بریده‌هایی از کتاب قوانین طبیعت انسان

گاهی نیز بیان برخی ضعف‌ها و آسیب‌پذیری‌های ناچیز می‌تواند برای جلب اعتماد افراد عالی باشد. به دلایل مختلف مردم اقرار ضعف‌ها را فروتنی می‌دانند و فروتنی را نشانهٔ اصالت می‌شمارند و حتی از شما تقلید می‌کنند.

اخیراً روان‌شناسان ریزحالت‌ها را کشف کرده‌اند و توانسته‌اند آن‌ها را از طریق فیلم‌ها اثبات کنند. این حرکات ریز کمتر از یک ثانیه طول می‌کشند. دو نوع ریزحالت داریم: اولین حالت زمانی است که مردم از احساس منفی خود آگاه‌اند و می‌خواهند آن را نشان ندهند، اما در کسری از ثانیه این هیجان در رفتارشان نشت می‌کند. نوع دیگر زمانی است که خود آن‌ها از احساس دشمنی خود ناآگاه‌اند اما ناخودآگاه آن احساس را در صورت یا بدن خود به‌سرعت نشان می‌دهند. این نشانه‌ها شامل تنگ کردن ناگهانی چشم نسبت به چیزی که گفته‌اید، خیره نگاه کردن، جمع شدن لب‌ها، انقباض عضلات صورت، سخت شدن رگ گردن، اخم ناگهانی یا پوزخند و نگاه تحقیرآمیز است. نسبت به این پدیده‌ها آگاه باشید.

هیجانات ما را در خود فرو می‌برند و از خرد و حقیقت دور می‌کنند. آن وقت است که بر پایهٔ ناامنی‌ها و خشم‌هایمان زندگی را سپری می‌کنیم. حتی اگر بخواهیم به بیرون از خویش و به دنیا نظر کنیم و برای حل مشکلات بکوشیم، باز هم از طریق لنز این هیجانات نگاه می‌کنیم و دیدمان مه‌آلود می‌شود. پریکلس خودش را طوری تربیت کرد که هرگز در لحظه واکنش نشان ندهد، هرگز تصمیمی را تحت نفوذ شدید هیجانات نگیرد. به جای این‌ها یاد گرفت که احساساتش را تحلیل کند. معمولاً وقتی دقیق به ناامنی‌های درونی یا خشم‌هایش نگاه می‌کرد، به این نتیجه می‌رسید که آن‌ها عاقلانه نیستند و وقتی به‌خوبی بررسی می‌شوند، اعتبار خود را از دست می‌دهند. گاهی اوقات او خودش را از گروه‌ها و دورهمی‌های پرهیجان دور می‌کرد و خانه‌نشین می‌شد و پس از سپری شدن یک روز، خودش را آرام می‌کرد.

ذهن آدمی باید چیزی را بپرستد، باید بر چیزی متمرکز شود که فراتر از همه چیز ارزشمند باشد. برای بیشتر افراد این چیز همان ایگو یا خود است؛ برای برخی دیگر خانواده، خدا یا کشورشان است. این چیز برای پریکلس در یونان باستان nous خوانده می‌شد. معادل این واژه در فارسی «خرد» یا «هوش» است. خرد همان نیرویی است که بر هستی مسلط است و به آن مفهوم و نظم می‌بخشد. ذهن آدمی به‌طور طبیعی جذب این نظم می‌شود؛ این همان منبع هوش ماست.

انسان زمانی نسخهٔ بهتر خودش خواهد شد که او را وادار کنی ببیند چگونه است. آنتوان چخوف

واکنش طبیعی شما در طول اکتشاف و مواجهه با نیمهٔ تاریک این است که احساس ناراحتی کنید و به یک آگاهی سطحی از آن بسنده کنید. هدف شما در اینجا این است که متضاد عمل کنید. نه‌تنها به پذیرش کامل سایه، بلکه به تمنای یکپارچه کردن آن با شخصیت فعلی خود بها دهید.

راهکار این نیست که بیشتر طبیعتمان را سرکوب کنیم و به خوبی واداریم. هرگز نمی‌توان طبیعت انسان را از طریق خوبی زورکی تغییر داد. چنگال تیز هیچ کمکی نخواهد کرد. ازسویی راهکار این هم نیست که نیمهٔ تاریک درونمان را در گروه رها کنیم، زیرا این کار بسیار خطرناک است.

وقتی یک هدف، یک شخص یا یک چیز را بیش‌ازحد ایده‌آل نشان می‌دهیم، افسار همه چیز را به دست سایه خواهیم داد.

