بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

درنهایت، شکست‌های شما هستند که به شما برگ برنده را می‌دهند. شما را قوی‌تر، عاقل‌تر، دلسوزتر، باارزش‌تر و راستین‌تر می‌کند و وقتی دیگر از خود توقع بی‌نقصی نداشته باشید، آن‌ها نشان‌های شجاعت شخصی شما خواهند شد. آن‌ها را با افتخار به‌تن کنید و به کار خود باز گردید و همه را از ابتدا انجام دهید.

هدف این است که نفس عمیقی بکشید و اجازه دهید مردم خود واقعی‌تان را ببینند. با خودافشایی شجاعت به‌خرج می‌دهید و چون اصالت باعث تشویق دیگران به اصالت‌داشتن می‌شود، در اصل راه را برای زنان دیگر باز کرده‌اید.

اشتباهات خود را با شرم پنهان نکنید. آن‌ها را با افتخار در معرض نمایش قرار دهید! شجاعانه است که به‌سوی چیزی خارج از محدودهٔ امن خود حرکت کنید و حتی شجاعانه‌تر است که در صورت شکست اجازه دهید دنیا شما را ببیند (و همراه شما دل‌سوزی کند یا بخندد).

شجاع‌بودن نوع قدرتمندی از عمل‌گرایی است. زمانی که نوآوری می‌کنید و برای اولین بار کاری را انجام می‌دهید، چه برنده‌شدن در دوی ماراتون باشد و چه اعتراض‌کردن به تبعیض‌های جنسیتی، راه را برای زنان دیگر باز می‌کنید که همین کار را انجام دهند. بدین صورت است که همه ذره‌ذره با اعمال شجاعانه قدرتمندتر می‌شویم.

اگر حرفی برای گفتن دارید، بگویید. اگر کسی حرف شما را قطع کرد، به صحبت خود ادامه دهید. اگر به شما گفتند ساکت باشید، به صحبت خود ادامه دهید. اگر شما را «زن ناخوشایندی» خواندند، تشکر کنید و به صحبت خود ادامه دهید.

«نه» گفتن در ابتدا سخت است؛ صادقانه می‌گویم. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی است که در راه رسیدن به شجاعت با آن روبه‌رو می‌شویم؛ اما همچنین یکی از لذت‌بخش‌ترین چالش هاست. اولویت‌دادن به زندگی شخصی در برابر مهربان‌بودن به‌خاطر دیگران، به‌شدت به انسان آزادی عمل می‌دهد.

باید به خود اعتماد کنید، چه ازنظر شیوهٔ ایفای نقش و چه ازنظر دوباره عاشق‌شدن پس از شکست. باید اطمینان کنید که مشکلی پیش نخواهد آمد. باید اعتماد کنید که کاری برای عرضه‌کردن دارید. باید به‌اندازهٔ کافی شجاع باشید که به خود اعتماد کنید و بدانید که حتی اگر با شکست روبه‌رو شوید، جان سالم به در خواهید برد.

وارونه‌گویی این‌جاست که به‌محض آن‌که خود را از نیاز به دوست‌داشته‌شدن رها کنید، راهی برای «افراد خودتان»، کسانی که شما را درک می‌کنند، باز می‌کنید تا به همهٔ دلایل خوب، شما را بیش‌تر دوست داشته باشند.

هرچه با انجام، گفتن و زندگی‌کردنِ حقیقت خود راحت‌تر باشید، کم‌تر گرفتار تفکر دیگران دربارهٔ خود می‌شوید.

«این‌جا مسئله این نیست که بفهمیم چرا تو رو دوست نداشتن یا حق با چه کسی بود یا نبود، کارت این‌جا اینه که تمرین بکنی با این ایده کنار بیای که افرادی وجود دارن که تو رو درک می‌کنن و عده‌ای هم هستن که تو رو درک نمی‌کنن... و این هیچ ایرادی نداره.»

به‌هرحال، جامعهٔ ما پسران را تشویق می‌کند که کاری را انجام دهند و به تلاش خود ادامه دهند، حتی اگر پیچیده و غامض باشد؛ اما دختران را اذیت نمی‌کند و به همین دلیل ما واقعاً در موقعیت‌هایی قرار نگرفته‌ایم که به ما گفته شده باشد راه‌حل پیدا کنیم.

نیازی نیست موج‌سواری را امتحان کنید تا چنین احساسی را تجربه کنید؛ هر کار جسمانی شجاعانه‌ای شما را به آن خواهد رساند، تا زمانی که هم چالش‌برانگیز و هم خارج از محدودهٔ امن شما باشد.

ابتدا فقط از تپه‌ای کوچک بالا بروید تا انرژی حرکت در جهت صحیح را پیدا کنید و در ادامه ببینید راه به کجا خواهد رفت. بدترین اتفاق ممکن این است که زمین بخورید. اما که چه؟ اگر چند قدم اول را برندارید، همیشه در این فکر خواهید بود که چه‌چیزهایی را از دست داده‌اید. خیلی بهتر است در حین تلاش زمین بخورید تا این‌که هرگز تلاش نکنید.

اگر منتظر هستید همه‌چیز هماهنگ شود، تا آخر عمر منتظر خواهید ماند.

نیازی نیست به رئیس خود بگویید که «گورش را گم کند» یا ظاهری به‌شدت آشفته در میان عموم مردم داشته باشید. این کار را به‌شیوه‌های کوچک و کم‌مخاطره انجام دهید که ببینید توانایی تحمل استرس را دارید. همهٔ این کارهای کوچک نشان می‌دهد که اضطراب ما راوی درخور اعتمادی نیست. این مسئله راه را برای تحمل بیش‌تر عیب‌ونقص باز می‌کند که به‌نوبهٔ خود راه را برای شجاعت باز می‌کند.

کاری خلاف آن‌چه اضطراب‌تان به شما می‌گوید، انجام دهید. اضطراب شما همواره فریاد خواهد زد که بدوید، پنهان شوید و از انجام کاری جا بزنید.

زمانی که با چالش یا فرصت «ترسناکی» مواجه شده‌اید و با خود تعمق می‌کنید که چه‌کاری انجام دهید، از خود بپرسید در همین شرایط به یک فرد دیگر چه توصیه‌ای می‌کردید.

زمانی که با دیواری از ترس برخورد می‌کنید، درعوضِ تمرکز بر آن‌چه باعث ترس شما می‌شود، سعی کنید قدمی به عقب بردارید و از خود بپرسید: اگر این کار را انجام ندهم، به چه قیمتی برایم تمام خواهد شد... و کدام گزینه‌ها من را بیش‌تر می‌ترسانند؟

توانایی حرکت به‌سرعت رو به جلو به‌اندازهٔ ده سال یکی از مهارت‌های منحصراً مفید انسانی است. شاید اکنون "نه" شنیدن یا شکست‌خوردن واقعاً ناراحت‌کننده باشد؛ اما شاید آن‌چه ناراحت‌کننده‌تر است این باشد که کسی ده سال بعد به در آینه به شما زل بزند که حاضر نشد آن آرزو را دنبال کند.

زمانی که دوران سخت فرامی‌رسد، اگر عضلات شجاعت قوی باشند، راحت‌تر پشت سر گذاشته می‌شوند.