بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

نیاز به خشنودسازی دیگرانْ از راه کوشش برای جواب «صحیح» دادن خود را بروز می‌دهد. نظر دختری را راجع‌به موضوعی بپرسید تا ببینید که به‌سرعت با خود سبک‌وسنگین می‌کند. آیا باید حرفی را بیان کند که این معلم/ والد/ دوست/ پسر از او انتظار دارد یا باید آن‌چه حقیقتاً باور دارد بیان کند؟ معمولاً در انتها جوابْ گزینه‌ای است که بیش‌تر احتمال می‌رود تصدیق و علاقه را برای او به ارمغان آورد.

مأموریت مادام‌العمر من در دختر، دوست، کارمند و مادری بی‌عیب‌ونقص‌بودن آغاز شد. می‌دانم که در این راه تنها نیستم. ما از دختران مطیع به زنان مطیع تبدیل می‌شویم و با ازخودگذشتگی، سازگاری و دل‌پذیربودن در چرخهٔ بی‌پایان نیاز به اثبات ارزش‌مان به دیگران و خودمان گرفتار می‌شویم.

آناییز نین نوشته است: «زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.»

ترس از امتحانِ مسئله‌ای جدید، درخواست جسورانهٔ خواسته‌ها، ارتکاب اشتباه و بله، حتی کمی احمقانه به‌نظر رسیدن منجر به ازبین‌رفتن استعدادها، نادیده‌گرفتن آرزوها و پشیمانی می‌شود.

همان‌طور که چرچیل گفته بود، «شجاعت مهم‌ترین فضیلت انسان است، زیرا همه‌چیز به آن بستگی دارد.» شجاعت عاشق‌شدن را ممکن می‌سازد. شجاعت لازم است تا اجازه دهید یک فرد خود واقعی‌تان را با همهٔ عیوب موجود ببیند و شجاعت لازم است تا کسی را که مانند خودتان عیب‌ونقص دارد، بپذیرید. همان‌گونه که استر پرل به من گفت، شجاعت به ما کمک می‌کند متقابلاً بی‌نقاب باشیم که خود منجر به استحکام روابط می‌شود. او گفت: «گاهیمردم کار اشتباهی را انجام می‌دهند یا احساسات یکدیگر را جریحه‌دار می‌کنند... صحبت دربارهٔ آن و گفتن "من اشتباه کردم، معذرت می‌خوام" شجاعت لازم دارد. شجاعت توانایی دیدن عیوب خود و پذیرفتن آن‌ها بدون شرم و خجالت است.

من فکر می‌کنم باید برای ایجاد تغییرات فرهنگی دست از زورزدن برداریم. خوب نیست دختران‌مان در دنیایی رشد کنند که به آن‌ها می‌گوید برای رسیدن به معیارهای نامعقول زیبایی به خود گرسنگی بدهند یا این‌که دریافت مدرک در برنامه‌نویسی کامپیوتر یا اظهارعقیده در حوزهٔ اجرایی پسران است. ما باید دنیای بهتری برای آن‌ها و برای خودمان ایجاد کنیم و من فکر می‌کنم ما این کار را ازطریق تعریف جدید شجاعت با یک جنبش، یک هدف، یک شکست و یک هات‌داگ در دنیایی از پرنسس‌ها ذره‌ذره انجام می‌دهیم.

اگر به روابطی فکر کنید که به شما انرژی، شادی و الهام می‌بخشند، متوجه خواهید شد آن‌ها همان‌هایی هستند که هیچ تظاهر و چرندیاتی داخل‌شان نیست.

«این‌جا مسئله این نیست که بفهمیم چرا تو رو دوست نداشتن یا حق با چه کسی بود یا نبود، کارت این‌جا اینه که تمرین بکنی با این ایده کنار بیای که افرادی وجود دارن که تو رو درک می‌کنن و عده‌ای هم هستن که تو رو درک نمی‌کنن... و این هیچ ایرادی نداره.»

آناییز نین نوشته است: «زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.»

آناییز نین نوشته است: «زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.» اگر چنین حرفی صحت داشته باشد که فکر می‌کنم دارد، پس شجاعت کلید دستیابی به بهترین زندگی‌ای است که می‌توانیم برای خود بسازیم.

