بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

«من باید در این مسابقه پیروز شوم.» «من باید این کار را به بهترین شکل انجام دهم.» «من باید بهترین باشم.» لطفاً توجه داشته باشید آنچه که پشت این گفتگوی درونی کمال‌گرایانه قرار دارد کلمه «باید» است. حتی زمانی‌که کلمه «باید» به زبان آورده نشود، معنای ضمنی آن حس می‌شود. هر گاه جایی فشار «باید» را احساس می‌کنید، بدانید در یک زودپز و تحت فشار هستید. شما قربانی این طرز فکر می‌شوید که می‌گوید «هر کاری که کامل نباشد، قابل قبول نیست.» اما انسان کامل وجود ندارد.

پیش‌تر با یک شیطان ناخودآگاه به نام ترس از معمولی بودن آشنا شدیم. حال می‌خواهیم یک نظام اعتقادی را شناسایی کنیم که می‌گوید: «من باید کامل باشم». کمال‌گرایی، که در بخش ترس از معمولی بودن درباره آن صحبت کردیم، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین محرک‌های نگرانی روی ما تأثیر می‌گذارد و پیامدهای آن شامل به تأخیر انداختن، احساس ناامنی، مصرف الکل، مصرف مواد مخدر، روابط عاشقانه شکست‌خورده و غیره است. همه ما گه‌گاهی از چالش‌های کمال‌گرایی رنج می‌بریم، آن زمانی‌که می‌فهمیم به‌شدت از اشتباه کردن هراس داریم. اما بعضی از مردم دائماً خود را در کشمکش و نبرد با این باور مخرب می‌یابند.

اگر گفتگوی درونی خودآگاهتان بگوید، «من باید روی گزارشم کار کنم» یا «من مجبورم روی گزارشم کار کنم»، آنگاه پیامی که ناخودآگاهتان می‌شنود این است «من الان روی گزارشم کار نمی‌کنم» و درنتیجه شما را به سمت انجام گزارشتان هدایت نمی‌کند. و یا زمانی‌که به خود می‌گویید، «من باید روی گزارشم کار کنم»، هاید پیام زمان حال را می‌فرستد، «من الان دارم تلویزیون تماشا می‌کنم».

اگر گفتگوی درونی خودآگاهتان بگوید، «من باید روی گزارشم کار کنم» یا «من مجبورم روی گزارشم کار کنم»، آنگاه پیامی که ناخودآگاهتان می‌شنود این است «من الان روی گزارشم کار نمی‌کنم» و درنتیجه شما را به سمت انجام گزارشتان هدایت نمی‌کند. و یا زمانی‌که به خود می‌گویید، «من باید روی گزارشم کار کنم»، هاید پیام زمان حال را می‌فرستد، «من الان دارم تلویزیون تماشا می‌کنم».

اگر گفتگوی درونی خودآگاهتان بگوید، «من باید روی گزارشم کار کنم» یا «من مجبورم روی گزارشم کار کنم»، آنگاه پیامی که ناخودآگاهتان می‌شنود این است «من الان روی گزارشم کار نمی‌کنم» و درنتیجه شما را به سمت انجام گزارشتان هدایت نمی‌کند. و یا زمانی‌که به خود می‌گویید، «من باید روی گزارشم کار کنم»، هاید پیام زمان حال را می‌فرستد، «من الان دارم تلویزیون تماشا می‌کنم».

نکته: تعهداتی که نوشته می‌شوند نسبت به تعهدات شفاهی و کلامی قدرت خودانضباطی بیشتری به شما می‌دهد. عمل نوشتن مانند یک قرارداد روحی روانی شما را درگیر یک توافقنامه فیزیولوژیکی می‌کند و درنتیجه قدرت بیشتری به تلاشتان می‌دهد.

کوشش جزئی، نتیجه‌ای جزئی نیز به دنبال خواهد داشت

ما آدم‌ها به جای اینکه به شکست‌هایمان به‌عنوان بخشی از رشد و تجربه نگاه کنیم، دوست داریم آن‌ها را ضربه‌ای به عزت نفسمان تلقی کنیم.

در سفر شما، در مسیر بهبود خودانضباطی، نارنجک‌هایی از منابع مختلف به شما برخورد می‌کند، ولی بزرگ‌ترین حریف شما، درونی خواهد بود. در حقیقت در میان تلاش‌های شما در بهبود خودانضباطی، در اصل شما بدترین دشمن خودتان هستید.

یک شخص بدبین در توجیه کردن اینکه چرا یک برنامه، ایده یا انتخاب به درد نمی‌خورد و نتیجه نخواهد داد، نابغه است.

ولی بزرگ‌ترین حریف شما، درونی خواهد بود. در حقیقت در میان تلاش‌های شما در بهبود خودانضباطی، در اصل شما بدترین دشمن خودتان هستید.

اینکه نگرش شما علیه‌تان یا در کنارتان قدم بردارد، انتخاب خودتان است. باور کنید

پادزهر منفی‌گرایی باور کنید رفتار و طرز برخورد شما، بدون در نظر گرفتن اینکه اکنون چه شغلی دارید، موفقیت‌تان را می‌سازد. باور کنید همان اندازه که چیزهای خوب در جهان وجود دارند، چیزهای بد نیز وجود دارند. این شما هستید که تصمیم می‌گیرید روی چه مسائلی تمرکز کنید.

شما رفتار و طرز برخوردتان را با آنچه به خود می‌گویید، شکل می‌دهید.

اصولاً مغز به این صورت کار می‌کند. هر چه به خودت بگویی، مثبت یا منفی، ناخودآگاهت آن را باور می‌کند.

خودانضباطی به‌سادگی، یک مهارت است و هر کس می‌تواند استفاده از آن را یاد بگیرد. هیچ کس با علم به این مهارت پا به این دنیا نگذاشته است. تقویت خودانضباطی نیز مانند تقویت هر مهارت دیگری، نیازمند دانش و تمرین است.

هاید از هر گونه نقص کوچکی درونتان استفاده می‌کند تا احساس ناامنی کنید و عزت نفستان پایین بیاید که این به نوبه خود باعث می‌شود از این برنامه دست بکشید (در واقعیت از خودتان ناامید شوید)، یا اینکه راه را نیمه‌کاره رها کنید طوری‌که مزایای آن به حداقل برسد.

ذهن ناخودآگاهت شواهد را نمی‌سنجد و ادعایت را ارزیابی نمی‌کند. فقط آنچه را می‌گویی به‌راحتی باور می‌کند. به علاوه، به دنبال دلایلی می‌گردد تا ثابت کند که درست می‌گویی حتی اگر در اشتباه باشی. آنگاه ناخودآگاهت شروع می‌کند به هماهنگ کردن رفتار و برخوردت با آنچه به او گفته‌ای.

به علاوه، به دنبال دلایلی می‌گردد تا ثابت کند که درست می‌گویی حتی اگر در اشتباه باشی. آنگاه ناخودآگاهت شروع می‌کند به هماهنگ کردن رفتار و برخوردت با آنچه به او گفته‌ای.

ما آدم‌ها به جای اینکه به شکست‌هایمان به‌عنوان بخشی از رشد و تجربه نگاه کنیم، دوست داریم آن‌ها را ضربه‌ای به عزت نفسمان تلقی کنیم.