بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

اما این تفکر غلطی است که فرض را بر این می‌گذارد که بر دیدگاه و واکنش دیگران دربارهٔ خودمان سلطه داریم.

حالا از دختران انتظار می‌رود که مهربان اما قوی، مؤدب اما جسور، سازگار اما ره‌گشا و پیشرو، و قدرتمند اما همچنین زیبا باشند.

کلی که می‌دانست دخترش اصولاً بی‌پرواست از پایین فریاد می‌زد: «یالا، الی!» وقتی فهمید بیلی مانند پسرها قصد ندارد او را به پایین هل دهد، فریاد زد: «هلش بده!» همهٔ افراد حاضر وحشت‌زده شده بودند. کلی به‌خاطر می‌آورد: «همهٔ بزرگ‌ترهای اون سفر چپ‌چپ به من نگاه می‌کردن. حتی تلاش نکردن قضاوت‌شون رو پنهان کنن، قضاوت دربارهٔ این‌که من فرد دیگری رو تشویق می‌کردم که دخترم رو وادار به شجاعت بکنه. ما نباید با دخترامون چنین کاری بکنیم.»

به‌طور خودآگاه یا ناخودآگاه از انجام هرکاری که از موفقیت در آن اطمینان نداریم، خودداری می‌کنیم تا از ناراحتی و تحقیر احتمالی آن اجتناب بورزیم. هیچ نقش و مسئولیتی را به عهده نمی‌گیریم، مگر آن‌که مطمئن باشیم انتظارات را برآورده کرده‌ایم یا فراتر از حد انتظار بوده‌ایم.

چیزی به‌نام کمال بدون دردسر وجود ندارد.

بابت درخواست‌کردن معذرت‌خواهی نکنید. نباید هیچ درخواستی را با این عبارت شروع کنید: «معذرت می‌خواهم، اما ممکن است ...؟

عادت‌های کمال‌گرایی ما به ما آموخته‌اند که سازگاری‌داشتن به این معناست که قبول می‌کنیم با توصیهٔ یک نفر دیگر همراه شویم، حتی اگر از ته دل می‌دانیم که خواستهٔ ما نیست.

عادت‌های کمال‌گرایی ما به ما آموخته‌اند که سازگاری‌داشتن به این معناست که قبول می‌کنیم با توصیهٔ یک نفر دیگر همراه شویم، حتی اگر از ته دل می‌دانیم که خواستهٔ ما نیست.

زنانی که عادت دارند زمانی را مختص خود کنار بگذارند از زنانی که چنین کاری نمی‌کنند، زندگی رضایتمندانه‌تری دارند.

هرکاری که در زندگی ارزش انجام‌دادن داشته باشد مستلزم شجاعت است.

به‌عبارت‌دیگر، پسران آموزش دیده‌اند که شجاع باشند؛ درحالی‌که دختران آموزش دیده‌اند که بی‌عیب‌ونقص باشند.

آناییز نین نوشته است: «زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.»

تمایل به بی‌عیب‌ونقص‌بودن بر سلامت ما هم اثر مخربی دارد؛ چراکه تعمق دربارهٔ کوچک‌ترین اشتباه یا نگرانی بابت ناراحتی فرد، یا کاری که انجام دادیم و حرفی که زدیم، باعث بی‌خوابی می‌شود. به‌دلیل این‌که آموزش دیده‌ایم به هر قیمتی که شده، مفید و انعطاف‌پذیرباشیم، در تلاش برای انجام همهٔ این امور خود را از پا می‌اندازیم و درنهایت خسته می‌شویم، تحلیل می‌رویم و حتی بیمار می‌شویم؛ زیرا بخش بسیار زیادی از زمان و نیروی خود را صرف دیگران می‌کنیم.

