بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

من عقیده دارم این نظام فکری «بی‌عیب باش یا ناکام بمان» بخش بزرگی است از دلیل نمایانی کم‌تر زنان در سمت‌های مدیریت ارشد، هیئت‌رئیسه، کنگره و تقریباً هرجایی که نگاه کنید.

مردیث می‌گفت: «کمالْ سبب ایجاد کمال بیش‌تر می‌شود. هربار که دانش‌آموزی بیش‌ازحد درس می‌خوانَد یا چیزی را پنج مرتبه بازنویسی می‌کند و نمرهٔ خوبی کسب می‌کند، بیش‌تر متقاعد می‌شود که باید این کار را همواره انجام دهد تا موفق شود.»

تحقیقات نشان می‌دهند که والدین کمک‌های مستقیم‌تر و اخطار بیش‌تری به دختران‌شان می‌دهند، درحالی‌که تشویق و راهنمایی پسران‌شان از فاصلهٔ دورتری است و بعد آن‌ها را رها می‌کنند تا خود بر چالش‌های فیزیکی غلبه کنند

این‌که به‌راحتی و باافتخار خودتان باشید، شجاعانه است.

شجاعت هر زنی است که در مقابل بدرفتاری ایستادگی کرده است؛ حتی اگر به‌معنای به‌خطرافتادن شغل و شهرتش باشد. شجاعت هر زنی است که در ارتکاب اشتباه، خود را بدون جریمه تبرئه می‌کند، گاهی به خود اجازه می‌دهد درعوض غذای خانگی به فرزندانش پیتزا بدهد و زمانی که می‌داند در اشتباه است، بدون پرخاشگری و مقصردانستن کسی، عذرخواهی می‌کند.

وارونه‌گویی این‌جاست که به‌محض آن‌که خود را از نیاز به دوست‌داشته‌شدن رها کنید، راهی برای «افراد خودتان»، کسانی که شما را درک می‌کنند، باز می‌کنید تا به همهٔ دلایل خوب، شما را بیش‌تر دوست داشته باشند.

همان‌طور که برای شجاع‌بودن نیازی نیست مانند مردان باشیم، قطعاً برای موفق‌بودن نیز نیازی نیست مانند آن‌ها باشیم. این تفکری قدیمی و فرسوده است که از آن خسته شده‌ام. چنین نیست که مانند مردان رفتارکردن ما را به جایی می‌رساند.

مطالعه‌ای ملی طراحی‌شده به‌دست مؤسسهٔ کار و خانواده نشان داده است که بیش‌تر فشار زمانیِ زنانْ خودخواسته است؛ زیرا در واگذاری کنترل و رهاکردن آن دچار مشکل می‌شوند.

به‌دلیل این‌که از سنین کم بابت بی‌عیب‌ونقص‌بودن پاداش گرفته‌ایم، در بزرگ‌سالی به زنانی تبدیل شده‌ایم که از شکست‌خوردن هراس دارند

پسران آموزش دیده‌اند که شجاع باشند؛ درحالی‌که دختران آموزش دیده‌اند که بی‌عیب‌ونقص باشند. به‌دلیل این‌که از سنین کم بابت بی‌عیب‌ونقص‌بودن پاداش گرفته‌ایم، در بزرگ‌سالی به زنانی تبدیل شده‌ایم که از شکست‌خوردن هراس دارند. در زندگی‌های شخصی و حرفه‌ای خود خطر نمی‌کنیم؛ زیرا می‌ترسیم در صورت خطاکردن قضاوت شویم، خجالت‌زده و بی‌اعتبار شویم، وجههٔ عمومی‌مان افول کند یا اخراج شویم. به‌طور خودآگاه یا ناخودآگاه از انجام هرکاری که از موفقیت در آن اطمینان نداریم، خودداری می‌کنیم تا از ناراحتی و تحقیر احتمالی آن اجتناب بورزیم. هیچ نقش و مسئولیتی را به عهده نمی‌گیریم، مگر آن‌که مطمئن باشیم انتظارات را برآورده کرده‌ایم یا فراتر از حد انتظار بوده‌ایم.

شجاعت تضمین نمی‌کند که همه‌چیز به‌خوبی پیش خواهد رفت. فقط تضمین می‌کند که ایرادی ندارد اگر به‌خوبی پیش نرفت.

کلید بخشش خود تمرکز بر کاری است که درست انجام داده‌اید، همچنین به‌یادداشتن این واقعیت که هیچ‌کس بی‌عیب‌ونقص نیست، حتی خود شما.

برای او، حقیقتِ این‌که هیچ‌کس به او اجازهٔ صحبت نمی‌داد، دقیقاً دلیلی بود برای این‌که باور داشته باشد باید صحبت کند

طبق گفتهٔ سیسیل ریچاردز، اگر منتظر هستید همه‌چیز هماهنگ شود، تا آخر عمر منتظر خواهید ماند.

ما باید رویکرد خود را تغییر دهیم و همهٔ کار را بااصالت انجام دهیم. مانند زنان شجاع بودن به‌معنای تصمیم‌گیری برمبنای خواست‌های ما و اموری است که ما را خوشحال می‌کنند، نه آن‌چه دیگران از ما انتظار دارند و از ما می‌خواهند

«وظیفهٔ من این نیست که دوست داشته بشم. وظیفهٔ من اینه که منظورم رو برسونم.»

بله، زنان عموماً کم‌تر از مردان ریسک‌پذیرند. اما درحالی‌که شما ممکن است از کلمهٔ «ترسو» استفاده کنید، من از کلمهٔ «احتیاط هوشمندانه و متفکرانه» استفاده می‌کنم.

اگر منتظر هستید همه‌چیز هماهنگ شود، تا آخر عمر منتظر خواهید ماند.

همهٔ برنامه‌ها قابلیت دوباره‌نویسی دارند، ازجمله آن‌هایی که تعیین‌کنندهٔ این هستند که شما راه کمال و بی‌عیبی را انتخاب می‌کنید یا راه شجاعت را.

بسیاری از ما به‌گونه‌ای تربیت شده‌ایم که دیگران و در وهلهٔ اول والدین‌مان را خشنود کنیم. ما راه موردانتظار را دنبال می‌کنیم، بدون این‌که در درستی آن تردیدی داشته باشیم. برای برخی دختران مانند روث، این راه ازدواج‌کردن و بچه‌دارشدن بود؛ برای دیگران این راه تلاش خستگی‌ناپذیر برای پیشرفت‌کردن است.