بریده‌هایی از کتاب وقتی هرگز از راه می رسد

یک مرد باهوش از درگیر شدن خودداری می‌کند. یک مرد باهوش محل را ترک می‌کند.

«گاهی اوقات دردسرها درواقع همون موهبت هستن اما تو لباس مبدل.»

بیا باهم یه قراری بزاریم. دیگه به اینکه بقیه چه فکری می‌کنن اهمیت ندیم. تو داری یه زندگی جدید رو شروع می‌کنی.

نباید هرگز به کسی اجازه بدی که باعث بشن تو احساس بدی درمورد تصمیماتت داشته باشی. به هیچ کسی جز خودت مربوط نمیشه. هیچ کس، منظورم اینکه هیچ کس دیگه‌ای این حق رو نداره.

وقتی آدم بچه‌دار میشه، یه اتفاقایی میوفته. انگار که یه کلیدی یه جایی روشن میشه، و ناگهان تو این قدرت‌های فوق‌العاده رو به‌دست میاری.

قانون اول بچه بزرگ کردن: هیچوقت بچه‌ای رو که خوابیده از خواب بیدار نکن.

یک قلب نصفه به هیچ درد هیچ نمی‌خورد.

دیگر خیلی از ترسیدن خسته است. خسته از ناامیدی‌ها، و مصیبت‌های کوچک روزانه.

داشتن زندگی‌ای که در آن به‌جای چیزهایی برای ترسیدن، چیزهایی برای برنامه‌ریزی کردن وجود دارد.

«سر در نمی‌آرم. چه جوری می‌تونی کریسمس رو دوست نداشته‌باشی؟ همه‌چیز خیلی قشنگه، حال و هوای سال نو رو داره. موسیقی، تزئینات، غذاهای خوشمزه.»

قسمت همیشگی حوادث گذشتهٔ زندگی او بود. آیا یک شروع تازه - شروعی که از روی یک انتخاب شکل گرفته بود نه مصیبت ـ برای امیدوارشدن چیز زیادی بود؟ کریستی- لین نمی‌دانست، اما مشتاق بود که بفهمد.

کریستی- لین بی‌قرار بود. نه دقیقاً خسته، اما ناآرام بود و نیاز به تمرکز داشت.

آیا او بالاخره شروع کرده بود به رهاکردن گذشته؟

وید دلش برای خیلی چیزها تنگ شده بود. اینکه وقتی صبح چشمانش را بازمی‌کند کسی کنارش باشد، یا وقت غذاخوردن کسی در مقابلش بنشیند، و سکوتی را که گاهی اوقات بیش از حد با خاطرات پرمی‌شد بشکند.

شرایظ ناامیدکننده تصمیمات ناامیدکننده را هم به همراه دارد.

کلمات ابزار او هستند.

عادلانه نیست. اینکه پدر و مادر آدم کی باشن- یا چه ژن‌هایی ازشون به ارث ببری- دست خود آدم نیست.

«وای، عزیزم، نگران ما نشو. ما دعوا نمی‌کنیم. ما اینجوری علاقه‌مون رو به هم نشون می‌دیم. ما قدر شب و روز با هم متفاوتیم، ولی اون میدونه که من همیشه پشتشم، منم میدونم که اون همیشه پشتمه. دیگه خودت میدونی دوستی‌های دخترونه چه جوریه.»

«همه دنبال یه مرد قدبلند و چشم ابرو مشکی و خوشتیپ نیستن. بعضی از ماها دنبال ذات طرفیم، کسی که بشه باهاش دو کلمه حرف زد، یا یه کتاب خوب خوند.»

چهره‌ای که هر فرد از خودش به دنیا نشان می‌دهد همیشه چهرهٔ واقعی‌اش نیست. هرکسی داستانی دارد. اما همه نمی‌خواهند که آن را به اشتراک بگذارند.