بریده‌هایی از کتاب قوانین طبیعت انسان

برای اینکه بین یک قدیس حقیقی و یک قدیس جعلی تمایز قائل شوید، به کلام آن‌ها و فضایی که پیرامون خودشان کشیده‌اند توجه نکنید، بلکه بر کارها و جزئیات زندگی آن‌ها متمرکز شوید و ببینید چقدر از قدرت و جلب توجه لذت می‌برند، به ثروتی توجه کنید که روی هم انبار کرده‌اند، به تعداد خدمه و میزان خودشیفتگی آن‌ها دقت کنید. وقتی این تیپ شخصیتی را شناختید، هرگز یک پیرو ساده‌لوح نباشید. از او فاصله بگیرید.

انسان زمانی نسخهٔ بهتر خودش خواهد شد که او را وادار کنی ببیند چگونه است. آنتوان چخوف

حضور و غیاب تأثیری اساسی بر ما دارد. حضور زیاد خفقان‌آور است؛ کمی غایب بودن حس تمنا ایجاد می‌کند

درون‌گراها حساس‌ترند و به‌راحتی از فعالیت‌های بیرونی خسته می‌شوند. آن‌ها ترجیح می‌دهند انرژی و زمان خود را در تنهایی یا درنهایت با یک یا دو نفر از دوستان صمیمی سپری کنند. برخلاف برون‌گراها که خود را علاقه‌مند به عقاید جمعی و داده‌های مورد تأیید بزرگان برجسته نشان می‌دهند، درون‌گراها به عقاید و احساسات خود اهمیت می‌دهند. آن‌ها عاشق نظریه‌پردازی هستند و به ایده‌های منحصر به خودشان دست می‌یابند. اگر چیزی را تولید کنند، تمایلی به تبلیغ آن ندارند و این کار را جذاب نمی‌دانند. آن‌ها می‌گویند عطر آن است که خود ببوید. آن‌ها دوست دارند بخشی از زندگی خود را از دیگران مخفی نگه دارند و همیشه رازهایی داشته باشند. عقاید آن‌ها از آنچه دیگران می‌اندیشند، نشئت نمی‌گیرد، بلکه از معیارهای درونی متولد می‌شود، دست‌کم این چیزی است که خودشان می‌گویند. هرچه جمعیت پیرامون آن‌ها بیشتر شود، بیشتر احساس تنهایی و گمشدگی می‌کنند. همچنین در قیاس با میانگین برون‌گراها، افرادی مضطرب و بدبین‌اند.

زنان به‌ویژه تربیت شده‌اند که در جامعه بسیار خوب و سازگار باشند. آن‌ها این فشار دائمی را حس می‌کنند که باید به این خوب بودن بچسبند و گاه آن را به‌اشتباه چیزی طبیعی و بیولوژیک در نظر می‌گیرند. برخی از بانفوذترین زنان تاریخ افرادی بوده‌اند که آگاهانه این کدها را شکسته‌اند.

عاقلانه است که دفترچه‌ای همراه داشته باشید تا خودسنجی‌هایتان را به شکلی صریح و بی‌رحمانه درون آن بنویسید. بزرگ‌ترین خطر شما ایگو یا نفس شماست که بی‌آنکه شما آگاه باشید، کاری می‌کند نسبت به خودتان دچار توهم شوید. شاید این روش ایگو در آن لحظه آرام‌بخش باشد، اما در بلندمدت از شما فردی تدافعی می‌سازد که قدرت آموختن یا پیشرفت ندارد. یک موقعیت خنثی بیابید تا از آن موقعیت بتوانید با فاصله‌ای دور و حتی کمی شوخ‌طبعی رفتار خود را مشاهده کنید.

حتی لحظات تردید و شکست نیز برای ما هدفی دارند. ما شکست می‌خوریم تا محکم‌تر شویم. با این انرژی و هدف‌یابی است که اقدامات ما نیرویی مهارنشدنی می‌یابند.

باید همیشه نتیجهٔ این قانون را به یاد داشته باشید: مردم هرگز کاری را یک بار انجام نمی‌دهند. آن‌ها سعی می‌کنند خودشان را توجیه کنند و بگویند که در آن لحظه حواسشان نبوده است، اما شما می‌توانید مطمئن باشید که آن‌ها هر کار احمقانه‌ای که اکنون انجام داده‌اند، دوباره تکرار خواهند کرد و این رفتار ناشی از شخصیت و عادت‌های آن‌هاست. به‌واقع این رفتارهای تکراری احمقانه را زمانی که می‌بینید منافع شخصی‌شان تهدید می‌شود، بروز می‌دهند و این نشانهٔ ضعف آن‌هاست.