علی‌رغم ظاهر امور از نگاه بیرونی، به یک دلیل ساده هیچ‌یک از انتخاب‌های من در زندگی شجاعانه نبودند: هیچ‌چیز برای ازدست‌دادن نداشتم

اما مؤلفهٔ کلیدی دیگر این است که خواستار بازخورد بودند. شجاعت رویارویی با عیوب و نقص‌های خود را داشتند؛ ظرفیت آن را داشتند که بپرسند چگونه و در چه نواحی‌ای چندان عالی نبودند تا بتوانند خود را اصلاح کرده و پیشرفت کنند.

وقتی در لحظاتی که می‌دانیم باید ابراز عقیده می‌کردیم، ساکت می‌مانیم یا در شرایطی که علی‌رغم تمایل به دادن پاسخ منفی، از ترس پذیرفته‌نشدن، جواب مثبت می‌دهیم، اعتمادبه‌نفس‌مان جریحه‌دار می‌شود.

یکی از نشانه‌های خوش‌بختی داشتن روابط نزدیک و پرمعنا با دیگران است. اما تظاهر به تسلط بر همهٔ امور باعث می‌شود تنها شویم

در جایی خواندم که مقدار پول موردنیاز فرد برای خوش‌بخت بودن، همیشه ده برابر بیش‌تر از مقداری است که دارد. این تشبیه مناسبی برای چگونگی جست‌وجوی کمال است.

گوش کنید آقا: تخمدان‌های من هیچ تأثیری بر میزان شجاعت من ندارند. شاید استدلال او منطقی به‌نظر برسد و موافقت دوستانش را جلب کند، اما علم او ایراد دارد. متأسفانه این نوع استدلال‌ها رایج هستند و باید هم‌اکنون برچیده شوند. شجاعت فطری نیست. مردان ازلحاظ زیست‌شناختی جنس شجاع‌تر مقرر نشده‌اند و تستوسترون تک‌بلیت مخصوص شجاعت نیست. متأسفانه، استدلال «مردان به‌طور غریزی شجاع‌تر هستند» بارها به‌شیوه‌های مختلف آورده شده است. ممطئن هستم هرکدام از این مدل‌ها را شنیده‌اید: در رابطه با مقولهٔ ریسک ذهن‌های ما برنامه‌ریزی متفاوتی دارند. مردان شجاع‌تر هستند؛ زیرا تستوسترون بیش‌تری دارند یا زیرا از دوران ماقبل تاریخ به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شده‌اند که با سلحشوری جسورانهٔ خود، یار زایای خود را جذب کنند. من می‌گویم این‌ها همه چرندیات هستند.

یا شجاعت خصلتی مردانه است؟ از قبل اطلاع می‌دهم: نه! یکی از به‌یادماندنی‌ترین پاسخ‌هایی که برای همایش تد دربارهٔ شجاعت دریافت کردم، نظری بود که یک مرد در وبگاهی با موضوعات روابط جنسی، نرم‌افزار، سیاست و اسلحه (لذت‌های سادهٔ زندگی) داده بود که می‌گفت زنان به‌دلیل تخمدان‌های‌شان شجاعت کم‌تری دارند. بله درست خواندید: تخمدان‌های‌مان. او ادعا داشت که زنان به‌طور طبیعی محتاط‌تر و ترسوتر هستند؛ زیرا تئوری تکامل ما را این‌گونه بار آورده است. طبق گفتهٔ او، «زنان تعداد محدودی تخمک‌گذاری در عمر خود دارند و در سازش اجداد با محیط، بارداری ریسک شدید مرگ را به‌همراه داشت. این مسئله را در مقایسه با مردان قرار دهید که میزان اسپرم نامحدود دارند. هر فرد مذکر برای موفقیت تولید مثل یک گروه انسان از یک فرد مؤنث ضرورت کم‌تری دارد. نظریهٔ بازی را انجام دهید. دیوانه‌وار بود اگر زنان به‌طور غریزی بسیار ریسک‌گریزتر از مردان نبودند.»