بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

وقتی احساس کنید هیچ‌وقت هیچ‌چیز کافی نیست، از خط قرمز میان جست‌وجوی تعالی و کمال‌گرایی عبور کرده‌اید

آن‌چه اشکال دارد این است که اهداف و انتظارات نامعقول برای خود تعیین کنید و وقتی نتیجهٔ مدنظرتان را نگرفتید، خود را سرزنش کنید.

شجاعت تضمین نمی‌کند که همه‌چیز به‌خوبی پیش خواهد رفت. فقط تضمین می‌کند که ایرادی ندارد اگر به‌خوبی پیش نرفت. مهم نیست با چه مشکلاتی روبه‌رو شویم؛ شجاعت کمک می‌کند مستحکم بایستیم و به راه خود ادامه دهیم.

شجاعت همان چیزی است که ما را به دانشگاه یا مکانی دور از خانه می‌فرستد که آشنایی در آن نداریم.

در ذهن فرد کمال‌گرا اشتباه نشانهٔ نقص شخصی است.

این اشتباهاتی که مرتکب شده‌ایم نیستند که ما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند؛ بلکه معنایی که به آن‌ها می‌دهیم بر ما اثر می‌گذارد.

وقتی کمال هدف غایی باشد، عیب‌ونقص به‌طور کلی پذیرفته نیست.

فکر ایجاد تغییر وحشت‌آور است؛ به دو دلیل: یکی این‌که آن‌را تا حدودی نشانهٔ شکست می‌دانیم؛ دوم این‌که چنین وضعیتی تا حدودی به این معناست که باید از نقطهٔ امن خود بسیار فراتر برویم تا ازنو شروع کنیم.

یکی از فارغ‌التحصیلان برنامهٔ دختران برنامه‌نویس به‌نام والنتینا تصمیم گرفت موهای فر خود را در سال سوم دبیرستان بلند کند. این شاید تصمیم چندان مهمی نباشد؛ اما در مدرسهٔ او به‌راحتی انجام‌شدنی نبود، چون معیار زیبایی موهای صاف و براق بود. آیا پسران حرف‌های توهین‌آمیز زدند؟ بله. اما پس از آن‌که دختران بسیاری در خفا به او گفتند که آرزو داشتند شهامت انجام این کار را داشته باشند، والنتینا تصمیم گرفت انجمنی به‌نام «اصالت خود را بشناسید» به راه اندازد. او گفت: «جامعه باعث می‌شود احساس کنیم باید موهای خود را صاف کنیم. نمی‌دانستم چه تعدادی از دختران احساس فشار و عدم اعتمادبه‌نفس در زیبایی با موهای طبیعی خود دارند.» شجاعت همیشه به‌معنای انجام بزرگ‌ترین و جسورانه‌ترین کارها نیست. گاهی شجاعانه‌تر است که به خود اجازه دهید از راه انجام‌ندادن کاری که از شما انتظار می‌رود، با خود رو راست باشید.

این‌که به‌راحتی و باافتخار خودتان باشید، شجاعانه است

در دنیایی که پر از پرنسس است، شهامت هات‌داگ‌بودن را داشته باشید

شجاعت واقعی بیش‌تر از بی‌پروابودن است. من هر سه انتخاب یعنی پریدن، شروع مجدد شغل بعد از شکست تحقیرکننده و تلاش برای بارداری بعد از سه سقط جنین ویرانگر را عمل شجاعانهٔ شخصی می‌دانم. شجاعت اَشکال متفاوتی دارد که همه بااهمیت و باارزش هستند. همهٔ انواع شجاعت بااهمیت هستند؛

پیروزی کوچکی وجود ندارد؛ فقط برای تلاش‌تان نمرهٔ کامل به دست نخواهید آورد. اگر به‌دنبال بی‌نقصی هستید و در هر چیزی شکست بخورید، می‌تواند واقعاً باعث نابودی شما شود. ازطرف‌دیگر وقتی به‌دنبال تعالی هستید، اجازه نمی‌دهید که شکستْ شما را به زمین بزند؛ زیرا این نوعی بازی

اگر فکر مطالبهٔ خواسته‌های‌تان خیلی دردناک است، شما تنها نیستید. ما دختران کمال‌گرا عموماً از فکر سمج‌بودن، درماندگی، پردردسربودن، منزجرکنندگی، مستحق‌بودن یا پرخاشگربودن وحشت داریم. این‌ها ویژگی‌های دل‌پذیری نیستند. اما شما برای رضایت دیگران این‌جا نیستید؛ شما برای پرورش عضلات شجاعت به این‌جا آمده‌اید. پس زمان آن رسیده است که به درخواست‌کردن عادت کنید.

گاهی کمال‌گرایی به ما می‌گوید که دیگران عشق و ارزش ما را نخواهند پذیرفت مگرآن‌که بی‌نقص باشیم (روان‌شناسان این مسئله را «کمال‌گرایی جامعه‌محور» نام گذاری کرده‌اند) و گاهی احساس می‌کنیم خودمان هستیم که خودمان را مجبور می‌کنیم استانداردهای غیرمعقول‌مان را رعایت کنیم («کمال‌گرایی خود محور»)

معدل بیست، لباس بی‌کم‌وکاست برای مصاحبه، و لبخند گیرا ممکن است راه ورود ما باشند؛ اما برای این‌که کار ما به رسمیت شناخته شود و فراتر از سطح ورود پیشرفت کنیم، به شجاعت نیاز داریم

از زمانی که دختران کم‌سن‌وسال هستند، به آن‌ها آموزش داده می‌شود که در مقابله با بی‌حرمتی عصبانیت خود را کنترل کنند، برخلاف پسران که آموزش دیده‌اند از حق خود دفاع کنند یا تلافی کنند. این مسئله نشان می‌دهد که چرا دختران و زنان با تمام وجود تلاش می‌کنند تا آب از آب تکان نخورد و چرا ترجیح می‌دهند درعوضِ افتخار به خود و مقابله با ترس رودررویی، قدرت شخصی خود را کوچک کنند و احساسات منفی خود را ببلعند

«وظیفهٔ من این نیست که دوست داشته بشم. وظیفهٔ من اینه که منظورم رو برسونم.»

«وظیفهٔ من این نیست که دوست داشته بشم. وظیفهٔ من اینه که منظورم رو برسونم.»

هیچ اشتباه و پسرفتی باعث نابودی شما نخواهد شد، زمانی که عضو پروپاقرص تیم شجاع شوید. هر پسرفت فرصت دیگری برای تقویت بیش‌تر عضلات شجاعت است که با تلاش مجدد در حال پرورش‌شان هستید.