بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

تحقیق ملی مؤسسهٔ کار و خانواده در سال ۲۰۱۲ چیزی را که همهٔ ما به‌طور عقلانی از صحت آن آگاهی داریم به اثبات رساند: زنانی که عادت دارند زمانی را مختص خود کنار بگذارند از زنانی که چنین کاری نمی‌کنند، زندگی رضایتمندانه‌تری دارند.

اگر خسته باشید به‌هیچ‌وجه نیرویی برای ریسک‌پذیری ندارید. زمانی که انرژی شما تحلیل رفته و ذهن‌تان خسته شده است، تقریباً ناممکن است که شجاعت «نه» گفتن داشته باشید یا انجام کار جدید و ترسناکی را آغاز کنید.

ما در رابطه‌های اذیت‌کننده و در گروه‌های دوستی ناراحت‌کننده و در شغل‌های عذاب‌دهنده می‌مانیم. ما اجازه می‌دهیم افکار خوب‌مان از ریشه پژمرده شوند و از بین بروند؛ یا بدتر از آن، با عذاب، موفقیت دیگران را در زمینه‌ای تماشا می‌کنیم

وقتی از نیاز آزاردهندهٔ بی‌عیب‌بودن چشم می‌پوشیم یا می‌توان گفت وقتی ترس بی‌عیب‌نبودن را کنار می‌گذاریم، آزادی، خوشحالی و همهٔ خوبی‌هایی را که در زندگی می‌خواهیم پیدا می‌کنیم.

پسران آموزش دیده‌اند که شجاع باشند؛ درحالی‌که دختران آموزش دیده‌اند که بی‌عیب‌ونقص باشند.

وقت آن رسیده است که قبل از امتحان‌کردن تسلیم نشویم

زمانی که در عمق درون خود می‌دانیم که باید از حق خود دفاع کنیم، چنین کاری انجام نمی‌دهیم؛ زیرا نمی‌خواهیم زورگو، بدجنس یا صریحاً آزاردهنده باشیم. زمانی که عقیدهٔ خود را بیان می‌کنیم، در کشمکش و سبک و سنگین‌کردن هستیم که چگونه حرف‌مان را بیان کنیم و سعی داریم به‌میزان کافی جسور و بی‌محابا باشیم، بدون آن‌که برتری‌طلب و خشن به نظر برسیم.

به‌دلیل این‌که از سنین کم بابت بی‌عیب‌ونقص‌بودن پاداش گرفته‌ایم، در بزرگ‌سالی به زنانی تبدیل شده‌ایم که از شکست‌خوردن هراس دارند.

یک دانشجوی سال سومی توضیح داده بود که چطور بالاخره نیاز به بی‌عیب‌بودن را کنار گذاشته است، آن‌هم بعد از سال‌ها گریستن به‌خاطر فشار تکالیف، ناتوانی در درخواست کمک با ترس از احمق تلقی‌شدن، و وسواس به کمال‌گرایی که او را از مدرسه رانده بود. نوشته بود: «این کار کاملاً قدرت‌بخشه. می‌تونم سؤال بپرسم. چه اهمیتی داره اگه یه آدم نادان فکر می‌کنه من احمقم چون باید چیزی برام روشن بشه؟ من به‌خاطر خودم و تحصیلاتم این‌جام.»

طنز قضیه در این است که کمال‌گرایی درحقیقت مانع تعالی می‌شود. باعث می‌شود بیش‌ازحد فکر کنیم، بیش‌ازحد تجدید نظر کنیم و بیش‌ازحد تجزیه و تحلیل کنیم: بیش‌ازاندازه به کمال‌گرایی می‌پردازیم و به‌اندازهٔ کافی عمل نمی‌کنیم.

«شجاعت مهم‌ترین فضیلت انسان است، زیرا همه‌چیز به آن بستگی دارد.»

یک بار در کنفرانسی در کالیفرنیا با زنی آشنا شدم که از من پرسید: «چطور می‌تونم برای بی‌نقص‌بودن تلاش نکنم، وقتی دنیا به بی‌نقصی پاداش می‌ده؟» جواب من این بود که شاید دبیرستان یا دانشگاه به بی‌نقصی پاداش دهد؛ اما در دنیای واقعی مسئله تفاوت دارد. دنیای حقیقی به شجاعت پاداش می‌دهد.

«زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.»

وقتی تظاهر به ظاهری فریبنده و بی‌عیب‌ونقص می‌کنیم، به روابط و قلب خود آسیب می‌رسانیم؛ این لایهٔ حفاظتی ممکن است ضعف‌ها و عیب‌های ما را از نگاه دیگران حفظ کند، اما همچنین ما را از عزیزان‌مان دور می‌کند و مانع شکل‌گیری روابط باارزش و قابل‌اعتماد می‌شود.

اگر در مقابله با هر تصمیم، گزینهٔ شجاعانه‌تر را انتخاب می‌کردید و راه جسورانه‌تر را پیش بگیرید چطور؟ آیا خوشحال‌تر خواهید بود؟ آیا آن‌طور که آرزو داشتید، دنیا را تحت‌تأثیر قرار خواهید داد؟ من باور دارم پاسخ هر دو پرسش مثبت است.

پسران آموزش دیده‌اند که شجاع باشند؛ درحالی‌که دختران آموزش دیده‌اند که بی‌عیب‌ونقص باشند.

والدین و معلمانِ خوش‌نیتْ دختران را به‌سوی فعالیت‌هایی هدایت می‌کنند که در آن توانا هستند تا خوش بدرخشند و آن‌ها را از فعالیت‌هایی که ممکن است ناامیدکننده باشند یا حتی در آن‌ها شکست بخورند، دور می‌کنند. این مقوله قابل‌درک است؛ زیرا دختران آسیب‌پذیر و لطیف تلقی می‌شوند و به‌طور غریزی قصد داریم از آن‌ها در مقابل آسیب و قضاوت محافظت کنیم. ازطرف‌دیگر پسران ما در گردش، کاوش، کثیف‌شدن، زمین‌خوردن و بله، حتی شکست‌خوردن، آزادی عمل دارند، همه به‌بهانهٔ این‌که به آن‌ها آموزش دهیم در کم‌ترین سن ممکن «مرد» باشند. حتی اکنون نیز باوجود همهٔ پیشرفت‌های اجتماعی‌مان، مردم هنوز هم در صورت تردید، محافظه‌کاری یا آسیب‌پذیری و گریهٔ پسرها معذب هستند

باور قوی‌بودن پسران و ضعیف‌بودن و نیاز دختران به حفاظت‌شدن به‌طور وسیع و عمیق، درون ما جای گرفته است.

مشکل این است که وقتی سخت می‌کوشید تا علاقهٔ همه را به خود جلب کنید، اغلب در انتها علاقهٔ چندانی به خودتان ندارید. اما به‌محض آن‌که می‌آموزید به‌حدی شجاع باشید که نگران خوشی دیگران نباشید و خود را در اولویت قرار دهید (که چنین کاری نیز خواهید کرد!) در آن حالت است که نویسندهٔ قدرتمند زندگی خودتان می‌شوید.

دختران مطیع به زنان مطیع تبدیل می‌شویم و با ازخودگذشتگی، سازگاری و دل‌پذیربودن در چرخهٔ بی‌پایان نیاز به اثبات ارزش‌مان به دیگران و خودمان گرفتار می‌شویم.