بریده‌هایی از کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست

مگان تأیید می‌کند: «آرامش حقیقی در این است که به دردهای همدیگر وارد شویم و خودمان را درون آن‌ها بشناسیم.»

مگان هوشمندانه می‌گوید: «ما اینجا نیستیم که درد خود را برطرف کنیم، بلکه اینجاییم که بر آن مرهم بگذاریم.»

فقدان با زندگی درمی‌آمیزد. شما بر آن پیروز نمی‌شوید. هرقدر طول بکشد، قلب و ذهن شما زندگیِ جدیدی را درمیان این منظرهٔ مأیوس‌کننده و عجیب خواهند یافت.

تلاش برای کمک به دیگران، درواقع در بدترین زمانِ زندگی‌شان اوضاع را بدتر می‌کنیم. گاهی حتی با بهترین نیت هم کارها به هم می‌ریزد!

من از تجربهٔ درد و سوگ خودم آموخته‌ام که با ازدست‌دادنِ یک چیز، دلیلی ندارد تا همه‌چیز را ازدست‌رفته ببینیم.

سوگ نشانهٔ این نیست که حالتان خوب نیست یا رشد نکرده‌اید، بلکه نشانهٔ این است که عشق بخشی از زندگی‌تان بوده و می‌خواهید آن عشق ادامه داشته باشد، حتی اینجا. شما اینک اینجا هستید و اینجا مزخرف است.

نگرشمان نسبت‌به خودمان وقتی مفید و دوست‌داشتنی و مهربان می‌شود که راهی پیدا می‌کنیم برای گرم‌نگه‌داشتنِ قلبمان درمیانِ کابوس و گم‌نکردنِ عشق درمیان خرابی. اگر می‌خواهیم اینجا زندگی کنیم، اگر می‌خواهیم باهم از این سختی بگذریم، اگر می‌خواهیم اصلاً از آن «بگذریم»، باید با دردهایمان راحت‌تر باشیم. باید اجازه بدهیم تا از تمام وجودمان بگذرد بدون اینکه به‌دنبال دلیل یا نتیجه یا مقصر باشیم. باید از دیگری‌خواندنِ دیگران به‌مثابهٔ راهی برای محافظت از خود دربرابرِ فقدان دست برداریم. باید اجازه دهیم دانشِ وجودِ زیبا و زودگذر و ظریفِ ما بخشی واقعی از زندگی‌مان باشد، نه داستانی که فقط برای دیگران اتفاق می‌افتد. باید راه‌هایی برای نشان‌دادن سوگمان به دیگران پیدا کنیم به‌طریقی که به حقیقت تجربهٔ خودمان احترام بگذاریم. باید از تمایلمان برای تحقیر دردهایمان با هدف اینکه دیگران بتوانند در اطراف ما راحت باشند دست برداریم.

می‌توانیم شرایط را تغییر دهیم. می‌توانیم عاشق همدیگر باشیم، با علمِ کامل به اینکه آنچه عاشقش هستیم روزی خواهد مُرد. می‌توانیم عاشق همدیگر باشیم، با علم به اینکه احساسِ دردِ شخصِ دیگر نشانه‌ای از ارتباط ماست، نه عذاب ما. ترسناک است این‌طور همدیگر را دوست داشته باشیم، اما باید این‌گونه عشق بورزیم. زندگیِ شخصیِ خودِ ما و زندگیِ به‌هم‌پیوسته و همگانی و بزرگ‌ترمان ما را به این‌گونه عشقی فرامی‌خواند. زمین بی‌طرفِ سوگ و قالب جدید سوگ به ما اجازه می‌دهد تا همدیگر را این‌گونه دوست بداریم. این تنها راه پیشِ‌روی است.

همان‌طورکه به دوستم گفتم، آن کارت‌های شیکِ تسلیت بیشتر اهانت‌آمیزند، چون درواقع سعی در حل‌کردن درد دارند. آن‌ها از واقعیت شرایط صرف‌نظر می‌کنند: شرایط دردناک است. اگرچه اغلب چنین قصدی ندارند، مردم وقتی تلاش می‌کنند تا سوگ را قشنگ‌تر جلوه دهند یا تزیینش کنند یا از بین ببرند، باعث می‌شوند سوگ حس بدتری داشته باشد، چه تسلیت و سخنان آرامش‌بخشِ رودررو و چه در کارت‌پستال‌های زیبا باشد.

سوگ بخشی از عشق است، عشق به زندگی، عشق به خود، عشق به دیگران. آنچه شما زندگی می‌دانید، هرقدر دردناک باشد، اسمش عشق است. و عشق واقعاً دشوار است. گاهی حتی عذاب‌آور است.