بریده‌هایی از کتاب اندوه مونالیزا

خاطره ذره‌ذره به ذهن برمی‌گردد، هیچ‌وقت هم آن شکل کاملی را که آدم دوست دارد پیدا نمی‌کند.

غریزهٔ آدمیزاد ذهن است و فکر است؛ که خوره می‌شود گاهی، آرواره‌ای می‌شود که جان را می‌درد.

چه‌طور مغز آدمی اتفاقی کم‌اهمیت را سفت‌وسخت نگه می‌دارد کنج حافظه تا یک روز بر سر تلنگری کوچک آن اتفاق را بیرون بکشد و بنشاند مقابل دیده.

کلمات هر ملتی مثل آدم‌هاش هستند؛ اگر کلماتش چندلایه‌اند و چندمعنا، یعنی این‌که آدم‌هاش هم همین شکلی‌اند.