خود را پس بزنید. وقتی حس کردید در حضور آدمی فریبکار هستید، هوشیاری و نگاه تحلیلی خود را دوبرابر کنید.

هیجانات سطح پایین به‌طور دائم بر تفکر ما تأثیر می‌گذارند و از برانگیختگی‌های درونی خود ما مثل تمنای افکار رضایت‌بخش و آرامش‌دهنده منشأ می‌گیرند. هیجانات سطح بالا در لحظاتی معین آشکار می‌شوند، به اوجی بالا می‌رسند و به‌واسطهٔ عاملی بیرونی مانند شخصی که اعصابمان را به هم ریخته است یا شرایطی خاص برانگیخته می‌شوند.

شخصیت آدمی، سرنوشت اوست. هراکلیتوس

چخوف پزشک شد و نویسندگی را در کنار کارش انتخاب کرد. او از آموزش‌های پزشکی برای شناخت انسان‌ها استفاده کرد. او دوست داشت بداند چه چیز موجب شده است ما تا این اندازه غیرمنطقی، ناشاد و خطرناک شویم.

و زندگی‌اش را به هدف دیگری نفروخت

و فراتر از ناامیدی و افسردگی قدم بردارد.

ما واقعاً حسی منسجم از اینکه چه کسی هستیم، نداریم و احساس پیوند بین خود پنج‌ساله و سی‌وپنج‌ساله‌مان دیده نمی‌شود. ما که نمی‌خواهیم در هیچ کدام از این جهات پیشروی کنیم، بیشتر درون حال می‌مانیم. ما به هرچه می‌بینیم و می‌شنویم و هر چیزی که دیگران واکنش نشان می‌دهند، واکنش نشان می‌دهیم. به لذت‌های آنی می‌اندیشیم تا حواس خودمان را از گذر زمان پرت کنیم و احساس زنده بودن بیشتری داشته باشیم. اما برای تمام این‌ها تاوان می‌دهیم. ما با واقعیت کنار نمی‌آییم. مدام به رویدادهای زمان حال واکنش نشان می‌دهیم و گویی بر چرخ‌فلک سوار باشیم، با هر تغییر در زندگی بالا و پایین می‌شویم. این امر فقط نگرانی‌هایمان را افزون می‌کند، زیرا به نظر می‌رسد که زندگی به‌سرعت با هجوم رویدادها سپری می‌شود.

سال‌ها درس‌هایی به ما می‌دهند که روزها هرگز نمی‌دانند.

کاری انجام ندهید و صبور باشید.