بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

الان که به گذشته نگاه می‌کنم، کاملاً باور دارم که روزهایی که در افسوس و تأسف غرق بودم به همان اندازهٔ قدم‌های دیگر برای بازگشت به حالت اول برایم ضروری بوده‌اند. به همین دلیل می‌گویم برای خودتان جشن ترحم به پا کنید. به خودتان زمان محدودی برای عزاداری برای آن‌چه از دست داده‌اید، بدهید

اشتباهات خود را با شرم پنهان نکنید. آن‌ها را با افتخار در معرض نمایش قرار دهید! شجاعانه است که به‌سوی چیزی خارج از محدودهٔ امن خود حرکت کنید و حتی شجاعانه‌تر است که در صورت شکست اجازه دهید دنیا شما را ببیند (و همراه شما دل‌سوزی کند یا بخندد). در هر صورت موفقیت‌های خود را به اشتراک بگذارید؛ اما اشتباهات خجالت‌آور و لحظات افتضاح به‌بارآوردن را هم که باعث شدند به آن مرحله برسید، نشان دهید.

به‌ازای هربار که وادار به سکوت شده‌اید یا حرف‌تان را قطع کرده‌اند، وقت آن رسیده است. به‌ازای هربار که از صراحت کلام به‌دلیل دوست‌داشته‌نشدن ترسیده‌اید، وقت آن رسیده است. به‌ازای هر دستاوردی که به‌دلیل تواضع نادیده گرفتید، وقت آن رسیده است. به‌ازای هر لحظه‌ای که مدارا کرده‌اید و حقیقت را نگفته‌اید، وقت آن رسیده است. به‌ازای هربار که سکوت کرده‌اید، گرچه ذره‌ذرهٔ وجودتان فریاد می‌زد که باید حرف دل‌تان را بزنید، وقت آن رسیده است. وقت آن رسیده است که در هرکدام یا همهٔ شیوه‌های زیر کنترل را به دست بگیرید: - اگر حرفی برای گفتن دارید، بگویید. اگر کسی حرف شما را قطع کرد، به صحبت خود ادامه دهید. اگر به شما گفتند ساکت باشید، به صحبت خود ادامه دهید.

«این‌جا مسئله این نیست که بفهمیم چرا تو رو دوست نداشتن یا حق با چه کسی بود یا نبود، کارت این‌جا اینه که تمرین بکنی با این ایده کنار بیای که افرادی وجود دارن که تو رو درک می‌کنن و عده‌ای هم هستن که تو رو درک نمی‌کنن... و این هیچ ایرادی نداره.»

زن بی‌دست‌وپایی نباشید. ساخت یا تعمیر چیزی با دو دست خود به شما قدرت می‌دهد. کامپیوتر یا گوشی همراه شما کار نمی‌کند؟ درعوضِ درخواست کمک از فردی دیگر، با پشتیبانی فنی تماس بگیرید و (به‌آرامی و صبورانه) مراحل تعمیر آن‌را طی کنید. باید صندلی ماشین نوزاد خود را نصب کنید، اما دستورالعمل شما را گیج کرده است؟ یکی از ویدئوهای آموزشی یوتیوب را پیدا کنید و خودتان آن‌را نصب کنید (نکته: می‌توانید تقریباً برای هر کاری یک ویدئوی آموزشی در آن سایت بیابید). خود را با اصول پایه قدرتمند کنید تا از رفتارهای قدیمی و درمانده اجتناب کنید

بدترین اتفاق ممکن این است که زمین بخورید. اما که چه؟ اگر چند قدم اول را برندارید، همیشه در این فکر خواهید بود که چه‌چیزهایی را از دست داده‌اید. خیلی بهتر است در حین تلاش زمین بخورید تا این‌که هرگز تلاش نکنید.

کاری خلاف آن‌چه اضطراب‌تان به شما می‌گوید، انجام دهید. اضطراب شما همواره فریاد خواهد زد که بدوید، پنهان شوید و از انجام کاری جا بزنید. پس چنین کاری نکنید! اگر به شما می‌گوید که به آن رویداد بازاریابی نروید، چون احساس معذب‌بودن خواهید کرد، بروید. اگر شما را وادار می‌کند قبل از آن‌که مادر شوهرتان به آپارتمان شما بیاید، چندین ساعت صرف شست‌وشو و تمیزکردن آن کنید، مختصر آپارتمان را تمیز کنید و به اتمام برسانید.

از شما می‌خواهم فعالانه خواستار بازخورد سرد، سخت و خالص باشید؛ آن‌هم نه زمانی که می‌دانید کاری را به بهترین نحو انجام داده‌اید، بلکه زمانی که می‌دانید فضای زیادی برای پیشرفت دارید. این شبیه به نوعی مواجهه‌درمانی است که باعث می‌شود در برابر ترس‌تان بی‌حس شوید. شاید یک لحظه احساس لگدخوردن به شکم را داشته باشد؛ اما هرچه بیش‌تر آن‌را انجام دهید، قول می‌دهم که به‌زودی متوجه خواهید شد بازخورد انتقادی به آن اندازه که فکرش را می‌کنید، دردناک نیست.

