بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

فشار درونیِ مطیع‌بودن با افزایش سن بیش‌تر می‌شود. دینا که ساعاتی طولانی کار وکالت انجام می‌دهد، سِمت نمایندگی والدین در کلاس پسرش را هم تقبل کرده است. بسیاری از ما زمان، توجه و حتی پول خود را صرف افراد و اهدافی می‌کنیم که برای‌مان اولویت ندارند؛ زیرا مایل به خدشه‌دارکردن احساسات دیگران نیستیم (اما بیش‌تر به این دلیل که نمی‌خواهیم نظرشان دربارهٔ ما تغییر کند).

فرهنگ ما نسل‌هایی از دختران بی‌کم‌وکاست مانند اریکا تربیت کرده است که به زنانی تبدیل شده‌اند که از خطرکردن هراس دارند.

زمانی که سطح انتظار ما از بی‌نقصی خودمان بیش از اندازه بالاست، درحقیقت مفهومی به‌نام «موفقیت» وجود ندارد؛ زیرا هیچ‌چیز هرگز کافی نیست. اگر می‌گفتیم گور پدرش چطور؟ می‌خواهم آن‌چه در سر دارم بیان کنم، صرف‌نظر از این‌که دوست داشته باشند یا نداشته باشند... یا در آن مأموریت که دشوار به نظر می‌رسید شرکت کنم... یا تغییری را که مخفیانه آرزوی اجرایش در زندگی را داشتم بدون نگرانی بابت نتیجه به انجام برسانم. در این حالت زندگی چگونه می‌شد؟

به‌محض این‌که درعوضِ نگرانی بابت احمق جلوه دادن خود، از خودتان بپرسید آیا روزی از استفاده‌نکردن از فرصت پشیمان خواهید شد یا خیر، تصور کنید چه دستاوردی خواهید داشت.

ما از دختران مطیع به زنان مطیع تبدیل می‌شویم و با ازخودگذشتگی، سازگاری و دل‌پذیربودن در چرخهٔ بی‌پایان نیاز به اثبات ارزش‌مان به دیگران و خودمان گرفتار می‌شویم.

روان‌شناس سازمانی و نویسندهٔ پرفروش روزنامهٔ نیویورک تایمز، می‌گوید که باهوش‌ترین و مبتکرترین افراد اغلب کارهای خود را به تعویق می‌اندازند یا از ریسک‌پذیری می‌ترسند. پس چه چیزی سبب می‌شود فرد از در سر پروراندن ایده‌ای عالی به محقق‌کردن آن در جهان برسد؟ او می‌گوید این لحظه‌ای است که ترس از شکست مغلوب ترس از تلاش‌نکردن می‌شود. همان زمانی است که متوجه می‌شوند بااین‌که ممکن است شکست بخورند، باز هم بهتر از ناتوانی در مهم تلقی‌شدن است.

گر دست به انجام کاری نزده بودم و شکست نخورده بودم، هرگز متوجه این مسئله نمی‌شدم.

احتمال کمال‌گرابودن موفق‌ترین افراد در هر زمینه کم‌تر است؛ زیرا نگرانی از مرتکب اشتباه شدن سد راه آن‌ها می‌شود

وقتی به دختران گفته می‌شود که اشتباه پاسخ داده‌اند یا دچار اشتباه شده‌اند، تنها چیزی که می‌شنوند نکوهش است که مانند تیری آتشین قلب را پاره می‌کند. از عبارت «من اشتباه کردم» مستقیم «من افتضاح هستم» را نتیجه‌گیری می‌کنند و به‌ندرت به این مسئله فکر می‌کنند که «می‌توانم دفعهٔ بعد آن‌را بهتر انجام دهم».

نتیجهٔ این خدمتِ سمی به خوشی دیگران این است که به‌سرعت موضوع زندگی شما افکار دیگران می‌شود و شاید میزان کمی از آنْ خواسته‌ها، نیازها و باورهای درونی خودتان باشد؛

«زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.

زیرا می‌ترسیم در صورت خطاکردن قضاوت شویم، خجالت‌زده و بی‌اعتبار شویم، وجههٔ عمومی‌مان افول کند یا اخراج شویم. به‌طور خودآگاه یا ناخودآگاه از انجام هرکاری که از موفقیت در آن اطمینان نداریم، خودداری می‌کنیم تا از ناراحتی و تحقیر احتمالی آن اجتناب بورزیم. هیچ نقش و مسئولیتی را به عهده نمی‌گیریم، مگر آن‌که مطمئن باشیم انتظارات را برآورده کرده‌ایم یا فراتر از حد انتظار بوده‌ایم.

از سنین کم به دختران آموزش داده شده است که محافظه‌کار باشند، تلاش کنند بالاترین نمره را برای خوشحالی والدین و معلم‌ها کسب کنند، مراقب باشند خیلی از میله‌های بازی پارک بالا نروند تا سقوط نکنند و آسیب نبینند، آرام و مطیعانه بنشینند، زیبا باشند، سازگار و دل‌پذیر باشند تا دوست داشته شوند.