وجود ما چیزی نیست جز مبارزه علیه نیروهای تاریک درونی‌مان. زندگی کردن یعنی جنگیدن با نوسانات درون قلب و جانمان. تأمل کردن یعنی به قضاوت نشستن خویشتن. هنریک ایبزن

یادگیری مستلزم آن است که قبول کنیم خیلی چیزها را نمی‌دانیم و باید آن‌ها را بهبود بخشیم، اما ناامنی‌های درونی ما بیشتر از آن است که به این دیدگاه برسیم

آنچه در شما رضایت ایجاد می‌کند، تحقق بالقوه‌هایتان است نه جلب توجه دیگران؛ زیرا شما می‌دانید که توجهی که از بیرون می‌آید، گذراست. دیگر نیازی به مقایسه ندارید، زیرا حس خودارزشمندی شما از درون می‌تراود نه از بیرون.

هر نفرت تندی اغلب یک حسادت مخفی نسبت به طرف مقابل است. این حسادت که به شکلی در ناخودآگاه فرد خانه کرده است از طریق ابراز بیزاری و نفرت تجلی بیرونی می‌یابد.

هرگاه موفقیتی غیرعادی یا شکستی غیرمترقبه تجربه کردید، دقیقاً زمان آن است که قدم به عقب بگذارید و با کمی نگرش منفی نسبت به موفقیت یا کمی خوش‌بینی نسبت به شکست اثر را خنثی کنید. نسبت به کامیابی و توجه ناگهانی حساس باشید و بدانید آن‌ها اساسی ماندگار ندارند

افراد بیشتر از آنکه به کلام شما پاسخ دهند به انرژی و رفتار شما پاسخ می‌دهند.

هیچ نیروی قانونمداری در این کرهٔ خاکی وجود ندارد که بتواند طبیعت و ذات انسان را کنترل کند.

تعاملات با افراد منبع اصلی ضربه‌های هیجانی است، اما قرار نیست این‌طور باشد. مشکل این است که ما به‌طور مداوم در حال قضاوت مردم هستیم و آرزو داریم آن‌ها جور دیگری باشند. ما می‌خواهیم آن‌ها را تغییر دهیم. می‌خواهیم به روشی خاص و در بیشتر مواقع به همان روش ما فکر و رفتار کنند. ازآنجاکه این امر شدنی نیست و هر یک از ما منحصربه‌فردیم، همواره کلافه و نگرانیم. به جای این نگرش، دیگران را به صورت پدیده‌های خنثی مانند گیاهان یا ستاره‌ها در نظر بگیرید. آن‌ها به‌سادگی وجود دارند. آن‌ها شکل‌های مختلفی دارند و زندگی را جذاب و غنی می‌کنند. به جای اینکه آن‌ها را تغییر دهید یا در برابرشان بایستید از همان چیزی که به شما می‌دهند، لذت ببرید. شناخت آدمیان را مانند یک بازی یا حل معما و پازل بدانید. همهٔ این‌ها بخشی از کمدی انسانی هستند. بله، مردم غیرمنطقی‌اند، اما شما نیز غیرمنطقی هستید.

قدرتمندان قوانین را به نفع خود می‌نویسند

یاد بگیرید که مردم را بر اساس دید کوته یا وسیع آن‌ها اندازه بگیرید؛ از تعامل با افرادی که پیامدهای رفتارهایشان را در نظر نمی‌گیرند، بپرهیزید؛

همهٔ ما می‌خواهیم باور کنیم که زندگی هدف و معنایی دارد و به چیزی قوی‌تر و بزرگ‌تر از خودمان متصلیم. دوست داریم از کاری که انجام می‌دهیم احساس رضایت و اهمیت داشته باشیم. ما بدون چنین اعتقادی پوچی و افسردگی را تجربه خواهیم کرد که خود زمینه‌ای برای شرایط بدتر خواهد شد. به یاد داشته باشید: این احساس گمشدگی و ابهام تقصیر هیچ کس نیست. این یک واکنش طبیعی در برابر به دنیا آمدن در روزگار تغییرات بزرگ و آشوب است. سیستم‌های حمایتی قدیمی مانند مذاهب، نهضت‌های جهانی، یکپارچگی اجتماعی تقریباً و دست‌کم در غرب ناپدید شده‌اند. همچنین قوانین، چیزهایی که از لحاظ اخلاقی ممنوعه بودند و قراردادهای اجتماعی که روزگاری رفتارهایمان باید از صافی آن‌ها عبور می‌کرد نیز از بین رفته‌اند. همهٔ ما آزادانه شناوریم و جای تعجب ندارد که بسیاری از افراد خودشان را در اعتیاد و افسردگی گم کرده‌اند.

یک موضوع مشترک در غیبت آن‌ها این است که هیچ کس به اندازه‌ای که وانمود می‌کند آدم حسابی نیست.