به‌عبارت‌دیگر، پسران آموزش دیده‌اند که شجاع باشند؛ درحالی‌که دختران آموزش دیده‌اند که بی‌عیب‌ونقص باشند.

آقایان قاطعانه به زمینه‌های ناشناخته وارد می‌شوند، بدون آن‌که سر سوزنی بابت شکست‌خوردن یا احمقانه به‌نظررسیدن نگران باشند. دلیلی برای این رفتار و احساس زنان وجود دارد. هیچ ارتباطی به بیولوژی ندارد و فقط مربوط به شیوهٔ تربیتی ماست. از سنین کم به دختران آموزش داده شده است که محافظه‌کار باشند، تلاش کنند بالاترین نمره را برای خوشحالی والدین و معلم‌ها کسب کنند، مراقب باشند خیلی از میله‌های بازی پارک بالا نروند تا سقوط نکنند و آسیب نبینند، آرام و مطیعانه بنشینند، زیبا باشند، سازگار و دل‌پذیر باشند تا دوست داشته شوند. والدین و معلمان خوش‌نیتْ ما را به‌سوی فعالیت‌هایی هدایت می‌کنند که در آن‌ها موفق هستیم تا خوش بدرخشیم و ما را از فعالیت‌هایی که استعداد طبیعی خوبی در آن‌ها نداریم، دور می‌کنند تا احساسات و معدل نمرات‌مان خدشه‌دار نشوند. البته که قصدشان خیر است؛ هیچ پدرومادری مایل به دیدن صدمه، ناامیدی یا دل‌سردی دخترش نیست. حفاظ نرمی که اطراف ما پیچیده شده با عشق و مراقبت همراه است، به همین دلیل هیچ‌کس متوجه نمی‌شود که چقدر این مسئله ما را از ریسک‌پذیری و دنبال‌کردن رؤیاها در بزرگ‌سالی مجزا و دور می‌کند.

افسانهٔ شمارهٔ دو: به‌محض این‌که همه‌چیز تمام‌وکمال شود، من خوش‌بخت خواهم بود

تمام مشکلات برای حل‌شدن مستلزم این هستند که شجاعت به خرج دهیم.

«زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.»

در هر صورت موفقیت‌های خود را به اشتراک بگذارید؛ اما اشتباهات خجالت‌آور و لحظات افتضاح به‌بارآوردن را هم که باعث شدند به آن مرحله برسید، نشان دهید.

چیزی به‌نام کمال بدون دردسر وجود ندارد. هیچ‌کس با ظاهر بی‌عیب‌ونقص از خواب بیدار نمی‌شود. هیچ زوجی بدون دعوا زندگی نمی‌کند. فرزند هیچ‌کس فرشته‌ای بی‌عیب‌ونقص نیست. هیچ‌کس بدون زحمت و پسرفت به مقام مدیریت یا رهبری مجموعه‌ای نرسیده است. فیلترهای اینستاگرام با موفقیت ما را قانع می‌کنند که هر عکس بی‌عیب‌ونقصی تصویری از یک زندگیِ به همان اندازه بی‌عیب‌ونقص است؛ اما خودمان بهتر می‌دانیم قضیه این‌طور نیست. همه، منظورم همهٔ انسان‌هاست، عیب‌ونقصی داریم. همه درگیری دارند. همه افتضاح به بار می‌آورند. همه حرف‌های احمقانه می‌زنند

انجام کاری که به‌نوعی در آن افتضاح هستید، راه دیگری برای تحمل عیب‌ونقص است و به‌نوبهٔ خود راه دیگری برای زندگی مجدد بخشیدن به لذتی است که توسط کمال‌گرایی در خفقان نگه داشته شده است

هیچ مسیر ثابتی برای «شجاع‌شدن» وجود ندارد، مگر آن‌که دوباره و دوباره کاری بکنید که درعوض ترس، شجاعت را تحکیم کند.

این زنان هستند که تمام زمان مخصوص خودشان را صرف همسران و فرزندان‌شان می‌کنند. اما بیایید شدیداً صادق باشیم: اغلب خودمان باعث و بانی آن هستیم.