بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

در سفر شما، در مسیر بهبود خودانضباطی، نارنجک‌هایی از منابع مختلف به شما برخورد می‌کند، ولی بزرگ‌ترین حریف شما، درونی خواهد بود. در حقیقت در میان تلاش‌های شما در بهبود خودانضباطی، در اصل شما بدترین دشمن خودتان هستید.

خودانضباطی به‌سادگی، یک مهارت است و هر کس می‌تواند استفاده از آن را یاد بگیرد. هیچ کس با علم به این مهارت پا به این دنیا نگذاشته است. تقویت خودانضباطی نیز مانند تقویت هر مهارت دیگری، نیازمند دانش و تمرین است.

بسیاری از ما تنها در شرایط یکنواخت احساس راحتی می‌کنیم، شرایطی که به آن عادت کرده ایم: غذاهای مشابه، لباس‌های مشابه، دوستان مشابه، سرگرمی‌های مشابه و خلاصه همه چیز باید مشابه باشد. وقتی به خطر کردن به‌عنوان تهدید خطرناکی برای امنیت خود نگاه می‌کنیم به جای اینکه آن را فرصتی برای رشد بدانیم، زندگی‌مان دچار خلأ می‌شود. تنها تفاوت بین خلأ و سنگ قبر در اندازه این دو هست. شاید بپرسید اما چگونه ترس از خطر کردن می‌تواند مانع رشد خودانضباطی شود؟

عمل‌گرایی جهت‌دار، بودن در زمان حال، و گفتگوی درونی منسجم، اولین خط دفاعی شما در مقابل تلاش‌های هاید به منظور نگه داشتنتان در مسیر حفظ عادت‌های قدیمی است

بنابراین، خودانضباطی یک مهارت است تا بتوانید بخش‌های مختلف شخصیت‌تان را به جای اینکه در اثر اختلاف و تضاد درونی فلج شوند، منظم و هماهنگ کنید. درواقع، با کسب این مهارت، عناصر روان‌شناختی ما همگی در یک جهت و به سمت اهداف آگاهانه منتخب ما قرار می‌گیرند. انضباط فردی به جای اینکه یک ویژگی شخصیتی ساده باشد خود یک فرایند مدیریت فردی است

بدبینی و منفی‌گرایی با هم ازدواج کردند و صاحب فرزندی شدند. نام فرزندشان را یأس گذاشتند.

کوشش جزئی، نتیجه‌ای جزئی نیز به دنبال خواهد داشت.

ما ناخودآگاه به خود می‌گوییم که اگر موفقیت‌مان شروع شود، خوشی‌هایمان پایان می‌پذیرد. به خود می‌گوییم اگر یک برنامه تمرینی روزانه، رژیم یا هر برنامه سازمان‌یافته منظمی داشته باشیم، لذت زندگی را از دست می‌دهیم و همه چیز کسل‌کننده خواهد شد.

خوش‌شانسی زمانی اتفاق می‌افتد که تلاش با فرصت‌ها، ملاقات کند. همان‌طور که دیک موتا یکی از معروف‌ترین مربیان تاریخ بسکتبال حرفه‌ای می‌گوید: «من به‌شدت به شانس معتقدم، هر چه بیشتر کار کنم، خوش‌شانس‌تر خواهم بود.»

باور کنید، پاداش‌ها آسان‌ترین و مؤثرترین نیروهای روحی و روانی انگیزشی هستند که به شما کمک می‌کنند کارتان را شروع و تا آخر ادامه دهید.

چرا ما تصور می‌کنیم شکست یک اتفاق وحشتناک است؟ علتش این است که ما از نظر روحی، دوست داریم تلاش بدون نتیجه را به عزت نفس خود ربط دهیم. کاری که انجام دادیم را از خودمان جدا نمی‌دانیم و می‌گوییم «اگر کارم بی‌نتیجه ماند، پس من آدم بی‌ارزشی هستم»، این جمله را ناخودآگاه به خود می‌گوییم.

سنگ‌های احساسی، که در ناخودآگاهتان دفن شده‌اند، شامل رویدادها و موقعیت‌هایی هستند که آن‌ها را جایی در گوشه ذهنتان رها کرده‌اید. متأسفانه، به هر حال، این سنگ‌ها حاوی کلیدهایی هستند که به شما می‌گویند چرا بخشی از وجودتان با تلاش‌های خودانضباطی مخالفت می‌کند.

پیشرفت خودانضباطی نیاز به خودآگاهی دارد. خودآگاهی، به نوبه خود، نیاز به این دارد که گهگاهی خودتان را محک بزنید و فعالیتی انجام دهید تا اضطراب و تشویش را در شما برانگیزد. ابتدا باید خودآگاهی را مانند گنجی پنهان با دقت و عمیق بیابید و سپس گنج یافته را جمع‌آوری کنید. قطعاً رویارویی با سنگ‌ها و موانع طی مسیر حفر کردن، اجتناب‌ناپذیر است.

باور کنید رفتار و طرز برخورد شما، بدون در نظر گرفتن اینکه اکنون چه شغلی دارید، موفقیت‌تان را می‌سازد. باور کنید همان اندازه که چیزهای خوب در جهان وجود دارند، چیزهای بد نیز وجود دارند.

به‌زودی یاد می‌گیرید چگونه و به چه میزان هاید را از یک خرابکار آزاردهنده به یک دوست وفادار تبدیل کنید. در این مسیر، نیروهای درونی‌ای که برای خودانضباطی نیاز دارید، تقویت خواهید کرد. و از همه مهم‌تر، به جای اینکه خودانضباطی را یک جدال دائمی بر علیه خود ببینید از آن، لذت خواهید برد.

آقای هاید، نامی‌که ما روی کودک شورش‌گر درونتان گذاشته‌ایم، با هر نوع قدرتی سر جنگ دارد، حتی اگر آن قدرت خود شما باشید. هاید، ناخودآگاه می‌گوید: «هیچ‌کس نمی‌تواند به من بگوید چه کاری انجام دهم، حتی خود من».

کسی که ترس از طرد شدن دارد، اغلب آگاهانه، آن را به‌عنوان ترس تعبیر نمی‌کند. بلکه، این ترس برای شخص به‌عنوان «تمایل به انسان خوب بودن» تعبیر می‌شود. افرادی که چنین حالتی دارند بدون اینکه متوجه باشند، زمان بسیار زیادی همراه با صرف انرژی برای خشنود کردن دیگران و بی‌اعتنایی به خواسته‌های خود صرف می‌کنند

گذشته‌تان مانند ارواح سرگردان، شما را شکار می‌کند. در حقیقت، تجربیات گذشته، به‌شدت رفتار زمان حال ما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. با نوشتن بدترین تجربیات‌تان، به این ارواح سرگردان انسجام دهید. سپس با آن‌ها، در یک چهارچوب مقابله کنید. این، اولین قدم به سمت رهایی از تأثیرات مخرب تجربیات‌تان است.

بسیاری از مردم به اشتباه تصور می‌کنند هر شکستی ارزش وجودی‌شان را زیر سؤال می‌برد. این همان علتی است که بسیاری از ما به دنبال آرزوهایمان نمی‌رویم. درد شکست‌های گذشته در گوشه تاریکی از ناخودآگاهمان افتاده و هیچ‌گاه دور نمی‌شود، همیشه در کمین نشسته است و آماده یادآوری رنجش‌ها و احساسات پوچی است که از شکست‌های قبلی در ما به وجود آمده‌اند

تقویت خودانضباطی نیز مانند تقویت هر مهارت دیگری، نیازمند دانش و تمرین است.