وقتی ما لحظات آشکار شدن سایه را در وجود دیگران تجربه می‌کنیم، می‌توانیم چیزی را در صورت آن‌ها ببینیم. صدا و زبان بدن آن‌ها تغییر می‌کند، گویی آن فرد با ما درگیری داشته باشد، می‌توانیم ویژگی‌های یک کودک نگران و مضطرب را در آن‌ها ببینیم که بی‌مقدمه خودش را نشان می‌دهد. ما این سایهٔ در حال غلیان و ظهور را حس می‌کنیم.

خود هیجانی با تکیه بر نخوت و غرور رشد می‌کند. لحظه‌ای که از نحوهٔ عملکرد آن آگاه شوید و بدانید چطور بر شما غلبه می‌کند، زمانی است که تسلطش را بر شما از دست می‌دهد و رام می‌شود.

خودتان را کامل و دقیق بشناسید

ما هرگز به اندازهٔ اکنون غلام ذات انسانی و بالقوه‌های مخرب آن نبوده‌ایم. اگر این حقیقت را نادیده بگیریم، با آتش بازی کرده‌ایم.

نگرش ما در زندگی بر رویدادها تأثیر خواهد گذاشت و ذهن ما به خاطر ترس‌هایمان بسته می‌شود

ما می‌توانیم ویژگی نیاز به نقاب زدن و تظاهر کردن و مخفی نگه داشتن مقاصد خود را به‌عنوان قوانین قبیله‌ای در گذشته، به این فهرست اضافه کنیم، به‌طوری‌که همین تظاهرات یک شخصیت سایه را از تمام خواسته‌های تیره و تاری که سرکوب کرده‌ایم، شکل می‌دهند. نیاکان ما این سایه را شناختند و به خطرناک بودن آن پی بردند و تصور کردند که این شخصیت سایه از شیاطین و روح‌های تسخیرشده‌ای نشئت می‌گیرد که باید از وجود انسان بیرون روند. ما همواره به این افسانهٔ متفاوت تکیه کرده‌ایم که «چیزی بر من سایه انداخته است».

اول اینکه آن‌ها قادرند تمرکز و عشق خود را روی کارشان بگذارند و به هنرمندان، نوآوران و مخترعانی برجسته تبدیل شوند. ازآنجاکه توجه بیرونی آن‌ها بر کارشان جدی است، در کسب‌وکارشان بسیار موفق عمل می‌کنند و همین باعث می‌شود توجه و اعتبار مورد نیازشان را کسب کنند. آن‌ها نیز لحظاتی از تردید و ناامنی دارند و اگر هنرمند باشند، همین تردید موجب بدنامی و شکنندگی آن‌ها می‌شود، اما برای آن‌ها کار و شغلشان سوپاپی است تا از درخودفرورفتگی و خودستایی افراطی رهایی یابند.

خودشیفتهٔ سالم حسی قوی‌تر و سازگارتر از خود دارد. این افراد سعی می‌کنند خودشان را بالای ظرف ببرند. آن‌ها به‌سرعت هر زخم و ناراحتی را ترمیم می‌کنند و چندان نیازی به تأیید و گرفتن اعتبار از دیگران ندارند. آن‌ها در مقطعی از زندگی متوجه می‌شوند که کمبودها و اشتباه‌هایی دارند، اما می‌توانند به این نواقص بخندند و هر موضوع کوچکی را شخصی نکنند. آن‌ها با پذیرش تصویر کامل خویش، عشق به خود را واقعی‌تر و کامل‌تر تجربه می‌کنند

برای ما شکاف بین هیجانات و شناخت، منبع اختلاف دائمی است و همان خود هیجانی ثانویه را درون ما خلق می‌کند که همواره فراتر از اراده‌مان مشغول به کار است. حیوانات ترس را برای مدت کوتاهی تجربه می‌کنند و سپس ترس از بین می‌رود. ما روی ترس‌هایمان متمرکز می‌شویم، آن‌ها را عمیق‌تر می‌کنیم و کاری می‌کنیم حتی پس از گذر خطر، این ترس‌ها ادامه داشته باشند و درنهایت در ما احساس اضطراب دائمی به وجود آورند.

اول اینکه، این قوانین شما را به ناظری استراتژیک‌تر و آرام‌تر تبدیل می‌کند و با کمک این قوانین از تمام نوسان‌های عاطفی که بی‌امان شما را به سمت خود می‌کشد، خلاصی خواهید یافت.

شتاب‌زدگی و بیزاری می‌تواند به خشم و ناامنی عمیق قدرت بخشد

اگر واقعاً نسبت به فردی عشقی خاص داریم باید آن را پنهان کنیم؛ درست مانند زمانی که جرمی انجام می‌دهیم و آن را پنهان می‌کنیم. شاید این کار پسندیده نباشد، اما کار درستی است. چرا؟ زیرا سگ‌ها هم تحمل مهربانی زیاد را ندارند، چه رسد به ما انسان‌ها!