بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

مردان تلاش می‌کنند با تهدید، زنان را وادار به سکوت کنند

اگر منتظر هستید همه‌چیز هماهنگ شود، تا آخر عمر منتظر خواهید ماند.

وقت آن رسیده است که شجاعت را خصلتی دست‌یافتنی تعریف کنیم، صرف‌نظر از جنسیت و بیولوژی.

من عقیده دارم این نظام فکری «بی‌عیب باش یا ناکام بمان» بخش بزرگی است از دلیل نمایانی کم‌تر زنان در سمت‌های مدیریت ارشد، هیئت‌رئیسه، کنگره و تقریباً هرجایی که نگاه کنید.

اشتباهات خود را با شرم پنهان نکنید. آن‌ها را با افتخار در معرض نمایش قرار دهید! شجاعانه است که به‌سوی چیزی خارج از محدودهٔ امن خود حرکت کنید و حتی شجاعانه‌تر است که در صورت شکست اجازه دهید دنیا شما را ببیند

آناییز نین نوشته است: «زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.»

راه تغییر چشم‌انداز جهانی برای همهٔ زنان این است که از یکدیگر به‌شیوه‌های شخصی و باارزش حمایت کنند.

به‌ازای هربار که سکوت کرده‌اید، گرچه ذره‌ذرهٔ وجودتان فریاد می‌زد که باید حرف دل‌تان را بزنید، وقت آن رسیده است.

مقابله با ترس به من اجازه می‌دهد به‌دنبال آن‌چه علاقه دارم بروم و کاری را انجام دهم که فکر می‌کنم صحیح است، حتی زمانی که همه‌چیز به‌خوبی هماهنگ و انجام آن تضمین نشده است.

بعضی از ایمیل‌ها نشان می‌دادند که دختران و زنان زیر ستم کمال‌گرایی بوده‌اند و این باعث شد گریه کنم: یکی از زنان نوشته بود: «زمانی که مرتکب اشتباهی می‌شم یا کسی رو ناامید می‌کنم، چند روز خودم رو سرزنش می‌کنم. اون مسئله تنها چیزیه که می‌تونم بهش فکر کنم.» دیگری نوشته بود: «همه تصور می‌کنن من کسی هستم که همه‌چیز رو تحت سلطهٔ خودش داره ...ای کاش می‌دونستن چقدر تلاش می‌کنم به اون شکل خودم رو نشون بدم و چقدر می‌ترسم کسی متوجه بشه من چقدر از درون آشفته‌ام.»

ممکن است در مدرسه جست‌وجو برای بی‌نقصی به‌نفع ما بوده باشد؛ اما در دنیای واقعی خبری از نمرات کامل نیست. به‌ناچار ما رشد می‌کنیم و به‌سرعت متوجه می‌شویم که قوانین تغییر یافته‌اند؛ ناگهان تمام آموزه‌های ما نتیجهٔ معکوس می‌دهند. رفتارهایی مانند مؤدب، مهربان و سازگاربودن که همواره نتیجه می‌دادند، ناگهان عملاً و استعاری به‌قیمت گزافی برای ما تمام می‌شوند. مهربان‌بودن به ما ترفیع جایگاه و قدرت نمی‌دهد و مسلماً باعث افزایش حقوق نمی‌شود. مددکاریِ بیش از اندازه ما را در موقعیت‌ها و روابطی قرار می‌دهد که لزوماً تمایل به حضور در آن‌ها نداریم. تلاش برای مؤدب‌بودن و ساکت‌ماندن احساس انزجار به ما می‌دهد؛ زیرا وقتی عمو جو جوک نژادپرستانه می‌گفت، به او نگفتیم که دهانش را ببندد یا زمانی که همکاری اعتبار ایده‌ای را به‌نام خود ثبت کرد، اعتراضی نکردیم. کم‌رویی مفرط و مهربان‌بودن ممکن است باعث شوند در کلاس درس ستارهٔ طلایی دریافت کنیم؛ اما زمانی که وارد دنیای واقعی می‌شویم، این ستاره‌ها از آسمان نخواهند بارید.

به‌شدت آسیب دیدید، لطمه خوردید، طرد شدید؛ این بازیِ تقصیر شما را تضعیف می‌کند. از تقصیر به مسئولیت‌پذیری تغییر مکان دهید و بپرسید: چه‌کاری را می‌توانستی متفاوت انجام دهی و دفعهٔ بعد چه‌کاری را متفاوت انجام خواهی داد؟

تجلیل از دستاوردهای کوچک، حتی با وجود شکست‌های بزرگ، همان چیزی است که به ما کمک می‌کند راه خود را ادامه دهیم و امیدوار باشیم که درنهایت تلاش‌های ما منجر به موفقیت‌های نوآورانه می‌شوند.

چیزی به‌نام کمال بدون دردسر وجود ندارد. هیچ‌کس با ظاهر بی‌عیب‌ونقص از خواب بیدار نمی‌شود. هیچ زوجی بدون دعوا زندگی نمی‌کند. فرزند هیچ‌کس فرشته‌ای بی‌عیب‌ونقص نیست. هیچ‌کس بدون زحمت و پسرفت به مقام مدیریت یا رهبری مجموعه‌ای نرسیده است. فیلترهای اینستاگرام با موفقیت ما را قانع می‌کنند که هر عکس بی‌عیب‌ونقصی تصویری از یک زندگیِ به همان اندازه بی‌عیب‌ونقص است؛ اما خودمان بهتر می‌دانیم قضیه این‌طور نیست.

شعار غیررسمی سیلیکون‌ولی این است: «زودتر و اغلب شکست بخورید.»

دکتر مردیث گراسمن به بیماران خود می‌کند: کاری خلاف آن‌چه اضطراب‌تان به شما می‌گوید، انجام دهید. اضطراب شما همواره فریاد خواهد زد که بدوید، پنهان شوید و از انجام کاری جا بزنید. پس چنین کاری نکنید! اگر به شما می‌گوید که به آن رویداد بازاریابی نروید، چون احساس معذب‌بودن خواهید کرد، بروید.

مردودیت خود را با افتخار نشان دهید؛ آن‌ها نشانی از شجاعت شما هستند. دربارهٔ مردودیت‌ها، اشتباهات و لغزش‌های خود صحبت کنید و از دوستان و همکاران خود دعوت کنید که همین کار را انجام دهند.

آدام گرنت: زمانی که با چالش یا فرصت «ترسناکی» مواجه شده‌اید و با خود تعمق می‌کنید که چه‌کاری انجام دهید، از خود بپرسید در همین شرایط به یک فرد دیگر چه توصیه‌ای می‌کردید. او توضیح داد: «به‌طور میانگین ما برای دیگران تصمیم‌هایی بهتر از خودمان می‌گیریم.

شجاعت به ما آزادی می‌بخشد. به ما قدرت می‌دهد صدای خود را به گوش همگان برسانیم و هرچیزی را که باعث ناراحتی‌مان می‌شود، رها کنیم و به‌سوی آن‌چه روح‌مان را شاداب می‌کند پیش برویم.

شجاعت تضمین نمی‌کند که همه‌چیز به‌خوبی پیش خواهد رفت. فقط تضمین می‌کند که ایرادی ندارد اگر به‌خوبی پیش نرفت. مهم نیست با چه مشکلاتی روبه‌رو شویم؛ شجاعت کمک می‌کند مستحکم بایستیم و به راه خود ادامه دهیم.