بریده‌هایی از کتاب مادمازل شنل

«من عاشقتم.» این را نه‌تنها به زبان گفتم، بلکه به دل هم احساس کردم. او تنها یار وفادار من بود. اگرچه خیلی مواقع کلافه‌کننده می‌شد، اما از خیلی‌های دیگر بهتر بود. و نوعی صداقت ویژه‌ای داشت که قابلِ‌اعتماد بود و حتی زمانی‌که برخورنده می‌شد از آن تأسی نمی‌کرد.

باید به خاطر بسپارم در تمام پیروزی‌ها و خطاهایم، من همچنان یک زن هستم.

تلاش، تلاش، تلاش؛ همه همواره این واژه را برایم تکرار می‌کردند و این حرف اذیتم می‌کرد

تو فقط یه زنی.» تنها یک زن که برای زنده‌ماندن باید تلاش به خلقِ دوباره کند.

زندگی‌ام خوشایندم نبود، بنابراین دوباره آفریدمش... گابریل کوکو شنل

«خب باید راه‌های دیگه‌ای برای پیشرفت خودت پیدا کنی. باید توی کتاب خوندن بهترین باشی و آن‌قدر بخونی که ذهنت رشد کنه. دانش مهم‌ترین چیزیه که آدم می‌تونه داشته باشه. بدون دانش آدم یه گاو می‌شه توی گله.»

تجملات کمتر زیبایی افزون‌تر است.

شعف پیروزی با لبخندی بر چهره‌ام می‌نشیند. شنل به میدان بازگشته است. باشد که نام اسطوره‌ای من وسعتی تازه یابد و عمری شاد و پایدار بر خود ببیند.

چرا من، کوکو شنل، باید به خواست و سلیقهٔ آنها خود را عوض کنم؟ آنچه من عرضه کرده‌ام استقلال زنانه در نهان دارد و برای کار، حرکت و جلوه‌گری مناسب است. به‌مرور زمان خواهند فهمید که اگرچه پرنسس‌های هالیوودی در دامن‌های پفی دیور می‌رقصند و در دنیای رؤیایی قصه‌ها به‌سر می‌برند، اما زنان معمولی در زندگی واقعی قادر به پوشیدن آنها نیستند. نباید که چنین بپوشند. مد، بلاهت نیست.

وقتی تصمیمم را گرفتم باقی کارها ساده بود. البته آسان نبود، هرگز آسان نمی‌شد، اما ساده بود و پیچیدگی نداشت.

دانش مهم‌ترین چیزیه که آدم می‌تونه داشته باشه. بدون دانش آدم یه گاو می‌شه توی گله.»

بااینکه حتی خط راست کشیدن برایم دشوار بود، اما شب‌های زیادی را به تمرین طراحی لباس‌های جدید برای پارچهٔ کشباف پرداختم. وقتی طراحی‌های ابتدایی‌ام را به لوسین نشان دادم، مخالفت کرد و گفت: «ما تازه تونستیم توی کار کلاه رو پای خودمون وایسیم. حالا تو می‌خوای پیرهن وارد کار کنی؟ محاله. خلاف اجاره‌نامه‌مونه. می‌خوای بیرونمون کنن؟» پا بر زمین کوبیدم و طرح‌ها را به‌سمتش هل دادم و گفتم: «اینا پیرهن نیستن. ژاکت و بلوز و پلیور و کت‌ودامن. پیرهن نیستن.»

من با شیطان معامله کرده بودم. حالا دیگر چه خوب و چه بد باید ادامه می‌دادم.

«اگر بی‌بال به دنیا آمدی، مانع رشد بال‌هایت نشو.»

زندگی‌ام خوشایندم نبود، بنابراین دوباره آفریدمش... گابریل کوکو شنل

«گاهی باید به ساده‌ترین چیزها راضی و قانع باشیم.»

عشق او مثل دود بدون آتش بود؛ انگار که برای بابا راه نفس نمی‌گذاشت.

باید به خاطر بسپارم در تمام پیروزی‌ها و خطاهایم، من همچنان یک زن هستم.

. از پوست نرم دوران جوانی هیچ اثری نمانده و دستانم که به انگشترهای گران‌قیمت مزیّن شده است به زمختیِ دستان یک سنگ‌تراش است؛ پینه‌بسته و پر از زخم‌های سوزن. دستان دختر روستایی منطقهٔ اوورن؛ حقیقت انکارناپذیر وجودی من؛ سرراهی، یتیم، خیال‌باف و رؤیاپرداز. دستان من نمایانگر خود من هستند. در آنها همیشه می‌توانم جدالی را ببینم، میان دختر متواضعی که روزگاری بودم و اسطوره‌ای که عامدانه از خودم ساختم تا احساسم را در آن پنهان کنم.

زندگی‌ام خوشایندم نبود، بنابراین دوباره آفریدمش...