به‌عنوان مدیرعامل سازمان غیرانتفاعی دختران برنامه نویس آن‌را در کارمندان جوان خودم می‌بینم که در زمینه‌هایی که تجربه ندارند، داوطلب نمی‌شوند؛ درحالی‌که آقایان قاطعانه به زمینه‌های ناشناخته وارد می‌شوند، بدون آن‌که سر سوزنی بابت شکست‌خوردن یا احمقانه به‌نظررسیدن نگران باشند.

«زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.» اگر چنین حرفی صحت داشته باشد که فکر می‌کنم دارد، پس شجاعت کلید دستیابی به بهترین زندگی‌ای است که می‌توانیم برای خود بسازیم.

یک دانشجوی سال سومی توضیح داده بود که چطور بالاخره نیاز به بی‌عیب‌بودن را کنار گذاشته است، آن‌هم بعد از سال‌ها گریستن به‌خاطر فشار تکالیف، ناتوانی در درخواست کمک با ترس از احمق تلقی‌شدن، و وسواس به کمال‌گرایی که او را از مدرسه رانده بود. نوشته بود: «این کار کاملاً قدرت‌بخشه. می‌تونم سؤال بپرسم. چه اهمیتی داره اگه یه آدم نادان فکر می‌کنه من احمقم چون باید چیزی برام روشن بشه؟ من به‌خاطر خودم و تحصیلاتم این‌جام.»

تنها چیزی که می‌تواند حقیقتاً از من محافظت کند شجاعت درونی من است.

کمال‌گرایی ساده یا تک‌بعدی نیست. گره پیچیده‌ای از باورها، انتظارات و ترس‌های مادام‌العمر است. رفتار ما در برابر آن گیج‌کننده و بی‌ثبات است: آن‌را تغذیه می‌کنیم؛ اما به‌شدت آرزو می‌کنیم که از آن خلاص شویم. می‌تواند به‌طور هم‌زمان کارفرمایی بی‌رحم، آدمی منفی‌باف و فردی منتقد باشد. هرروز صبح در آینه به ما سلام می‌کند و با یادآوری و تکرار اشتباهات‌مان، تا پاسی از شب ما را بیدار نگه می‌دارد.

می‌خواهم تک‌تک ما که تحت فرمان و ارادهٔ کمال‌گرایی زندگی کرده‌ایم، بدانیم که هیچ شکستی باعث نابودی نمی‌شود. آیا دچار اشتباه خواهید شد و احتمالاً شکست خواهید خورد؟ قطعاً. آیا باعث تباهی شما خواهد شد؟ به‌هیچ‌وجه خواهر عزیز. هیچ اشتباه و پسرفتی باعث نابودی شما نخواهد شد، زمانی که عضو پروپاقرص تیم شجاع شوید. هر پسرفت فرصت دیگری برای تقویت بیش‌تر عضلات شجاعت است که با تلاش مجدد در حال پرورش‌شان هستید. ما در این مقوله همه باهم متحد هستیم و با تمام وجود باور دارم که با تمرین شجاعت در هر فرصت ممکن، می‌توانیم جنبش قدرتمندی متشکل از زنان قوی، شاد، موفق و شکست‌ناپذیر تشکیل دهیم که می‌توانند دنیا را تغییر دهند و چنین کاری را خواهند کرد. پس با آن دختر بی‌نقص خداحافظی کنید و شجاع باشید. این قدرت از آن شماست که باید آن‌را به دست آورید.

می‌خواهم تک‌تک ما که تحت فرمان و ارادهٔ کمال‌گرایی زندگی کرده‌ایم، بدانیم که هیچ شکستی باعث نابودی نمی‌شود. آیا دچار اشتباه خواهید شد و احتمالاً شکست خواهید خورد؟ قطعاً. آیا باعث تباهی شما خواهد شد؟ به‌هیچ‌وجه خواهر عزیز. هیچ اشتباه و پسرفتی باعث نابودی شما نخواهد شد، زمانی که عضو پروپاقرص تیم شجاع شوید. هر پسرفت فرصت دیگری برای تقویت بیش‌تر عضلات شجاعت است که با تلاش مجدد در حال پرورش‌شان هستید. ما در این مقوله همه باهم متحد هستیم و با تمام وجود باور دارم که با تمرین شجاعت در هر فرصت ممکن، می‌توانیم جنبش قدرتمندی متشکل از زنان قوی، شاد، موفق و شکست‌ناپذیر تشکیل دهیم که می‌توانند دنیا را تغییر دهند و چنین کاری را خواهند کرد. پس با آن دختر بی‌نقص خداحافظی کنید و شجاع باشید. این قدرت از آن شماست که باید آن‌را به دست آورید.