زمانی که چالش یا فرصتی را رد می‌کنید، از خود بپرسید: آیا انجام این کار واقعاً عاقلانه نیست یا من به‌دلیل ترس و بیرون‌بودن از نقطهٔ امن خود مایل به انجام آن نیستم؟

مهم‌ترین و ضروری‌ترین کلید حصول به ذهنیت شجاعت، در اولویت قراردادن سلامتی است. اصول پایهٔ آن در ادامه آورده شده است: - سلامتی خود را در اولویت قرار دهید.

مهم‌تر از همه، شجاعت به ما آزادی می‌بخشد. به ما قدرت می‌دهد صدای خود را به گوش همگان برسانیم و هرچیزی را که باعث ناراحتی‌مان می‌شود، رها کنیم و به‌سوی آن‌چه روح‌مان را شاداب می‌کند پیش برویم. به ما کمک می‌کند که ببینیم خودِ سرافرازانه آشفته، ناقص و واقعی‌مان درحقیقت تعریف صحیح کمال است.

شجاعت تضمین نمی‌کند که همه‌چیز به‌خوبی پیش خواهد رفت. فقط تضمین می‌کند که ایرادی ندارد اگر به‌خوبی پیش نرفت. مهم نیست با چه مشکلاتی روبه‌رو شویم؛ شجاعت کمک می‌کند مستحکم بایستیم و به راه خود ادامه دهیم. شجاعت و نه کمال، تنها زره حقیقی موجود است.

من به شما نمی‌گویم که برای رسیدن به اهداف‌تان بیش‌تر تلاش کنید. آن‌چه به شما می‌گویم، این است که اجازه ندهید ترس مانع از دنبال‌کردن اهداف‌تان شود. می‌خواهم به شما بگویم پیش از تلاش‌کردن، تسلیم نشوید. اگر موفق شوید، این موفقیت شیرین‌تر نیز خواهد بود؛ زیرا شجاعت و عشق واقعی محرک آن بوده است. اگر موفق نشوید، ممکن است ناامید شوید؛ اما باز هم افتخار خواهید کرد، زیرا این همان چیزی خواهد بود که کارول دوئک «شکست صادقانه» نامیده بود.

شجاعت هر زنی است که راهِ زندگی یا همسری را انتخاب کرد که مورد قبول خانواده‌اش نبود، به‌تنهایی فرزندش را پرورش داد و به ندای درون خود گوش فراداد که می‌گفت مادری راه مناسبی برای او نیست. شجاعتْ هر زنی است که پس از تولد فرزندش به دانشگاه یا کار خود بازگشت و شجاعت هر زنی است که تصمیم گرفت این راه را ادامه ندهد. شجاعت هر زنی است که شهامت داشت این توهم را از بین ببرد که همه‌چیز تحت کنترل است و درخواست کمک کرد. شجاعت هر زنی است که در مقابل بدرفتاری ایستادگی کرده است؛ حتی اگر به‌معنای به‌خطرافتادن شغل و شهرتش باشد.

ازسوی‌دیگر، شجاعتْ چیزهایی را به زندگی شما اضافه می‌کند که کمال‌گرایی آن‌ها را به حذف‌شدن از زندگی‌تان تهدید کرده است: لذت و شادی؛ احساس موفقیت واقعی؛ غلبه بر ترس و استحکام مقابله با آن ها؛ گشاده‌رویی در برابر ماجراجویی و فرصت‌های جدید و پذیرش اشتباهات، گاف‌ها، لغزش‌ها و عیوبی که باعث جالبی شما می‌شوند و زندگی‌تان را منحصراً از آن شما می‌سازند.

ما مفهوم «بی‌نقصی» را هدف غایی می‌دانیم، بدون هیچ اشتباه، بدون هیچ عیب، بدون هیچ کاستی. اما حقیقت این است که این عیب‌ها و کاستی‌ها هستند که ما را جالب و زندگی را غنی می‌کنند. پذیرفتن عیب و نقص لذت‌آفرین است. به‌علاوه، اگر بی‌نقص باشید، آموختن و تلاش‌کردن چه لذتی خواهند داشت؟

این ناتوانی در تحمل بازخورد منفی ازلحاظ حرفه‌ای مانع پیشرفت ما می‌شود؛ زیرا اجازه نمی‌دهد انتقادهای سازنده‌ای را بپذیریم که باعث بهبود ما می‌شوند.

من با مردان زیادی در حقوق، اقتصاد و اکنون در فناوری کار کرده‌ام و ویژگی مشترک تمام آن‌ها تمایل به پذیرفتن چالش است، صرف‌نظر از آمادگی یا عدم آمادگی آن‌ها برای کار.

طنز قضیه در این است که کمال‌گرایی درحقیقت مانع تعالی می‌شود. باعث می‌شود بیش‌ازحد فکر کنیم، بیش‌ازحد تجدید نظر کنیم و بیش‌ازحد تجزیه و تحلیل کنیم: بیش‌ازاندازه به کمال‌گرایی می‌پردازیم و به‌اندازهٔ کافی عمل نمی‌کنیم.

تعالی نوعی بودن است، نه هدفی که به آن برخورد کنید یا از دست بدهید. به شما کمک می‌کند که صرف‌نظر از نتیجهٔ نهایی، به تلاش خود افتخار کنید.