بریده‌هایی از کتاب غربت فرزندان خمینی

آن‌قدر اخلاص داشتند که از وجودشان فوران می‌کرد. هرکجا کار برای رضای خدا بود اگر نفر اول نبودند جزو اولی‌ها بودند.

شرح زندگی بعضی از شهدا حجت را بر خیلی‌ها تمام می‌کند.

همان روزها که وارثان تاریکی، بی‌تاب از انفجار نور، دروازه‌های شهر ایمان را با خام‌خیالی‌هایشان هدف گرفتند، اما ندانستند که دلیرمردان تاریخ، جهاد را دروازه ی بهشت و میدان مشقِ عشق را قطعه‌ای از آسمان می‌شماردند.

تشنه‌ام ای آسمان عشق، بارانت کجاست دست من در جستجو پژمرده، دامانت کجاست هر چه می‌بینم، فقط دیوارهای سنگی است کاش می‌گفتی به من، شهر شهیدانت کجاست