بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

اگر منتظر هستید همه‌چیز هماهنگ شود، تا آخر عمر منتظر خواهید ماند.

شکست انتخاب ما نیست اگر شکست انتخاب ما نیست، پس ریسک‌کردن هم انتخاب ما نیست. کمال‌گرایی دقیقاً به همین شیوه شجاعت را سرکوب می‌کند.

تلاش‌های نه‌چندان بی‌نقص نباید داستان شما را متوقف کنند؛ درعوض می‌توانید «من خراب‌کاری کردم» را به «خب، امتحانش کردم، حالا چیز دیگه‌ای رو امتحان می‌کنم» تبدیل کنید.

من این کتاب را می‌نویسم؛ زیرا باور دارم هر زن استحقاق آزادی از خفقان «کمال یا ناکامی» و زندگی شاد و بی‌پروایی را که در رؤیایش بوده است، دارد.

وقتی از نیاز آزاردهندهٔ بی‌عیب‌بودن چشم می‌پوشیم یا می‌توان گفت وقتی ترس بی‌عیب‌نبودن را کنار می‌گذاریم، آزادی، خوشحالی و همهٔ خوبی‌هایی را که در زندگی می‌خواهیم پیدا می‌کنیم.

اریکای شانزده‌ساله ستاره‌ای درخشان است. او فرزند دو پروفسور برجسته و نمایندهٔ کلاس خود با معدل کامل و بی‌کم‌وکاست است. کارنامهٔ او مملو از تحسین معلمان از کوشایی اریکا و رضایت از او در کلاس است. او ماهی دو مرتبه در بیمارستانی محلی داوطلبانه کمک می‌کند. در پایان سال سوم، او با رأی هم کلاسی‌هایش عنوان «بهترین لبخند» را دریافت کرد و دوستان او به شما خواهند گفت که او مهربان‌ترین فردی است که می‌شناسند. اما زیر آن لبخند روشن، اوضاع چندان آفتابی نیست. اگر دفتر وقایع روزانهٔ اریکا را باز کنید، خواهید دید که او احساس می‌کند وظیفهٔ تمام‌وقت اوست که بی‌کم‌وکاست باشد تا بقیه خوشحال و راضی باشند

شجاعتْ چیزهایی را به زندگی شما اضافه می‌کند که کمال‌گرایی آن‌ها را به حذف‌شدن از زندگی‌تان تهدید کرده است

«زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.»

مارتا گفت: «حتی الان با ۳۲ سال سن، باید به‌طور خودآگاه به خودم یادآوری کنم که ارزش من فراتر از بدنمه، که اگه یه شلوار جین اندازهٔ من نیست، عوضش هنوز هم یه شغل باارزش و دوستان و خانوادهٔ دوست‌داشتنی دارم که اون‌ها هم من رو دوست دارن. باید این مسائل رو به خودم یادآوری کنم و این دیوانه‌واره.»

«به قدردانی از هر اتفاق خوبی که برای‌تان رخ می‌دهد، عادت کنید و همیشه شکرگزار باشید و چون همهٔ این موارد در پیشرفت شما سهمی داشته‌اند، باید همه‌چیز را در شکرگزاری خود در نظر بگیرید.»