بریده‌هایی از کتاب زن و بازیابی هویت حقیقی

حجاب، تکریم آن کسی است که در حجاب است. حجاب زن، تکریم زن است. در بیش‌تر کشورها - حالا من «بیشتر» که می‌گویم، چون همه را اطلاع ندارم - در گذشته، در قدیم، در همین اروپا تا دویست سیصد سال پیش زن‌های اعیان و اشراف حجابی روی صورتشان می‌انداختند؛ در بعضی از فیلم‌های قدیمی شاید دیده باشید. یک حجاب می‌انداختند که چشم‌ها به روی آن‌ها نیفتد. این، تکریم است. در ایران باستانی زن‌های اعیان و اشراف و رؤسا همه باحجاب بودند؛ زن‌های افراد پائین و طبقات پست، نه، بی‌حجاب هم می‌آمدند؛ مانعی هم نبود. اسلام آمد این تبعیض را گذاشت کنار، گفت نخیر، زن باید باحجاب باشد؛ یعنی این تکریم مال همهٔ زنان است. این است نظر اسلام.

اهمیت دادن به حجاب و روابط اسلامی میان زن ومرد مسألهٔ ارتباط زن و مرد هم مسألهٔ مهمّی است. بین زن و مرد یک حجاب گذاشته شده است: با هم حرف می‌زنند، معامله می‌کنند، دعوا می‌کنند، دوستی می‌کنند؛ امّا با یک حجاب و حفاظ. این در اسلام هست و بایستی رعایت شود. ارتباط زن و مرد را در این مکالمات و محاورات بایستی رعایت کرد.

مادر از هر سازنده‌ای، سازنده‌تر و باارزشتر است. بزرگ‌ترین دانشمندان، ممکن است مثلاً یک ابزار بسیار پیچیدهٔ الکترونیکی را به وجود آورند، موشک‌های قارّه‌پیما بسازند، وسایل تسخیر فضا را اختراع کنند؛ امّا هیچ‌یک از این‌ها اهمیت آن را ندارد که کسی یک انسان والا به‌وجود آورد. و او، مادر است. این، آن الگوی زن اسلامی است.

من به خانم‌های مسلمان، به خانم‌های جوان و به خانم‌های خانه‌دار عرض می‌کنم: سراغ این مصرف‌گرایی که غرب مثل خوره به جان جوامع دنیا و از جمله جوامع کشورهای در حال توسعه و کشورهای رو به پیشرفت و از جمله کشور ما انداخته است، نروید. مصرف باید در حدّ لازم باشد، نه در حدّ اسراف.

انس زنان با قرآن و درک مفاهیم آن اگر زن‌ها با قرآن مأنوس بشوند، بسیاری از مشکلات جامعه حل خواهد شد؛ چون انسان‌های نسل بعد در دامن زن پرورش پیدا می‌کند و زن آشنای با قرآن و مأنوس با قرآن و متفاهم با مفاهیم قرآن، خیلی می‌تواند در تربیت فرزند تأثیراتی داشته باشد و امیدواریم ان‌شاءالله به برکت این حرکت عظیم شماها، فردای جامعهٔ ما به‌مراتب از امروز قرآنی‌تر باشد

۱/۳/۲/۲- محرومیت از اوّلی‌ترین حقوق بشری تا اوایل قرن بیستم مثلاً تا اوایل قرن بیستم، با همهٔ آن ادعاهایی که شده است، با آن کشف حجاب عجیب و غریبی که در غرب روزبه‌روز هم بیش‌تر شده، با آن اختلاط جنسی بی‌نهایت و بی‌مهار - که خیال می‌کنند این احترام کردن و ارزش دادن به زن است - درعین‌حال زن غربی حق نداشته از ثروتی که متعلّق به خودش بوده، آزادانه استفاده کند! در مقابلِ شوهر، مالک دارایی خودش نبوده است. یعنی زنی که ازدواج می‌کرد، ثروت و دارایی و ملکش متعلّق به شوهرش بود؛ خودش حق نداشت نسبت به آن تصرّفی بکند؛ تا این‌که به‌تدریج حقّ مالکیت

می‌گوییم نگرش به مسألهٔ زن درست نیست؛ می‌توان گفت نگرش به مسألهٔ مرد درست نیست - تفاوتی نمی‌کند - یا نگرش به کیفیت دو جنس، یعنی هندسهٔ قرار گرفتن دو جنس، نگرش غلطی است.